Maar ik ben vooral erg geschrokken van een hele nieuwe constatering: de gewone Palestijn is al een eeuw slachtoffer van het gewelddadige regime van zijn eigen leiders. Het Palestijnse Gezag vormt mede een ernstige belemmering voor een allesomvattende vredesregeling waarvan vooral de gewone Palestijn grote nadelen ondervindt. Kortom: de gewone Palestijn is áltijd het kind van de rekening.
Vriendschappen
Het waren de bijzondere vriendschappen met Palestijnen die mij inzicht gaven in deze onverkwikkelijk situatie. Een van hen zei op een avond bij mij thuis: ‘laten we er maar voor uitkomen, we hebben hier nog steeds een burgeroorlog.’ Ook zei hij eerst bevrijd te willen worden van de Palestijnse bezetting.
De samenwerking op de Westelijke Jordaanoever en in de Gazastrook, met goed opgeleide en onafhankelijk denkende goed geïnformeerde Palestijnen zoals hij, was heel vruchtbaar. Hun stem hoor je in het Westen eigenlijk nooit en het is dus ook niet verwonderlijk dat wij voorbij gaan aan dit aspect van het lot van de gewone Palestijn. Dat ze vrijuit met mij durfden te spreken is opvallend want Palestijnse dissidenten riskeren vaak opsluiting en marteling door Abbas’ veiligheidstroepen of door die van de leiders van Hamas in de Gazastrook.
In Nederland hebben wij het beste met de Palestijnen voor. We kennen talloze actiegroepen en comités die opkomen voor Palestina en de belastingbetaler pompt al vele jaren miljoenen in de Palestijnse gebieden.
Maar als we de gewone Palestijnen willen helpen, moeten we ons toch echt beter over hen informeren en het roer radicaal omgooien.
Twee-staten oplossing
Dat de stem van de gewone Palestijn altijd verborgen blijft achter die van zijn leiders en achter de schermen van het wereldnieuws, blijkt wel uit het volgende recente treurige voorbeeld: volgens president Abbas verlangen de Palestijnen naar Jeruzalem, en betekent de zet van Trump Jeruzalem te erkennen als hoofdstad van Israël het einde van de tweestaten-oplossing. Zoals altijd volgden de media de redenering van Abbas en schonken zij geen aandacht aan de gewone Palestijn, om wie het hier gaat. Die gelooft allang niet meer in de tweestaten-oplossing en heeft echt wel wat anders aan zijn hoofd dan Jeruzalem.
Hij is bezig met voedsel, water, werk en een fatsoenlijk dak boven zijn hoofd voor hemzelf en zijn gezin en zit al in de volgende ronde. Dat hij zijn tijd niet meer verdoet met Jeruzalem bleek wel uit het geringe aantal demonstranten ter plaatse (er waren meer westerse journalisten). Noodgedwongen moet de gewone Palestijn realistischer zijn dan menig goedbedoelende Nederlander. Jonge Palestijnen op de Westelijke Jordaanoever willen naar Europa of de Golfstaten. En in de Gazastrook, waar Hamas ooit populair was, wil hij elektriciteit en benzine.
Geloof het of niet: er zijn Gazanen die zelfs verlangen naar de dagen waarin het gebied onder leiding stond van Israël. Is dit niet even bizar als veelzeggend? Minder dan een derde van de Palestijnen vindt de Israëlische bezetting het grootste probleem. Twee derde heeft dus andere zorgen, zoals bijvoorbeeld ook de bestuurlijke verdeeldheid tussen de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook. De kans op verzoening tussen Fatah en Hamas is uiterst klein. Het meest pikante is dat president Abbas zich meer bekommert om zijn existentiële strijd tegen Hamas dan om de bezetting. Logisch: Israël houdt hem al jaren in het zadel.
Illusies
Het is dus niet verwonderlijk dat de zet van Trump voor Abbas een geschenk uit de hemel was. Met beide handen greep hij deze bliksemafleider aan om de aandacht af te leiden van zijn onvermogen om tot een behoorlijk bestuur te komen. Zo kon hij de wereld laten zien dat Amerika en Israël schuldig zijn.
De vraag is: waarom blijven wij nog illusies koesteren terwijl de gewone Palestijn er allang niet meer in gelooft? Ook minister Zijlstra mikt nog op het gepasseerde station van de tweestaten-oplossing.
Als dit geen uitweg meer is, is er dan nog wel een oplossing?
Die moet om te beginnen uit Jeruzalem en Ramallah komen, maar zal vooral het lot van de gewone Palestijn moeten verlichten. En hier ligt voor Nederland een belangrijke rol: geen steun meer voor de Palestijnse leiders en hun organisaties die zich niet bekommeren om het lot van hun volk. Hun prioriteit is het uitvechten van een gewelddadige machtsstrijd over de hoofden van de gewone Palestijn waardoor er nu al geen Palestina meer over is om te erkennen.
