In ons boek 2012: zin en onzin beschrijven we zorgwekkende én hoopgevende ontwikkelingen in tien levensthema’s, waaronder religie. We zien religie als een enorme bindende factor in veel samenlevingen. Het ‘verbindt’ veel mensen met de zin van hun bestaan. Tegelijkertijd is de discussie over veel onderwerpen vrijwel nergens zo verhit als wanneer religie er een rol in speelt. Of het nu gaat om het scheppingsverhaal versus de evolutietheorie, of om de verpolitiekte discussie aan wie Israël of Palestina ‘toebehoort’, of over de vraag of mannen en vrouwen wel of niet gelijk zijn… Partijen staan lijnrecht tegenover elkaar en doen elkaar verbaal en zelfs fysiek dingen aan, die vanuit de eigenlijke doelstelling moeilijk verdedigd kunnen worden. Binnen en tussen de vele religieuze stromingen is de strijd om wie het ‘beste’ geloof aanhangt minstens even fel. Dit was reden te meer om te onderzoeken of 2012 voorbehouden zou moeten blijven aan de (niet-religieuze) spirituele hoek en aan ‘ramptoeristen’ of dat er juist voor religie een rol is weggelegd in (opmaat naar) 2012. We schetsen een paar mogelijkheden.
Religie als bindende factor in rampzalige tijden
Stel dat de scenario’s zoals geschetst in het boek Openbaringen of in de film 2012 uitkomen. Dat we een tijd tegemoet gaan van nu nog onvoorstelbare rampen. Het is dan ongetwijfeld helpend om je zorgen, angst en zingeving met gelijkgestemden te delen vanuit je zuivere gevoel van geloof en vertrouwen in God. Om hoop te houden, de grote betekenis te vinden van moeilijke tijden en zo de crisis het hoofd te bieden. Er zijn vele voorbeelden van mensen die rampen, concentratiekampen en ziekten het hoofd konden bieden omdat ze houvast hadden aan hun geloof en hun God. Wellicht ontstaat er dan ook een nieuwe stroming, die mensen in hun zoektocht verbindt.
Religie als bindende factor in tijden van overvloed en verbinding
Evengoed zou 21-12-2012 kunnen komen en gaan zonder rampen, maar wel een tijdperk inluiden, waarin je onderscheiden van anderen middels materie, status, regels of een andere interpretatie van een heilig geschrift etc. plaatsmaakt voor de realisatie, dat we verbonden zijn met anderen en in onvoorwaardelijke liefde willen samenleven. Religie in haar oorspronkelijke vorm (de behoefte aan zingeving en verbinding, waarin een hogere macht een rol speelt, maar de institutionalisering ervan niet per se) kan een belangrijk middel zijn om die weg terug te vinden. Zouden de Maya’s dát misschien bedoeld hebben met hun profetie dat de jaartelling in 2012 weer bij nul begint?
Als onvoorwaardelijke liefde inderdaad de basiswaarde voor ons bestaan wordt (of was het die allang, maar zagen we het niet zo helder?), luidt 2012 een openbarende periode in, waarin een vreedzame (en zo u wilt: verlichte) samenleving binnen handbereik komt.
Kijk naar wat er in het Midden-Oosten gebeurt: als dat het bewijs van de 2o12-theorie niet bevestigt, dan weet ik het ook niet meer.
Terwijl Europa zich een ongeluk schrijft over ‘2012’ wordt er hier in Mexico nauwelijks aandacht aan besteed. Dat komt omdat men hier iets beter op de hoogte is van wat ‘2012’ eigenlijk betekent: niet veel meer dan het begin van een nieuwe kalendercyclus volgens de Maya ‘long count’, vergelijkbaar met het begin van een nieuw millennium in de Greoriaanse kalender.
Het is mij een raadsel waarom men in Europa maar stug blijft volhouden dat er ‘iets’ gaat gebeuren in 2012. Geen enkel Maya-document doet daar melding van. Het is gewoon het begin van een nieuwe kalendercyclus, er staan geen fundamentele veranderingen op het programma. Het apocalyptisch scenario is gebaseerd op een vertaalfout van Maya-inscripties, terwijl het ‘Aquariumtijdperk’ iets is waar de Maya’s zelf nog nooit van hebben gehoord…
Helaas hebben doemdenkers en spiritualisten zich 2012 toegeëigend, zonder veel kennis van wat het eigenlijk betekent.