Waarom zwijgt de Hindoestaanse gemeenschap en waarom wordt er zo weinig actie ondernomen? Is het soms niet gewoon nodig om de vuile was buiten te hangen?
W!J-reporter Mahesvari Autar legde deze en andere vragen voor aan Kirty Matabadal, de voorzitter van Youth4Help, en psycholoog Ashwin Malahe.
Video: Zwijg, draag je leed

Seksueel geweld in de vorm van intimidatie, misbruik en verkrachting komt veelvuldig voor in de Hindoestaanse gemeenschap. Onderling wordt er weliswaar af en toe over gesproken, maar publiekelijk lukt het slechts een enkeling om het onderwerp aan te snijden en een discussie op gang te brengen.
Zijn er cijfers over hoe vaak het voorkomt?
Rami, de cijfers zullen in de meeste gevallen niet kloppen, omdat slachtoffers nauwelijks aangifte doen. Het is een onderhuids probleem, men legt liever het zwijgen op, omdat status en eer erg belangrijk is.
Het grootste probleem is de eer van de familie. Schaamte, niet kunnen omgaan met problemen. Misschien kan deze website een tweede filmpje maken dat meer over dit probleem gaat.
Denk dat het allemaal een beetje overdreven is. Het komt voor, maar niet vaak.
@Eric dat er sprake is van seksueel geweld is toch al ernstig genoeg? Of het nu gaat om 10 of 100 slachtoffers, seksueel geweld en daarmee samenhangend seksueel taboe blijven onbesproken kwesties binnen de Hindostaanse gemeenschap. De psycholoog zegt ook in zijn verhaal dat er sprake is van een schaamte-cultuur bij Hindoestanen, dan is het vrij lastig om met exacte cijfers de ernst van de situatie te weergeven.
Veel slachtoffers durven geen aangifte te doen en/of het ergens te melden, bang dat het uitlekt, dus hoe vaak het precies voorkomt blijft moeilijk inschatten.
Mooi initiatief om dit onderwerp ter sprake te brengen. Het is nodig, en hopelijk helpt deze video daarin, om deze gemeenschap wakker te schudden. @Eric, hoe vaak moet dit gebeuren voor je zult vinden dat dit niet meer ‘een beetje overdreven’ is?
Men gaat voorbij aan de boodschap: in de gemeenschap is er sprake van seksuele intimidatie en men spreekt er niet over, dat moet veranderen.
Zo simpel is het, dus je verschuilen achter ‘cijfers’ en andere redenen, is onzin. Dat zou niet de vraag moeten zijn, de vraag moet zijn: hoe gaan we hier mee om?
Negatieve reacties op zo een uitzending, geeft al blijk van hoe moeilijk dit onderwerp te bespreken is. Stel je voor dat een slachtoffer hier openlijk mee naar buiten komt?! Dan zal men ook zeggen: ‘oh, maar hoelang heeft hij/zij je dan aangeraakt? En, weet je zeker dat je het niet hebt uitgelokt?’.
We moeten eens beter leren luisteren naar de problemen, minder oordelen en meer oplossen.
Men gaat voorbij aan de boodschap: in de gemeenschap is er sprake van seksuele intimidatie en men spreekt er niet over, dat moet veranderen.
Zo simpel is het, dus je verschuilen achter ‘cijfers’ en andere redenen, is onzin. Dat zou niet de vraag moeten zijn, de vraag moet zijn: hoe gaan we hier mee om?
Negatieve reacties op zo een uitzending, geeft al blijk van hoe moeilijk dit onderwerp te bespreken is. Stel je voor dat een slachtoffer hier openlijk mee naar buiten komt?! Dan zal men ook zeggen: ‘oh, maar hoelang heeft hij/zij je dan aangeraakt? En, weet je zeker dat je het niet hebt uitgelokt?’.
We moeten eens beter leren luisteren naar de problemen, minder oordelen en meer oplossen.
Ik denk dat de reden dat er bijna niet over wordt gesproken niet alleen met status en eer te maken heeft, maar ook omdat het slachtoffer vaak de schuld krijgt. “Dan had je je maar niet zo bloot moeten kleden” of “Dan had je maar geen vriendje moeten hebben”of “je hebt er zelf om gevraagd”en noem maar op… Het is echt verschrikkelijk om als slachtoffer van seksueel intimadtie/misbruik of verkrachting te horen te krijgen dat het aan jezelf ligt. Het vergt veel moed erover te durven praten, dus zou het ook fijn zijn als Hindoestanen daarvoor open durven te staan!
