In gesprek met: Wibo van Rossum over recht en cultuurverschil
Wibo van Rossum is werkzaam aan de Faculteit Recht, Economie, Bestuur en Organisatie van de Universiteit van Utrecht (departement Rechtstheorie, sectie Rechtssociologie) en doet hier onderzoek naar de interactie tussen rechtsculturen van allochtone groepen en de Nederlandse samenleving. In deze eerste aflevering praat Manuela Kalsky met hem over hoe mensen met een andere culturele achtergrond zich gedragen voor de rechtbank en hoe de Nederlandse rechters daar mee omgaan. Wat is wel en niet respectvol gedrag in de rechtszaal? Van Rossum geeft o.a. een aantal voorbeelden van miscommunicatie.
Redactie Nieuw Wij
Heeft u ook een nieuwstip? Of wilt u zelf publiceren? Laat het ons weten via de contactpagina.
Profiel-pagina
bij de meeste moslims is respect altijd een kwestie van “een-richtingsverkeer “
Daarom heb ik zo’n afkeer van de islam en stem ik uit volle overtuiging Geert Wilders
Willem, hoezo is bij de meeste moslims respect eenrichtingsverkeer? Heb je ervaring? Mooi dat je zo overtuigd Geert Wilders stemt, ik stem overtuigd GroenLinks!
We hebben in Nederland een wetgevende macht, de Koningin
en Staten -Generaal en een Rechterlijke-Macht.
De laatste heeft de bevoegdheid te straffen tussen een minimum en maximum straf.
Het is mijnsinziens echter verkeerd om rekening te houden
met iemands religieuze of culturele achtergrond.
Het kan toch niet zo zijn dat een boeddhist, christen, hindoe
of moslim voor hetzelfde delict een verschillende uitspraak krijgt op grond van zijn afkomst.
Weliswaar kunnen er verzachtende omstandigheden zijn maar niet op bovenstaande argumenten
Rechters hoeven zich niet te verdiepen in bovengenoemde zaken. Een ieder die zich op Nederlands grondgebied bevindt
moet zich houden aan de Nederlands Wetgeving.
Dus Hr van Rossum volgens mij is dit een verkeerde ontwikkeling en met mij meerdere Nederlanders.
Beste H Beuker, de Nederlandse wet geldt voor iedereen in Nederland. Daar heeft de Hr v Rossum het niet over. Het gaat om communicatie in de rechtszaal: als jij in het buitenland terecht staat (natuurlijk onterecht…) en uit respect de rechter aankijkt omdat je eerlijk bent, terwijl je niet weet dat dat onbeleefd is in dat land, hoe vind je het dan dat die rechter niet weet dat jij het goed bedoelt en denkt dat je hem zit te minachten? Het zou dan handig zijn dat die rechter op de hoogte is van verschillende manieren van respect tonen in verschillende culturen. Met goede wetgeving én met goede communicatie wordt iedereen eerlijk behandeld door de rechter, dát is wat de Hr v Rossum bedoelt. Van leren en openstaan voor andere mensen is nog nooit iemand slechter geworden. Van halsstarrig en eenzijdig als een robot alleen regels zonder menselijke interpretatie hanteren, wel.