Hans Bouma (77) is theoloog, dichter en uitgever. Van zijn hand zijn talloze dichtbundels verschenen, vaak gecombineerd met werk van anderen. Daarnaast is hij dierenactivist: hij was zeven jaar bestuurslid van de Partij voor de Dieren en organiseert al vijf jaar een speciale Vredesdienst voor Dieren.
Door de jaren heen is Bouma’s beeld van God veranderd. Als hij nu nog iets over God zou moeten zeggen, dan beleeft hij hem in liefde maar vooral in leven. Dat heeft hij van zijn inspirator Albert Schweitzer geleerd. Deze theoloog en tropenarts zei op zijn sterfheid: ‘Godsdienst is gepraktiseerde eerbied voor het leven’ en zo ervaart Hans Bouma het zelf ook. Hij beschouwt God als de levende, die het leven niet voor zichzelf houdt maar dat meedeelt, uitdeelt met gulheid en zich laat kennen in wat Hij geschapen heeft.
Dat geldt wat Bouma betreft ook voor de dieren: ‘Als je kennis maakt met Albert Schweitzer, je ontdekt dat de aarde schepping van God is, en je leest dat dieren geschapen zijn naar hun aard, dat dieren in Genesis tot drie keer toe levende zielen worden genoemd, dan weet je dat dieren er gewoon bij horen. Onze ethiek schiet tekort als dieren daarin geen plaats hebben.’ Dat brengt Hans Bouma van medemenselijkheid naar de stap van medeschepselijkheid: het gaat hem ook om compassie te hebben voor wezens die toevallig niet tot jouw soort behoren.
Inspiratietekst
Een boom vroeg me
Een boom vroeg me
een eindje mee te lopen,
hij wilde me iets zeggen.
Dat kan niet, zei ik,
bomen kunnen niet lopen.
Dan ook niet spreken,
zei de boom.
Toen was alles weer stil.
Hans Bouma
Gedicht voor derde Advent
Dat eerste woord
Zoveel duisternis, onrecht,
zoveel chaos, o God
deze aarde
weer leeg en doods,
geen teken van leven?
Houd U aan uw woord,
toon uw hart,
licht,
licht moest het toch zijn,
zegevierend licht.
Wij zien er zo naar uit:
een nieuwe dag,
een nieuw begin.
Laat van U horen.
Eén woord van U
en alles wordt anders.
Dat eerste woord.
Hans Bouma
