Eens stond er een Israëli op het Museumplein, hij heette Adam Keller. De gelegenheid was een Israëlische aanval op Libanon, waarbij veel mensen omkwamen, en het demonstrerende publiek was woedend. En heel verbaasd toen Adam ze ‘vrienden van Israël’ noemde. Hij legde het uit. Wie noemen we nu de vrienden van Zuid-Afrika? Precies: de mensen die destijds streden tegen de apartheid, niet de mensen die Mandela die nog in de gevangenis zat een terrorist noemden. Zo zijn de ware vrienden van Israël niet degenen die nu blind achter de huidige regering van Israël staan, niet degenen die de andere kant opkijken terwijl de kolonisten olijfbomen ontwortelen en nog meer land roven van de Palestijnen die al niet veel meer over hebben. Vrienden van Israël zijn degenen die willen dat dat land een normale democratie wordt, dat ophoudt met land te bezetten, dat ophoudt rechten te verdelen op grond van een etnisch-religieus onderscheid, dat eindelijk ophoudt met bezetting en belegering. Dat ophoudt in naam van de veiligheid elk geweldloos protest met geweld de mond te snoeren. Kortom, eigenlijk gewoon serieus mensenrechten en internationaal recht eerbiedigt.
Waarom vinden we het in Europa zo vreselijk moeilijk om openlijk stelling te nemen tegen schendingen van die rechten van anderen als het Israël betreft? Dit is duidelijk: dat we in Europa, die bakermat van beschaving, nog niet zo lang geleden de enorme, nog steeds niet te bevatten massamoord op de joden hebben meegemaakt, en natuurlijk voelt iedereen met een hart en een geweten zich er voor verantwoordelijk dat dat nooit meer kan gebeuren. Soms zo verantwoordelijk dat we het niet willen zien dat er nu in naam van de veiligheid voor de joden die in Israël zijn gaan wonen een ander volk wordt geslachtofferd. Edward Said zei: wij Palestijnen hebben de historische pech de slachtoffers van de slachtoffers te zijn.
Maar er is meer. Dat we ons zorgen maken over Israël is ook omdat dat land ons nabij is, meer nabij dan al die Arabische en islamitische landen. Zowel de blinde goedkeuring als ook het protest tegen onrecht komen voort uit onze betrokkenheid met dat land. Eens, toen de zionisten de staat stichtten en daarvoor honderdduizenden van de inheemse bevolking tot vluchtelingen maakten, vijfhonderd dorpen verwoestten en het de mensen die alles kwijt waren onmogelijk maakten nog terug te keren, keken we in Europa de andere kant op: wij hadden zelf te veel boter op ons hoofd als het aankwam op ‘inboorlingen’ in verre landen. Nu het kolonialisme voorbij is, behalve in Israël, is er een nieuwe blinde vlek ontstaan – die anderen, dat zijn Arabieren, moslims. Opnieuw zien we hen niet als mensen met dezelfde behoeften aan vrijheid als wij, behoefte aan een toekomst voor hun kinderen zoals wij die ook willen.
Ik kom al vijftien jaar in Gaza. Ik werk daar met Stichting Kifaia voor een organisatie van gehandicapten. Gaza is een ingewikkeld land, zo klein als het is – ruim anderhalf miljoen mensen op een kuststrook die ongeveer zo groot is als twee keer Texel. Met heel veel interne tegenstellingen, en ondertussen opgesloten alsof ze verdoemd zijn om te leven in een openluchtgevangenis. Maar nooit heb ik er iets meegemaakt, met de mensen die me inmiddels nabij zijn, dat ik niet gewoon kan begrijpen. De ouderen begrijpen nog steeds niet waarom ze niet gewoon met de joden samen kunnen leven, zoals vroeger, voor de zionistische beweging een wig dreef. Voor de jongeren is het al moeilijker: zij maken joden alleen mee als kolonisten en als soldaten die hun land komen bombarderen en nog meer gehandicapten maken. Gelukkig ken ik ook in Israël mensen die het anders willen, alleen, zij mogen Gaza niet meer in.
Dit is mijn overtuiging, na vijftien jaar, en ik beschreef dat in mijn boek Oorlog als er vrede dreigt, dat het huidige Israël niet alleen bezig is zich steeds verder te isoleren, en zich steeds meer schuldig maakt aan niet te verdragen misdaden tegen een ander volk. Op deze manier wordt het land nooit een normaal onderdeel van het Midden-Oosten, het deel van de wereld waar ze eens zelf verkozen te gaan wonen. Herzl dacht eens dat een joodse staat de joden van de wereld eindelijk een veilig en normaal leven zou geven en een einde zou maken aan het antisemitisme. Wat hij toen niet zag is dat zo’n droom nooit werkelijkheid kan worden als die letterlijk wordt gevestigd op de puinhopen van de er al wonende mensen, de Palestijnen die de joden van toen niets hadden misdaan.