Als iemand met een incestverleden weet ik dat seksueel misbruik een vernietigingsdaad is. Het vernietigt je van binnen en buiten. De impact ervan wordt vaak niet beseft door de slachtoffers zelf. Ik kan vertellen dat het je hele leven, je zijn, je hele bestaan beinvloedt en het blijft beinvloeden als er niets aan gedaan wordt. Herkenning en erkenning van de daad en de levenslange gevolgen ervan zijn belangrijk om mensen die dit hebben meegemaakt, weer terug te brengen in hun eigenwaarde, hun gevoel van volwaardig mens mogen zijn.Daarmee helpen we hen om weer verder te gaan met hun leven. Slachtoffer- en daderschap erkennen is heel belangrijk. Maar het daadwerkelijk terug helpen brengen naar het geloof in jezelf, je eigen kracht, je gevoel van veiligheid etc.is allicht nog belangrijker dan de focus blijven houden op het strafbare deel. Ik ben blij dat de dialoog op gang gebracht wordt over het misbruik/geweld. Ik hoop echt dat er daardoor meer openheid zal komen over seksualiteit, liefde en relaties tussen vrouwen en mannen zodat we uiteindelijk een gezondere gemeenschap kunnen creeren waarin iedereen zich veilig en geborgen kan voelen.
Sorry, maar ik snap niet zo goed waarom dit onderwerp een taboe is voor hindoestanen in het bijzonder. Voor ons als “blanke” nederlanders is het ook nog steeds een onbesproken onderwerp.
Verder is het belangrijk dat er wordt ingezoomd op het begrip seksuele intimidatie. Dit begrip is namelijk zeer uiteenlopend, van “woorden” tot het verrichten van een daad.
Wat ik niet begrijp is, als reputatie en eer zo hoog staat bij hindoestanen, zou je denken dat hindoestanen sneller van zich afbijten. Maar die relatie ziet de onderzoeker dus niet.
En in dit stuk wordt er ingegaan op mannen die vrouwen intimideren, een groter taboe is vrouwen die mannen intimideren. Hoe zit dit bij de hindoestaanse gemeenschap?
Ik ben het ook de reactie van Rami eens. Zijn hier cijfers over bekend? Wordt er tijdens een aangifte geregistreerd dat je hindoestaans een bent? Of heeft de onderzoeker die conclusie getrokken op basis van zijn onderbuik gevoel?
Ook eens met Mahesvari. Elk slachtoffer is er 1 teveel, alleen moet er wel gekeken worden naar de mate van de seksuele intimidatie. Zoals ik al eerder zei, seksuele intimidatie is een ruim begrip. Bijvoorbeeld vorige week tijdens een studentenfeest in Utrecht ben ik ook in mijn kont geknepen door een toch wel leuk meisje. Lijkt me niet echt iets om aangifte voor te doen.
@jane, nee mijn uitlatingen zijn niet gebaseerd op onderbuikgevoelens. In het dagelijkse leven ben ik een klinische psycholoog binnen de hindoestaanse doelgroep is dit een van mijn bevindingen. Bovendien heb namens universiteit leiden ook een grootschalig onderzoek gedaan, waarbij bleek dat eercultuur zoals bij ons hindoestanen leidt tot vermijding en schaamte (en niet met veel meer forcerende conflicthantering strategieën en boosheid ivt nederlandse autochtonen!) bij dergelijke gebeurtenissen die de eer schenden.
Mijn reactie was bedoeld voor @sander ipv @jane.
Helemaal mee eens ook met de video en het artikel die erbij hoort. Toch is het een mens eigen. Sexuele intimidatie en verkrachting is zo aangrijpend dat er binnen alle culturen zo op wordt gereageerd. Niet alleen binnen de hindoestaanse kringen. Het aanspreken van de persoon die jou intimideert is inderdaad moeilijk voor ieder jongen of meisje ook al ben je wit bruin of zwart. Het is heel goed dat het aangekaart wordt maar dit is in het algemeen zo. Ik denk dat de schaamtegevoel en de familie eer hier weinig mee te maken hebben. Eerder de machteloosheid. Ik als hindoestaans en mens zijnde zou de persoon zeer zeker aanspreken. En dit bespreekbaar maken. Maar ik ben er wel van overtuigd dat ik dit ook zou doen als ik een blanke of ander ras was. Het ligt aan je persoonlijkheid en niet aan de hindustaanse gemeenschap.
Het moet zijn @sander i.p.v. @jane.
Hallo Ashwin, heb je een link naar het grootschalige onderzoek?