“Mariska Orban de Haas kwam met haar geloof ‘uit de kast’. Dat vertelde ze bij Pauw en Witteman, waar ze mocht vertellen over haar boek Blond, Brutaal en Bidden.

Mariska de Haas is niet zomaar een huisvrouw die toevallig gelooft. Nee, ze is de spreekbuis van katholiek Nederland. In het televisieprogramma verdedigde ze zich kranig. De paus vond ze fantastisch. Maar ook de katholieke geestelijke die weigerde een begrafenis van een man te begeleiden die euthanasie had laten plegen, verdedigde ze met verve: ‘Euthanasie mag gewoon niet bij ons.’ Daar zette ze een dikke punt achter. Ze trekt met dezelfde argumenten van leer tegen homoseksualiteit en abortus. Het is gewoon verboden. Punt.

Daar zit direct mijn probleem met sommige gelovigen: het mag gewoon niet. Met name moslims hebben dat. Homoseksualiteit? Ja, sorry, maar het staat gewoon in de Koran. Het mag niet. Punt. Dat boek komt niet van de mens. Nee. Van Allah zelf. Daar kun je dus niet omheen.

Gelukkig zijn er mensen als Ahmed Marcouch en Tofik Dibi die gelovigen oproepen zelf na te denken. Beiden maken zich niet populair met hun uitspraken. Met name Marcouch moet het vaak ontgelden als ‘iemand die in zijn eigen nest pist’. Ayaan Hirsi Ali – in feite een voorloper van deze twee hervormers- moest het helemaal ontgelden. Het is niet aan te raden haar naam in een moskee te noemen als iemand die het voor de vrouwen opnam.

Maar wat heeft dit alles met het onderwijs te maken? Alles. Onderwijs is volgens mij namelijk bedoeld om ‘zelf te denken’. Het geeft je de bouwstenen om, zoals Ahmed Marcouch het uitdrukte in zijn boek ‘Mijn Hollandse Droom’ te zorgen dat je de architect van je eigen leven bent.

Scholen die dogmatisch van aard zijn, willen dat zelf denken er zo snel mogelijk uit rammen. God heeft een boek geschreven. Punt. Meer hoef je niet te weten. Dat zijn ook scholen die een hoofddoekje verplichten. Of een lange rok. Scholen waar jongens en meisjes gescheiden zijn. En daar betalen we met z’n allen aan mee. Hoewel de meeste ‘bijzondere scholen’ alleen in naam ‘bijzonder’ zijn, zijn het vooral die orthodox-religieuze die me een doorn in het oog zijn. Artikel 23 verdient daarom een flinke opknapbeurt. Als het aan mij ligt, worden alle scholen openbaar, toegankelijk voor iedereen.

Moeten we religie dan maar uit de school bannen? Nee. In tegendeel. Religie speelt een belangrijke rol in de samenleving. Kennis van allerlei geloven is alleen maar goed. Maar dan moet het wel ingebed zijn in geschiedenis- of maatschappijlessen. Dan bedoel ik dus: nagenoeg waardevrij godsdienstonderwijs. Leg al die geloven, al die boeken maar naast elkaar en vertel erover. Punt. Dan kan de leerling aan het eind van het verhaal zelf de ‘architect van zijn eigen leven’ zijn.”

Marcel Duyvestijn

columnist, journalist en trainer

Profiel-pagina
Nog geen reactie — begin het gesprek.