Het betreft de volgende uitspraak:
“De Graaf: „Oké. Maar even de proef op de som: geven jullie ook gelijke rechten aan vrouwen? Homo’s? Joden?”
El Ouali: „Absoluut. Daar is geen contradictie. Religieus zie ik homoseksualiteit als zonde, net als seks buiten het huwelijk. Maar dat is een opvatting voor mezelf.”
Met deze uitspraak geeft El Ouali aan de ene kant aan dat homo’s wat hem betreft gelijke rechten mogen hebben, maar aan de andere kant stelt hij wel duidelijk dat hij vindt dat homoseksualiteit een zonde is, en dat homo’s, lesbiennes en transgenders dus zondaren zijn. Los van het feit dat zijn vergelijking tussen seks buiten het huwelijk (een handeling) en homoseksualiteit (een natuurlijk gegeven) absurd is, is zijn uitspraak, ondanks dat hij ook wel degelijk voor gelijke rechten voor homo’s pleit, nog steeds erg problematisch.
De reden waarom is omdat in veel gevallen rechten in de maatschappij geen probleem zijn voor LHBT (lesbisch, homo, bi en transgender), met name in islamitische hoek. ‘Moslimhomo’s’ hebben immers alle mogelijke rechten in de maatschappij. Waar zij juist mee worstelen is het feit dat hoe zij zijn over het algemeen als zondig wordt gezien in hun etnische en religieuze gemeenschap. De strijd die zij voeren vindt niet zozeer plaats in de maatschappij of voor de wet, maar in de familie of binnen de gemeenschap. Daar lopen zij immers het risico verstoten of mishandeld te worden. Zij worden over het algemeen amper geaccepteerd. (Voor meer informatie, zie bijvoorbeeld dit artikel) Het doet veel met een mens als hij of zij niet geaccepteerd wordt zoals hij of zij is in zijn of haar eigen omgeving. De psychologische gevolgen daarvan zijn over het algemeen desastreus, en velen kampen daarom ook jaren later nog steeds met (ernstige) psychologische of fysieke problemen.
Uitspraken als die van El Ouali dragen daarom totaal niet bij aan het verbeteren van deze situatie voor moslimhomo’s. Integendeel, zij dragen mogelijk zelfs bij aan het verslechteren van hun positie. Want met een dergelijke uitspraak bevestigt El Ouali, als gezaghebbend figuur binnen de Nederlandse moslimgemeenschap, het idee dat homoseksualiteit binnen de islam een zonde is. En veel moslims willen niet dat hun kind, broer zus, nicht of neef, een zondaar is. Geen enkele gelovige wil dit. En mensen uit de persoonlijke omgeving, uit de gemeenschap, willen niet met een zondaar omgaan. Zondaren worden gemeden als de pest.
El Ouali houdt daarom met deze uitspraak indirect, en wellicht onbedoeld, het niet accepteren van homo’s in stand. En dat is absoluut onacceptabel. Vanuit religieus perspectief was het beter geweest als hij wellicht als antwoord op de vraag van De Graaf had aangegeven dat het niet aan hem was als individuele gelovige, maar aan geleerden of aan God zelf om hierover te oordelen. In dat geval had hij vermeden homoseksualiteit te veroordelen, en had hij door zijn terughoudendheid in dit opzicht moslimhomo’s al dan niet een dienst bewezen. Door zijn uitgesproken religieus veroordelende houding ten aanzien van homoseksualiteit doet hij dit nu allerminst.
Deze uitspraak van El Ouali illustreert dan ook waarom bredere religieuze acceptatie van homoseksualiteit, niet alleen binnen de islam maar zeker ook binnen andere religies, nog steeds bittere noodzaak is. De maatschappelijke acceptatie van homoseksualiteit mag dan in Nederland redelijk ver gevorderd zijn, in religieuze kring blijft zij nog achter, en binnen sommige religies is de acceptatie amper begonnen. Voor LHBT uit religieuze hoek is acceptatie, als zijnde religieuze LHBT, daarom in veel gevallen nog een langdurige strijd die zij moeten strijden binnen hun religie. Deze strijd heeft uiteraard de nodige impact op hun levens. En dat alleen vanwege hoe zij geschapen zijn. Dat personen dag in dat uit een dergelijke gevecht moeten leveren voor de acceptatie van hun identiteit lijkt vanuit geen enkele religie bezien iets wat je kunt rechtvaardigen. Het is daarom tijd dat de maatschappelijke acceptatie van homoseksualiteit gevolgd wordt door religieuze acceptatie ervan.
Maar wacht!
Dit vormt de garantie van de vrije rechtstaat, Nordins, uw en mijn vrijheid:
1. Denken wat je wilt, belijden wat je wilt, hoezeer het ook afwijkt van een meerderheidsopvatting.
2. Daarmee tegelijk op geen enkele manier iemand anders in diezelfde rechten dwarsbomen.
Dat is precies wat Nourdin El Ouali opmerkt. Hoezeer ik het ook met hem oneens kan zijn en hoe irritant ik hem ook vind: mag hij?
Zo’n staaltje karaktermoord had ik niet verwacht en mijn medecommentaar heeft het al aangegeven: dit is precies waar de scheiding van kerk en staat over gaat. Namelijk: het is blijkbaar niet genoeg dat hij politiek/maatschappelijk voor gelijke rechten voor homo’s etc is. Nee, blijkbaar moet de gedachtenpolitie ook nog worden gebeld om hem van zijn particuliere, op zijn religieuze beleving gestoelde, opvatting af te helpen.
Anders dan El Ouali, gunt u anderen hun rechten niet als ze het niet eens zijn met uw overtuiging.
Wilt u alstublieft niet in de politiek gaan?
wat willen jullie dan?
Dat wij Moslims ons aan jullie norm aanpassen en onze normen en waarden op dit gebied aan die van jullie ondergeschikt gaan maken.
Dat gaatnooit gebeuren, de Kuran kan en zal niet verlicht (lees door de mens aangepast worden aan haar eigen kijk ) worden, niet een letter.
Wij Moslims accepteren dat de wet hen erkent, daar hebben wij maar mee te dealen.
Alleen de andere kant moet niet meer dan dit eisen. Het westen stoppen met de arrogantie om onderwerping van andere beschavingen te eisen.
Wanneer je als Moslims elke letter van de westerse beschaving moeten ondertekenen dan heb je dus 0,0 ruimte om jezelf te zijn. Islam is een beschaving, een levenstijl, het heeft een mening over gezinsvorming, economie, dierenrecht etc. Daarbij komen heelveel dingen (merendeel) overeen met de Joods/Christelijke normen. Maar stop met het eisen om ons geloof uit te hollen zoals de Christelijke wereld heeft gedaan met de Bijbel en deze te degraderen tot het humanisme.