Want dat is veel. Het Sint-Janskruid bloeit nog net niet, dat staat nog in knop. Ik ben benieuwd of het – net als vorig jaar – precies op Sint-Jan in bloei gaat komen. Dat is een paar dagen na de midzomernacht. Grappig, de oude christelijke seizoensfeestdagen vallen allemaal een paar dagen na de seizoenswisseling. Alsof het christendom die heidense feestdagen toch niet helemáál durfde te annexeren. Zo valt Kerstmis vier dagen ná midwinter, Maria-Boodschap vier dagen ná de voorjaars-evening (het moment dat dag en nacht precies even lang zijn), Sint-Michael zelfs acht dagen ná de herfst-evening. En Sint-Jan drie dagen na midzomer.
Zo bezien is het eigenlijk vreemd als een christelijke organisatie uitgerekend op de dag van midzomer iets gaat organiseren. Toch gebeurt dat dit jaar op verschillende plaatsen. Alleen al in Amsterdam zijn er twee evenementen op 21 juni. De Nacht van de Theologie (die trouwens een avondvullend programma heeft, dus geen nacht-vullend) en het Midzomerfestijn van de Protestantse Diaconie. De keus is dus tussen de theologia, het geloof dat naar inzicht zoekt, en de diakonia, het geloof dat in daden omgezet wil worden. Voor de theologia moet 25 euro neergeteld worden, en voor de diakonia een paar euro voor eten en drinken.
Dat wordt nog een lastige keuze. Want ja, ik ben zelf theoloog. En bovendien is onze eigen directeur van DSTS en Nieuwwij, Manuela Kalsky, tijdens de Nacht van de Theologie één van de genomineerden voor de begeerlijke titel van ‘Theoloog van het Jaar’. Dus dat zou voor de theologia pleiten. Aan de andere kant is het theologengehalte daar wel heel erg hoog, hoewel het dit jaar voor het eerst ook voor niet-theologen toegankelijk schijnt te zijn. En ja, die 25 euro toegang. Alles bij elkaar riekt dat nog steeds naar ivoren torens, en daar houd ik niet zo van. Dan zou ik toch liever kiezen voor de diakonia, en abseilen uit diezelfde ivoren toren om een keer les te krijgen van een vluchteling over het Nederlandse rechtssysteem, te genieten van varken-aan-het-spit van de Hoftuin en mee te brullen met een openbare repetitie van het daklozenkoor Straatklinkers. Alleen, dat is wel allemaal erg Amsterdams, en ik ben en blijf een moerasbewoner uit de polder. O jee, keuzestress op midzomeravond….
Ik denk dat ik de keuzestress maar ga ontlopen. Want in mijn eigen buurtschapje in de polder is op midzomeravond ook een feestje. Lekker kneuterig met dorpsgenoten op de meent aan de rand van het moeras. En daarna gaan we dat ongetwijfeld nog met een klein clubje voortzetten tot in de kleine uurtjes van die kortste nacht, bij mij in de tuin of bij een van de buren. Met een knappend vuurtje, wat bier en wijn, en veel gezelligheid. Misschien zelfs nog een heidens midzomer-ritueel erbij, want daar heeft mijn overbuurvrouw nog wel een idee voor. Tenslotte is midzomer een heidens feest en komt Sint-Jan pas drie dagen later. Hoe dan ook, of het nu Amsterdam wordt of de polder: die midzomernacht, dat gaat wel lukken dit jaar.
