We appen erover in ons cursusgroepje in deze vijfde week van Conversations for Change. ‘Schokkerend’ is de indruk die overheerst. Maar wat ik misschien nog het ergste vind bij mezelf te merken: de uitspraken die Naeeda in het boek citeert verbazen me niet. Het is iets waarvan ik weet dat het bestaat in onze samenleving. Terwijl ik het vreselijk vind! Het maakt me eens te meer bewust dat er écht iets moet veranderen willen we een duurzame, menswaardige samenleving voor iedereen krijgen en houden. Daar wil ik zelf ook wat aan doen, maar wat?
Nu we een maand onderweg zijn met de cursus Conversations for Change kom ik tot een paar belangrijke inzichten die me verder helpen.
Ten eerste is het belangrijk dat mensen elkaar open tegemoet treden en elkaar de ruimte geven voor alle gedachten die ze hebben. Omdat mensen zich dan gehoord voelen. En omdat je van daaruit misschien aanknopingspunten vindt voor meer onderling begrip.
Mijn tweede inzicht is dat er al veel kapot is gegaan bij mijn medemensen die keer op keer druppeltjes gif hebben geproefd. En dat het voor hen moeilijk is een ander nog open tegemoet te treden. Het is dus de kunst om begrip te hebben voor de schade die het gif soms (vaak?) al heeft aangebracht.
En dat leidt meteen tot mijn derde inzicht. Ik kan wel nieuwsgierig zijn naar elk medemens, ongeacht kleur, geaardheid of welke identiteitskenmerken dan ook. Ik bén ook echt nieuwsgierig om verschillende mensen te leren kennen; dat maakt mijn leven zoveel rijker. Maar ik kan mensen niet kwalijk nemen als zij míj niet meer onbevangen en open tegemoet kunnen treden. Dat is niet iets persoonlijks, dat is een gevolg van andere ervaringen.
Dat is ook wat ik leer van Belinda Bantje, die deze week in de video tips geeft hoe je een gesprek kunt voeren over discriminatie. Het voelt als leren lopen op een evenwichtsbalk; bepaald geen sinecure. Maar na alle directheid van Nederlanders – die, laten we eerlijk zijn, vaak synoniem staat aan botheid – , na alle ontluisterende onhandigheid en openlijke discriminatie, na een eeuwenlange historie van ongelijkwaardigheid, is dit misschien precies wat ik in het heden kan doen: leren balanceren voor een samenleving waarin we elkaar als mensen insluiten in plaats van uitsluiten. Zoals Belinda meegeeft: ‘Forget I’m black, but never forget I’m black.’
En het boek van Naeeda? Dat heb ik gekocht. Om nog meer te leren herkennen en erkennen hoe discriminatie in het dagelijks leven voorkomt. En omdat elk van haar gekocht boek hopelijk leidt tot druppeltjes tegengif.
Volgende week (laatste sessie): Hoe ga je om met je eigen ongemak?
