Tijdens de lockdown zijn we de zorgmedewerkers, supermarktmedewerkers en vele andere belangrijke mensen die onze economie in stand houden, gaan waarderen en respecteren. Wij realiseerden tijdens de lockdown pas dat deze geweldige mensen enorm veel voor ons betekenen. Zonder al deze mensen zouden wij corona nooit onder controle houden. Eerst dachten we dat deze mensen niks anders konden dan mensen open snijden en medicijnen geven, maar we zijn er achter gekomen dat de zorg veel meer dan dat is.

Lees meer over prijswinnaar Meysam Khalil (13) en haar motivatie. Haar winnende essay (categorie 12 t/m 14 jaar) gaat hieronder verder.

Als zorgmedewerker sta je klaar voor mensen in nood. Of de supermarktmedewerkers. Eerst dacht ik dat caissières niks anders konden dan wat boodschappen over scanner halen en dat de vakkenvullers niks anders konden dan alleen maar wat eten sorteren en netjes op zijn plaats plaatsen. Maar zonder supermarkten zaten wij hier, thuis zonder eten. Ik realiseer nu pas waarom al deze mensen zo belangrijk zijn.

In Nederland zijn veel eenzame ouderen. Tijdens de lockdown voelde ik hoe het is om eenzaam te zijn. Je zit 24/7 thuis, zonder vrienden of familieleden. Je zit thuis met je gezin. Je kan niet afspreken met vriendinnen of even naar familie gaan. Dat was allemaal niet mogelijk tijdens de lockdown. We moesten thuiszitten, tussen vier muren. Even naar de tennisclub en een potje tennissen kon niet. Dit was voor maar een paar maanden. Een paar maanden is al lang genoeg, maar wat nou als dit standaard voor jou is.

Wat nou als je dit zou moeten doen in het dagelijkse leven. Geen familie of vrienden. Het leven zou dan wel erg zwaar zijn. Je kunt naar niemand toe als je hulp nodig hebt of eventjes voor de gezelligheid naar familie. Het enige wat je nog kan is tv kijken. Alleen even wandelen. Verder is niks mogelijk.

Gelukkig kon ik nog videobellen met vriendinnen via houseparty of Snapchat maar eenzame ouderen kunnen dat niet omdat ze geen contact hebben met mensen. Ook kon ik nog lessen volgen, wel digitaal natuurlijk. Het is natuurlijk wel anders dan op school, maar het belangrijkste is dat ik nog gewoon contact kon houden met mijn klas, familie en vrienden.

Naast respect en vriendschappen heb ik ook geleerd dat je geduld moet hebben. Als je ongeduldig bent, houd iets nooit op. Een supermarkt is een goed voorbeeld hiervan. Als je een winkel in wilt moet je die anderhalve meter afstand bewaren. Ook moet je in sommige gevallen buiten staan wachten totdat je naar binnen mag, omdat het soms erg druk is. De winkels hebben een bepaalde capaciteit. Als er maximaal twintig klanten in de winkel mogen zijn, kunnen ze gewoon niet meer mensen toegang geven tot de winkel omdat het anders te druk wordt.

Soms mag je binnen een paar minuten naar binnen maar het kan ook zo druk zijn dat je wel een kwartier moet wachten. Als alle mensen geen geduld hebben, kunnen er conflicten en ruzies ontstaan omdat de klanten geen zin meer hebben om in de rij te blijven staan wachten. En als je besmet was geraakt, mocht je helemaal niks. Dan zat je minimaal twee weken thuis. Dan moet je ook wachten totdat je van het virus af bent.

Ook hebben we geleerd dat we niet altijd de auto hoeven te pakken maar ook met de fiets kunnen of dat je niet altijd op vakantie hoeft. De natuur heeft kunnen herstellen. Als er geen lockdown was, dan hadden we allemaal niet door wat er aan de hand is in de natuur en dat we de natuur nodig hebben.

Al deze kleine dingen kunnen grote veranderingen brengen in de wereld. Ik heb deze dingen al altijd belangrijk gevonden maar ik heb nog nooit beseft hoe belangrijk vriendschappen zijn en wat de mensen in de cruciale sector allemaal voor ons doen.

Na al die maanden thuiszitten, weet ik hoe het voelt om als eenzame oudere thuis te zitten zonder contact met anderen. En nu besef ik pas hoe erg het is. Ik heb nog nooit gedacht dat het zo erg zou zijn. Daarom lijkt het mij een goed idee om op bezoek te gaan bij ouderen. Hoe vaak het is maakt niet uit. Als je maar een keertje langsgaat, kun je een grote glimlach bezorgen bij de mensen.

We moeten ook mensen uit de cruciale sector waarderen en respect voor hen hebben. Zij hebben de samenleving laten draaien tijdens de pandemie. Zonder al die helden hadden we niks gekund en zou corona niet met pensioen gaan. Als we die mensen nou extra in het zonnetje zetten of een keer per jaar voor hen klappen, net als tijdens de lockdown, krijgen die mensen ook een goed gevoel van dat ze veel voor ons doen en dat wij hen heel belangrijk vinden.

Geduld, zoals we al weten hebben we geduld nodig. Zonder geduld kunnen we niks, zijn we niks waard. Tijdens corona hebben we geleerd wat geduld is. We hebben ook geleerd hoe we dat moeten bewaren. Hieraan valt veel te veranderen, als we nou allemaal wachten op onze beurt, deze stap is al groot genoeg omdat veel mensen dat totaal niet kunnen.

Als wij, met z’n allen respect houden, geduld hebben en eenzame mensen helpen kunnen wij Nederland honderden keren mooier maken. En dit hoeft niet allemaal in een keer. We kunnen het stap voor stap doen. Alle beetjes helpen. Samen maken we Nederland mooier.

U kunt gratis verder lezen

Klik deze melding weg via het kruisje. Maar goede artikelen schrijven kost geld. Steun daarom onze schrijvers en word al vanaf € 5 per maand Vriend/in van Nieuw Wij.

Ik lees eerst het artikel verder.
Meysam-Khalil_uitsnede

Meysam Khalil

Meysam Khalil (13) is vwo-scholier op het Christelijk College Nassau-Veluwe in Harderwijk
Profiel-pagina
Al één reactie — praat mee.