Mercedes Zandwijken (1957) is initiatiefneemster van de Keti Koti Tafel. Dat is een door wit en zwart gezamenlijk genuttigde maaltijd geïnspireerd op de joodse Seder maaltijd en de islamitische Iftar maaltijd om het ‘verbreken van de ketenen’ van de slavernij te gedenken. Dit jaar wordt op 1 juli gevierd dat 150 jaar geleden de slavernij werd afgeschaft.
Tijdens de Keti Koti Tafel worden rituele handelingen uitgevoerd die verwijzen naar de bitterheid van de slavernij en naar de zoetheid van de bevrijding. Door de organisatie van deze tafels ontdekt Zandwijken steeds meer over het verzwegen slavenverleden van haar eigen familie: onlangs hoorde zij dat haar overgrootmoeder een tot slaaf gemaakte vrouw was.
In haar werk als samenlevingstherapeute werkt ze onafgebroken aan burgerparticipatie, netwerkontwikkeling en aan de sociale cohesie in onze samenleving.
Van huis uit is Mercedes Zandwijken niet met godsdienst opgegroeid en ze heeft met name het ontbreken van rituelen als gemis ervaren. In het werk van filosoof Alain de Botton, die zij haar ‘mattie’ noemt, worden haar handvatten aangereikt om zich rituelen eigen te maken en ze nieuwe betekenis te geven.
Schattige foto. Ze ziet er ook zo echt als een oma uit, he? Geweldig! Mijn oma’s zien er ook zo uit. Terwijl de oma’s van mijn kleintjes er nou niet echt oma-achtig uietzin. Zou dat nog komen over een paar jaar of is dat beeld dat ik heb van oma’s iets van die laatste generatie? 🙂