W!J in Reprise: Hans Werdmölder over 'Marokkaanse lieverdjes'

Meneer Werdmolder,

We zijn allemaal verantwoordelijk voor de problemen in de samenleving. Het is een beetje te simplistisch om de verantwoordelijk op één gemeenschap af te wentelen. We moeten de last met z’n allen delen en telkens met het vingertje wijzen. De media, de school, politie, met z’n allen zijn wij verantwoordelijk voor de sociale problemen.

U ontneemt een probleem van de gehele samenleving en torpedeert die op een bevolkingsgroep.
De media is bijvoorbeeld ook debet aan de problemen die ontspinnen in de samenleving. Journalisten zijn hun vak-ethische waarden verloren en vermaken louter de kijkers; de media-zombies.
Het zou productiever zijn om te pleiten voor een collectieve verantwoordelijkheid, of zoals criminologen het noemen; responsibilisering van de samenleving.

Verder haalt u een constitutionele systeem aan dat 3000 km verderop wordt gehanteerd als oorzaak voor de problemen hier. Beetje een banen-redenering vindt u niet? Op welke wijze hebben deze jongeren dan (notabene hier geboren en getogen) kennis moeten nemen of ervaring hebben mogen op doen met de het statelijke systeem in Noord-Afrika? Via de ouders? Middels tv?
Deze jongeren weten totaal niet hoe het systeem eruiziet en werkt in Marokko. En als ze er zijn, dan zien ze enkel zandkorrels, de zon, mooie wagens en wordt er in het Nederlands gecommuniceerd over typisch Nederlandse zaken. Het constitutionele systeem van Marokko ligt in dit issue ver buiten het disussie-domein.

Wel kunt u zeggen; dat deze jongeren lijden aan het onrecht-syndroom. Jongeren voelen zich slachtoffer van het systeem. Via de media krijgen zij te zien hoe onrechtvaardig de wereld in elkaar zit en dat het Westen daar een grote schuld aan heeft. Het neo-kolonialisme wordt nu goed zichtbaar, omdat het Westen zich genoodzaakt voelt om het heersende machtssysteem met geweld te handhaven. Onder de jongeren worden deze machtsverhoudingen besproken en geanalyseerd.
De media heeft alles dichterbij gehaald en overdrijft in bepaalde zaken. Ze bepalen hoe men denkt, wat men denkt en tenslotte hoe men zich gedraagt.
Voorbeeld: Hun ouders zijn hier gekomen en hebben hier met z’n achten in een caravan geleefd zonder contact met de buitenwereld en hadden totaal niet in de gaten welke onrecht in de wereld gaande was en dat ze keihard misbruikt worden voor economische doelen. Werden ze wel geconfronteerd met het onrecht dan was de kans groot dat ze zich zouden keren tegen het systeem. Maar de hedendaagse jongeren beschikken over de modernste media-technologie en communiceren zo alle problemen de wereld in en violá het onrecht-syndroom zijn geboorte.

De media is naar mijn mening hier de boosdoener. Media versnelt het bewustzijn-effect en hierdoor ontstaat er sneller een clash. Daar waar vroeger ontwikkelingen in samenleving gestaag liepen en werden besproken. Wordt tegenwoordig elke dag een nieuw probleem besproken. Het lijkt wel alsof alles fout gaat. Het heeft puur te maken met de snelheid waarmee wij worden geconfroteerd en daardoor ons geloof in systemen verliezen.

Blijf vooral positief denken en laten we alles delen.

portomenee gevoeligste plek bij Marokkanen???? Bij iedereen zul je bedoelen. Vooral in deze crisis tijden.

Ik ben het er deels mee eens. Ik weet als adolescenten-verpleegkundige hoe halfslachtig veel maatregelen zijn die genomen worden. Omdat Marokkaanse jongeren zich beroepen op gebrek op respect en discriminatie, zijn veel nederlanders bang het stigma van rechts/racistisch te krijgen en pakken daarom niet door. zo maak ik mee dat Marokkaanse jongeren wegkomen met diefstal van mobieltjes omdat ze glashard ontkennen dat ze het gedaan hebben, hoewel slachtoffers bevestigen dat zij het gedaan hebben. Ik zie Marokkaanse jongens wegkomen met wangedrag in de klas, omdat ze ook bij grensoverschrijdend gedrag de hand boven het hoofd gehouden worden door de ouders.
anderzijds zie ik ook dat veel Marokkaanse jongens het zelf maar moeten uitzoeken en klappen krijgen als ouders slechte berichten van ze horen. Er lijkt in mijn Nederlandse ogen een hiaat te zitten tussen de uiterlijke schijn en de innerlijke wereld van wat wel en niet kan. Ouders weten het niet maar vinden het een teken van zwakte om om hulp te vragen.
Ander voorbeeld: een vrouwelijke mentor van een schoolklas probeert een Marokkaanse jongen te corrigeren op grof/beledigend/ opruiend gedrag, net als ze bij een Nederlandse leerling zou doen. Deze eerste leerling belijdt met de mond dat hij zich in acht zal nemen, maar toch gaat het gedrag gewoon door. Ook bij onaangepaste Nederlandse kinderen zie ik dit, echter die zijn in het algemeen meer aanspreekbaar op de redelijkheid van gedrag.

Laten we echter niet vergeten: ook Nederlandse jongens/jongeren ontsporen, bijv door een gebrek aan sturing. En ook daarvan ken ik schrijnende voorbeelden.
Gescheiden ouders die qua opvoeding zo lijnrecht tegenover elkaar staan dat de jongere volledig zijn gang kan gaan tot aan langdurig schoolverzuim aan toe. Moeders die alle misstappen van hun zoon goedpraten en zo een antisociaal wezen van hem creëren.
De Nederlandse vrijheid slaat soms te ver door; gelukkig is er volgens mij een kentering gaande.
Een ‘verzachtende’ (want schrijnend is het natuurlijk) factor is volgens mij het probleem van de dubbele identiteit en daarmee gepaard gaand, loualiteit, van Marokkaanse jongeren.
Marokkaanse jongeren zitten soms in een schizofrene situatie van toneelspel in de ‘eigen wereld’ én in de maatschappij. Het vereist een continu schakelen tussen ‘persoonlijkheden’. Zo móeten er wel problemen komen.
De enige die een brug kunnen slaan in de opvoedingsproblemen waar Marokkaanse jongeren/gezinnen mee te maken krijgen, zijn Marokkaanse hulpverleners die het beste van twee werelden verenigen.