Van Weezel en Can, journalisten, programmamakers en vooral vrienden, onderzoeken in de documentaire Brug over de breuklijn welke gevolgen de Gaza-oorlog in Nederland heeft. Meningsverschillen lijken onoverbrugbaar en denderen ook hun persoonlijke levens binnen. Het geweld daar leidt ook hier tot haat, waar zij zelf ook mee te maken krijgen. Om die woede, pijn en angst te begrijpen gaan ze het land in, op zoek naar verbinding.
Natascha: “Sinds 7 oktober is de wereld veranderd. Ook mijn persoonlijke wereld. Ik ben al jaren kritisch op de Israëlische regering, maar heb ook altijd gevonden dat er niet getornd mag worden aan het bestaansrecht van de staat Israël. Voor het eerst in mijn leven ben ik bang om Joods te zijn; elke dag word ik geconfronteerd met antisemitisme – tot bedreigingen toe. Ik ben vóór nuance en vóór vrede, want alleen zo kunnen we mensenlevens redden.”
Sinan maakt zich zorgen om de gepolariseerde Nederlandse en Europese samenleving. “Hoe langer het conflict duurt in Gaza, des te groter de gevolgen hier in Europa voelbaar zullen worden. Dan ontstaat er een grote breuklijn tussen groepen. Die was al groot de afgelopen jaren, maar de breuklijn wordt alleen dieper en onoverbrugbaar, met alle gevolgen van dien.”
Brug over de breuklijn laat de reis zien van twee vrienden die weigeren op te geven en blijven zoeken naar dialoog en vrede.
‘Brug over de breuklijn’. Op donderdag 21 december om 20.25 uur. Bij BNNVARA op NPO 2.
Mijn persoonlijke ongecensureerde mening.
Nog steeds pissed dat ze onaangekondigd langs kwamen bij de wake van Vrouwen in het Zwart Amsterdam en niet in de laatste plaats door uitgerekend te beginnen met eerst de ‘freeloader’ zionist te interviewen zonder dat wij wisten wat ze kwamen doen, feitelijk vervolgens onze wake verder om zeep hielden met hun ‘vrije nieuwsgaring’ (de politie zet de zionist die ons doorgaans luidkeels voor Nazi’s uitmaakt steeds op afstand, hij stond nu bij ons op het plein -met z’n oortje in- omdat er een cameraploeg was). Veiligheid? De monsters, monsters schreeuwende man die gehaast langs kwam om ons te bespugen die we nooit eerder gezien hadden kon wel eens gestuurd zijn via de zionist die nauwe contacten met de ambassade onderhoud, door z’n hotline; ‘er is een televisieploeg ah filmen’.
Zoek de polemiek: Bij demonstraties met de Palestijnen die familie verliezen doen regelmatig joden mee, in de stromende regen met een enorme menora met lichtjes tijdens een lichtjesdemo van het CS naar de Dam, daar zie je nooit de journalisten en gaan ze Jaap Hamburger van Een ander Joods geluid interviewen over veiligheid of wie geven er blijk van zich werkelijk om veiligheid te bekommeren nu internationale instituties geen veiligheid weten te organiseren, zich onderscheiden door schaamteloze selectieve verontwaardiging. De westerse humaniteit en democratie gaan ook dood in Gaza. Veiligheid blijkt lijkt wel net zo’n leeg containerbegrip als vrijheid tegenwoordig.
Linkse partijen die niet erkennen dat er in Israël apartheid is, iets waarover alle mensenrechten ngo’s in Israel waaronder joodse als Yesh Din en B’Tselem rapporten publiceerden met die titel prominent op de titelpagina, ook Human Rights Watch en Amnesty International, vuistdikke rapporten, dan ben je nog niet begonnen met dekoloniseren en zijn de excuses van onze premier over het slavernijverleden een lachertje. Ontwortelen is een praktijk.
Sinan bleek niet eens onze nieuwsbrieven te lezen, fideel dat hij dat toegaf maar het was fijn geweest als ze ons van te voren hadden laten weten ‘wat ze kwamen doen’ en zodat we ons hadden kunnen voorbereiden. Nu waren velen van ons meteen flink geïrriteerd en dat wil je eigenlijk niet, pissed voor de camera verschijnen. Over respect gesproken, deze handelswijze bij onze wake, onze herdenking voor de slachtoffers van de bezetting werd ermee verstoord. Achteraf is ons ook niet gevraagd of we het eens konden zijn met hun montage. Het begrip ‘vrije nieuwsgaring’ in de mainstream media en het hele begrip vrijheid, nu een partij met die naam populair is, zou wel eens tot reflectie bij de omroep mogen leiden. De vrijheid om te kunnen doen wat je wilt? De vrijheid om over de rug van anderen je ding te doen is een soort vrijheid waarbij je persoonlijke vrijheid en je privilege’s een rol spelen, ook als journalist want vrijheid komt met verantwoordelijkheid (en fatsoen). Ook als journalist zou je je daar rekenschap van moeten geven. Dat er daarnaast een leger aan (niet westerse) journalisten omkomt in Gaza omdat Israël geen pottenkijkers duld die de misdaden vastleggen wil ik ook gezegd hebben. We waren onvoorbereid op de overval van deze cameraploeg.
Die onveiligheid die Natasja van Weezel voelt en Can als koerd komt door de westerse bemoeienis en in het geval van Palestina door vooraleerst de bezetting, de etnostaat, door apartheid, en door het de zelfbeschikking aan Palestijnen onthouden, door de alom beperkende bewegingsvrijheid van Palestijnen, de niet aflatende vernietiging van hun economie, hun onderwijsinstituten, de schrijnende detenties van kinderen, de martelingen in gevangenschap en het straffeloos moorden en verminken van een collectief en het narratief van witte suprematie, een uitzonderlijke vorm van racisme als wapen die het mogelijk maken. Niet vanaf 7 oktober.
Wij staan daar niet voor hen al meer dan 20 jaar te demonstreren, komen ze uiteindelijk een keertje langs, kondigen ze dat niet aan, zijn ze niet goed geïnformeerd, veroorzaken ze chaos. Waar waren ze al die jaren? Wat er van overblijft in de montage valt achteraf te ervaren. Een ding weet ik zeker ’t had vast beter gekund. De omroep mag aan zelfonderzoek doen.
Helder geformuleerd, dank