Enige tijd geleden ontstond er een discussie op o.a. de social media en diverse websites over dit zomerfeest. Een aantal jonge initiatiefnemers binnen de Surinaams-Hindoestaanse gemeenschap in Nederland was een protestgroep begonnen en eiste van de organisatie dat ze de naam ‘holi’ niet zouden gebruiken in de titel van het feest. Het van origine religieuze hindoefeest wordt immers niet in de zomer gevierd, maar alleen in de lente.
Nieuwwij-reporter Mahesvari Autar, zij schreef eerder dit artikel over deze discussie, woonde dit kleurenfestival bij in Duitsland en wilde erachter komen of er inderdaad sprake is van minachting van cultureel erfgoed. Zij sprak hierover o.a. met mede-initiatiefnemer Maxim Derenko. Waarom heeft zijn organisatie dit feest ontwikkeld? Ook sprak Mahesvari met Duits-Indiase jongeren die op het feest waren afgekomen vanwege de naam ‘Holi’.
Bron: Nieuwwij.nl
Next year i’ll be there!!
‘Holi Festival of Colours’- het Duitse ‘cadeau’ aan de westers geld-minnende wereld.
Het gedrag van de klagende Hindoestanen is verklaarbaar:
Hindoestanen weten dat zij niet in staat zijn om zulke grote festivals op een bedrijfsmatige, proffesionele manier te organiseren. In Nederland vieren zij het op 2 pleintjes in Den Haag en Rotterdam, met niet eens 1000 mensen publiek, dat terwijl er ongeveer 50.000 Hindoestanen in D-Haag wonen. Hindoestanen zijn een volk, dat niet goed bereikbaar is via de media…en ook niet in beweging te brengen is. Ze zijn dus niet bereikbaar en niet beweegbaar, en vieren hun feesten liever thuis met familie.
Nu dreigen de ”witte” Holifestivals het Holifeest inderdaad te kapen, omdat die festivals succesvol zijn en geleidelijk ook populair worden bij steeds meer Hindoes, zowel Surinaamse als Indiase mensen. De angst bij de ”klagers” is dus dat als deze ontwikkeling doorzet, de Hollanders feitelijk het grootste Holifeest organiseren voor zowel de Hollanders en Hindoes samen in Nederland/EU. Ze zitten dan met een CALIMERO syndroom: wij kunnen het niet, we zijn te klein en zitten alleen thuis, met roti, doksa en daroe, en puja met familie. Er ontstaat dus een frustratie doordat men zich een kleine minderheidsgroep gaat voelen in het Nederland met 17 miljoen burgers. Hindoestanen kunnen niet 12000 feestende mensen bij elkaar brengen zoals in Berlijn. Berlijn doet pijn, sommige Hindoestanen zijn teveel bezig met heilige rituelen en gevoelens en verdiepen zich ook niet in de vrijheden in een moderne samenleving, ze zijn of thuis, of aan het werk, of bij familie.op bezoek…..toch noem ik ze geen HOUSE..COOLIES! zoals zij wel doen met andersdenkenden.