Levenslessen in coronatijd

Er wordt van je verwacht dat je snel inspeelt op gebeurtenissen en veranderingen, maar introverte mensen zijn juist bedachtzaam. Ze overwegen alle opties, voor- en nadelen, en nemen dan pas een beslissing. Alleen ben je in onze extraverte maatschappij dan vaak al te laat.

Ten slotte wordt je pas als ‘succesvol’ gezien als je een grote vriendenkring hebt, iets waar introverten geen fan van zijn. Zij verkiezen een handjevol hechte, betekenisvolle vriendschappen boven een vriendengroep waarmee ze geen persoonlijke band hebben.

Gedurende de afgelopen maanden heb ik deze kant van mezelf meer leren accepteren. Ik wist al langer van mezelf dat ik liever een boek in mijn handen heb dan naar een feestje ga. Dit houdt niet in dat ik niet geef om de persoon die mij uitnodigde, of om de rest van de aanwezigen. Dit heeft simpelweg te maken met de vele mensen die dan om mij heen staan, pratende over ‘niks’.

Al deze sociale bijeenkomsten konden ineens niet meer doorgaan. Eindelijk, dacht ik. Ineens waren er geen feestjes meer die ik, eerlijk is eerlijk, vaak met tegenzin bezocht. Ik kon gewoon op de bank gaan zitten en pagina voor pagina van mijn boek omslaan, zonder het gevoel te hebben dat ik eigenlijk zou moeten socializen.

Ik heb leren accepteren dat dit nu eenmaal is zoals ik ben. Ook al is dat niet het meest gunstig in deze maatschappij. Ik ben goed zoals ik ben. Het mag dan wel lastig zijn om mijn leeftijdsgenoten op school of op de sportclub uit te leggen dat ik anders in elkaar zit dan hen, dat ik energie krijg door alleen te zijn, niet door tijd met anderen door te brengen, maar dat weerhoudt mij er niet meer van te doen waar ik mij goed bij voel.

Natuurlijk is het nu prioriteit dat iedereen gezond blijft, er zijn al te veel mensen slachtoffer geworden van COVID-19. Het is belangrijk dat we voorzichtig zijn. Dit betekent dat we geen grote evenementen opzoeken, en dat we anderhalve meter afstand van elkaar houden. Aan de andere kant, de cijfers tonen een daling in het aantal besmettingen en doden, dus kunnen we maatregelen versoepelen.

Het is nu belangrijk dat we weer meer tijd door gaan brengen met dierbaren. Corona heeft ons laten zien dat het zo voorbij kan zijn, van het ene op het andere moment. Nu bedoel ik niet dat we er massaal op uit moeten gaan, maar met een gecontroleerde aanpak, gaan steeds meer deuren open.

Voordat we in deze situatie terechtkwamen, heeft mijn vader mij meerdere keren gevraagd of ik op bezoek wilde gaan bij mijn oma. Ik zei nee, ik had het ‘te druk’. Wat ik toen nog niet wist, is dat zij eenzaam is. Dit hoorde ik op mijn verjaardagsfeestje, en dan niet eens van mijn vader zelf. Ik ving een gesprek op waarin dit besproken werd. Ik dacht aan al die keren dat ik het voorstel om bij haar op bezoek te gaan afwees, en had spijt. Ik was boos, dat mijn vader mij dit niet eerder had verteld.

Een aantal weken later kwam mijn vader met het nieuws dat het een kwestie van maanden is totdat mijn oma komt te overlijden. Het schuldgevoel dat ik al had werd erger. Ik was nu niet alleen boos op mijn vader, maar ook op mezelf. Het ging al langer niet goed met haar, ik had het aan moeten zien komen. Ik hield dit voor mezelf, want de introvert die ik ben, wilde ik dit niet met iedereen delen.

Gelukkig heeft mijn oma nog niet opgegeven, ze is een vechter, maar anderen hebben misschien niet zoveel geluk gehad. Ik heb geleerd dat als er een kans is om mijn oma, en andere dierbaren, te bezoeken, ik die met beide handen aan moet pakken. Voor je het weet, krijg je die kans namelijk nooit meer.

De maatschappij richt zich te veel op het hebben van geld en autoriteit. Ik denk dat de introverte eigenschappen van de mens meer gewaardeerd moeten worden. Ook op scholen, waar het vaak de luidruchtige kinderen zijn die de meeste aandacht krijgen. Of op universiteiten, waar je jezelf tijdens een intakegesprek moet verkopen.

Daarnaast denk ik dat we dankbaarder moeten zijn voor onze dierbaren, en dat we dit ook moeten laten merken. Nee, je hoeft niet iedere week een bosje bloemen te brengen, maar af en toe bij iemand op bezoek gaan kan geen kwaad. Ik denk dat mensen zich dit vaak pas beseffen als het al te laat is, en dat is zonde.

Ik ga hier in ieder geval iets mee doen, omdat beide ontdekkingen mijn visie op de wereld en de maatschappij hebben veranderd. Als de huidige situatie voorbij is, is het belangrijk dat we de geleerde levenslessen onthouden en implementeren.