Omschakeling
Deze gedachtegang vereist een mentale omschakeling. En het vergt moed om te erkennen dat we een illusie hebben nagejaagd. Maar het is nog niet te laat.
Als we hier in Nederland goed op de hoogte zouden zijn geweest van de schrijnende omstandigheden voor de doorsnee Palestijn, zouden we geen pleidooi meer houden voor een tweestaten-oplossing, maar voor een drastische verbetering van het leven van het Palestijnse volk. Dit kan op een effectieve manier: geen cent meer naar de Palestijnse leiders en hun instituten. De financiële middelen uit Nederland moeten uitsluitend worden gebruikt voor de Palestijnse man en vrouw die al veel te lang het kind van de rekening zijn en recht hebben op onze steun. 2018 moet eindelijk het jaar worden van de gewone Palestijn!
Meer informatie:
Het boek is te bestellen bij bij Uitgeverij Athanaeum.
Wat een verhelderend artikel. In de kerk in het vooral hosanna in den hoogte voor Israël. Onbegrijpelijk omdat Netanyahoo zich land toe-eigent dat niet aan hem behoort en vervolgens door een leger soldaten moet worden bewaakt. Waarom leggen we Israël geen sancties op omdat zij alle vn resoluties naast zich neerleggen. De Palestijnen moeten niet de dupe worden van onze schuldgevoelens. Hamas is misdadig. Ik heb mijn geloof in vrede verloren, behalve als Gods’ Heilige Geest de verharde harten zou inspireren om de liefde te betrachten en de intense haat uit te bannen.
Goed en duidelijk artikel, eindelijk eens iets vernieuwends over dit eindeloze conflict.
Maar waarom horen we dit nu pas? De kranten staan toch dagelijks vol over dit onderwerp, maar dat het Palestijnse volk al heel lang wordt geofferd door zijn eigen leiders is nog steeds onbekend. Wordt ons dit door de traditionele media onthouden? En zo ja waarom?
De mens wordt wijzer via Nieuw Wij.
Het verbaast me eerlijk gezegd hogelijk dat deze feiten, die allang bekend zouden kunnen zijn (ihb de stuitende fraude met de miljarden aan hulpgelden) kennelijk nu pas doordringen. Het is wat zich ‘progressief’ noemenden betreft een herhaling van zetten. Eerder deed deze blindheid zich voor t.a.v. Rusland en Oost-Europa en t.a.v de ANC.
Dat het Palestijnse regime helaas volstrekt corrupt is, weten de Palestijnen ook, en dat er onderlinge verschillen en spanningen zijn, is ook algemeen bekend. Maar wat zou er gebeuren als alle Nederlanders van de noordelijke provincies zouden worden opgesloten in de openlucht-gevangenis van een paar waddeneilanden? Welke intern regime zou er achter het prikkeldraad dan ontstaan en welke onderlinge spanningen? In zulke omstandigheden grijpen slechte karakters vaak de macht en kunnen democratie en recht zich nauwelijks ontwikkelen, – eerder de pervertering daarvan. Die vaststelling mag er niet toe leiden, zoals bij Els van Diggele meestal het geval is, de Israëlische bezetting als hoofdoorzaak te relativeren of bijna goed te praten. En dan zijn er nog steeds zoveel Palestijnse mannen en vrouwen die integer, moedig en vasthoudend blijven opkomen voor recht en gerechtigheid; dat mag je na 70 of 50 jaar wel een wonder noemen.
Els van Diggele wiens recente boek ik heb gelezen, relativeert absoluut niet de Israëlische bezetting en praat deze ook niet goed. Ze beschrijft voortdurend het leed dat deze aanricht met hier bovenop nog eens de ellende veroorzaakt door de Palestijnse leiders. Leest u er eerst haar boek eens op na in plaats van zo maar te oordelen.
Met haar recente realistische boek en ook met dit artikel op Nieuw Wij opent ze de ogen van mensen zoals ik die al jarenlang de media volgen over dit onderwerp maar er geen steek wijzer van zijn geworden. Eén belangrijke les: de gewone Palestijn heeft onze steun nodig, niet zijn corrupte en gewelddadige leiders.
Laten wij ons hoofd niet in het zand steken. Dat het Palestijnse regime helaas corrupt is moet ons niet blind maken om de hoofd probleem weg te vegen. De echt probleem is de bezitting de apartheid beleid van de terreur staat Israël, het onderdrukken van de Palestijnen en hun onthouden van elke vorm van menselijk leven annexeren van hun grond het bomen het vernietiging van de Palestijnse samenleving en noem maar op nog veel meer om te noemen.
