Ik was altijd een beetje tegen vrijwilligerswerk. Ik dacht: als je iets goed kunt, waarom doe je het dan niet betaald? Maar toen die vluchtelingencrisis begon, vond ik het meteen al afschuwelijk eigenlijk. Die stromen mensen op tv, ik dacht: het kán gewoon niet waar zijn dat deze mensen geen plek hebben. Ik dacht: wat zou ik zelf fijn vinden? Ik zou het fijn vinden als er naar me omgezien werd.
Dan kom je aanzetten met je hesje van Stichting Bootvluchteling, maar op het moment dat je zegt: he, hoe gaat het met jou, en hoe is het met je kindje? Dan gebeurt er iets wat universeel is. Ik liet foto’s zien van mijn kinderen, niet om de aandacht op mij te vestigen, maar om te laten zien: ik ben net als jij. Ik ben ook gewoon een moeder, een vrouw. Dan hadden we een gesprek over dagelijkse dingen. En midden in die niet zo alledaagse omstandigheid werden we dan weer gewone mensen.
I am you
Op Moria staat op een muur I AM YOU. Dat ontroert me, nog steeds. Op het moment dat mensen superbang van zo’n bootje stappen en je kunt laten zien: ik zie je, ik zie joú. Ja, dat betekent iets. Het enige wat ons van elkaar verschilt, is de plek waar we geboren zijn. Eigenlijk zijn we inwisselbaar. Jeetje, wat zou het veel opleveren als meer mensen dat zouden kunnen ervaren. Sinds ik dat echt heb beleefd, heb ik veel meer openheid naar allerlei mensen. Ook mensen die zure dingen zeggen.
Soms denk ik nog steeds: ik gooi nu iets weg, daar had ik 10 babies van kunnen redden. Ik weet wel, zo kun je niet de hele tijd leven en ik wil ook geen martelaar worden in mijn eigen leven of mijn eigen drama. Het hielp mij juist om die mensen zelf te zien. Het zijn geen zielige mensen, ze zijn dapper en strijdbaar. Het heeft me ook geholpen in mijn geloof in mensen. In hun flexibiliteit, in hun veerkracht. Het heeft me geholpen om deze mensen te zien, en met ze te praten.
Ja, ik geloof wel in een betere wereld. Ja, daar geloof ik zeker wel in. Als je daar niet in gelooft, dan denk ik niet dat je nog een stap gaat zetten die kant op. En wat als je die stap dan niet meer gaat zetten en bepaalt dat het leven zo is? Dat er geen betere wereld is?