Helaas Els van Diggele als behalve eerlijk en rechtvaardig.
voor de genen die haar boeken hebben gelezen zal ik adviseren om andere boeken te lezen om een echt mening te kunnen vormen over wat er gaande is in Palestina. bijvoorbeeld het boek van Ilan Pappe te lezen
titel The Ethnic Cleansing of Palestine.
Schrijver is namelijk geen Palestijn maar een Israëlische schrijver.
Ik ben benieuwd naar de cijfers die de schrijfster heeft over de percentage van aantal gewone Palestijn waar zij over heeft. Ik denk dat ze beter een enquête kan laten doen waar zij in de Palestijnen vraagt naar de hun Menning over de grootse probleem in hun dagelijks leven de Israëlische bezitting of het Palestijnse autoriteit.
Ik durf te zeggen dat er 99,9 procent zullen zeggen de terreur staat Israël.
dus met andere worden lijd niet de aandacht weg van de echt probleem 70 jaar bezitting en onderdrukking is genoeg de 2e wereld oorlog heeft 5 jaar geduurd mensen hebben nog steeds last van. Wat denkt u dat de 70 jaar bezitting met de Palestijnen heeft gedaan?
Het Palestijnse zelf bestuur zit sinds de
Oslo akkoord dus nog geen 25 jaar.
Ik vind het artikel heel misleidend. De schrijfster probeert de aandacht ergens anders te vestigen dan op een waarheid omdat de wereld de ware gezicht van de apartheidsstaat begint te ontdekkende.
Meneer Al-Baz, u bent niet iemand die open staat voor een andere visie waarin eindelijk eens recht wordt gedaan aan de positie van de gewone Palestijn die al decennia heeft te lijden van de onderdrukking door de Israëli’s én zijn eigen (niet gekozen) leiders. Net als meneer Veldhuis komt u niet verder dan naar de schrijfster te wijzen die Israël in bescherming zou willen nemen. Maar dat is nogal gemakkelijk en bovendien zeer onterecht.
Uw reactie is simpelweg om de boodschapper te onthoofden, maar daar heeft niemand iets aan, zeker de gewone Palestijn niet.
Het is een bijzonder goed boek, dat nu eens niet verzandt in de altijd gebrachte argumenten waarom de Palestijnen niets kunnen opbouwen. Vooral het hoofdstuk over de tegenwerking van Fayyad geeft duidelijk aan dat er geen echt opbouwbeleid mogelijk is. Je krijgt het benauwd als je leest hoezeer de leiders bang zijn macht te verliezen en dan vervallen in het bekende geklaag over Israel, dat hier als afleiding dient van de echte problemen.
Het zou al zoveel helpen als die honderden NGO`s eens echt iets aan opbouw zouden doen ten behoeve van de gewone Palestijn.
Ook de diverse landen zouden met hun geld zoveel meer tot stand kunnen brengen als ze alleen al hun eigen besluiten zouden naleven en zoals Nederland besloten heeft, maar niet naleeft, geen geld meer zouden geven als salaris voor terroristen en hun families. Dit is puur perverse aanmoediging voor terrorisme, waarvan de gewone Palestijn, die echt vooruit wil komen, alleen maar de dupe is.
Een goed boek, waar je niet vrolijk van wordt omdat het uitzichtloosheid en onwil onthult.
Het grote probleem is de kolonisatiepolitiek door Israël en het zionistische idee dat Joden een superieur recht op het Heilige Land hebben. Dit racisme staat in de weg van gelijkwaardigheid voor Joden en Palestijnen, en dus in de weg van verzoening.
Zeker is de Palestijnse Autoriteit corrupt en een onderaannemer van de Israëlische onderdrukker, maar zij is niet het grote probleem. Dat is het zionistische racisme.
Het beleid kan inderdaad veel beter: boycot Israël tot het de gelijkwaardigheid van Joden en Palestijnen erkent, en dus de bezetting beëindigt, het Palestijnse recht op terugkeer erkent en discriminerende wetten en praktijken in Israël afschaft.
De titel van haar boek is lasterlijk richting de Palestijnen. Ze wrijft hen Jodenhaat aan. En dat terwijl de Palestijnen allerlei redenen hebben om Israël te haten die samenhangen met wat het DOET, maar niet met wat het IS, Joods.
Beste Els van Diggele,
Is er een mogelijkheid dat ik een paar vragen aan u kan stellen over het boek ‘we haten elkaar meer dan de joden’ ? Dat kan ik goed gebruiken voor mijn profielwerkstuk. Alvast bedankt.