Nog steeds kan Israël niet in het reine komen met het eigen gewelddadige verleden, zoals elke koloniale mogendheid dat eens moet doen, ook wij, in Nederland. In plaats daarvan wordt het geweld voortgezet, en worden de Palestijnen beroofd van hun meest basale menselijke rechten. Inclusief het recht om als gewone mensen gezien te worden die niets anders willen dan wat alle mensen willen. In vrede en vrijheid te kunnen leven.
Ik weet dat het voor veel mensen niet makkelijk is om stelling te nemen. Toch geloof ik dat we niet meer anders kunnen, in naam van de mensenrechten die we toch eens hebben afgesproken. Om de Palestijnen een kans van leven te geven. Om Israël niet af te laten glijden naar een land dat straks alleen nog vijanden heeft. Om niet het kwaad van de holocaust te vergelden met nieuw kwaad, nu tegen de mensen die part nog deel hadden aan waar wij Europeanen schuldig aan waren. Wij mogen daar niet medeplichtig aan zijn.
Anja Meulenbelt is iemand die heel graag opkomt voor de Palestijnen, die daarin mijns inziens doorschiet. Waar 2 partijen ruzieën, zijn er vaak 2 schuldig. Natuurlijk, de ene altijd meer dan de andere. Maar zolang we dit niet zien, zal er nooit een oplossing komen. Ook niet die van mevr. Meulenbelt.
anja verdient respect voor haar enorme inzet!
“Waar 2 partijen ruzieën, zijn er vaak 2 schuldig.”
Please explain to me how a militarily occupied people. the Palestinians, can be “guilty”? Does this “balanced distribution of guilt” imply that they only have themselves to blame for being driven out of their homeland, for having their homes/livelihoods/water/dignity/human rights and freedom taken away from them? Are they to blame for being militarily occupied? If so, then we truly live in a parallel universe, where might is right.
@Anne, dat Israël momenteel land bezet, daarover zijn we het snel eens. Maar kijk naar de oorzaken van het gedrag van Israël.
De natie Israël wordt in haar naakte bestaan bedreigd, niet één andere existentieel door Israël.
Beschikt Israël t.o.v. zijn directe belagers over de techno-macht, dat land kan die i.v.m. de internationale verhoudingen niet volledig ontplooien. Schermen met een oppermachtig Israël
tegenover een massa vertrapte, onmachtige Palestijnen is dan ook vals. Dit nog afgezien van het algemene feit dat ‘macht’ toch al nooit een ‘zero-sum’ factor is.
Op een video-clip zag ik een beer, steeds weer aangeblaft en aangevallen door honden. Het machtige dier kon niets doen. Het was geketend en moest dansen op een gloeiende plaat. Een gruwelijk beeld. Die beer doet mij aan Israël denken.
Ook kun je het vergelijkenderwijs zo zien. Israël is cultureel [= lezen, schrijven, rekenen, zedelijk enz.] aan zijn directe belagers superieur. Ook kunnen die niet aan Israëls (militaire) overmacht tippen. Wat is dan Israëls probleem? Een parabel mag dit duidelijk maken.
Iemand, een fatsoenlijk persoon I, wordt voortdurend door P cum suis met stenen, pijlen en vuil bekogeld: I, zijn huis, kinderen, zijn ongesluierde vrouw, door P voor vuile kanker hoer uitgescholden.
I beschikt over een machinepistool + voldoende munitie en zou technisch gezien aan die ellende met P snel een einde kunnen maken, maar slaagt daar toch niet in. Hij durft niet. Zijn sociale omgeving (OG) duldt dat niet, en ook innerlijk wordt I (cultureel!) geremd. Wie schiet nu met een vuurwapen op een pijltjesgooier en vloekbeest?
Die OG – alias de internationale verhoudingen – blèrt maar steeds dat definitief optreden van I disproportioneel zou zijn, en dat verbiedt zij. OG is een machtsfactor die de techno-macht van Israël overschaduwt.
P bespeelt en exploiteert infaam OG, en wie is nu de machtigste? P of I?
Ik zal me verder niet met deze discussie bemoeien, hoor. Behalve dit: dat ook in deze reacties weer sprake is van de aloude en bekende paradigmastrijd, waarbij er drie mogelijke aannames zijn:
paradigma 1: Israel is een klein land omringd door vijanden, dat zich moet verdedigen
paradigma 2: waar er twee vechten hebben er twee schuld
paradigma 3: Israel is een bezettende mogendheid en daarmee de hoofdverantwoordelijke om een eind aan de bezetting te maken.
Alle drie de paradigma’s zijn hierboven al te vinden. Het lastige om daar een werkelijk gesprek van te maken is dat mensen vanuit die drie paradigma’s langs elkaar heen praten. Lees hier meer over:
http://anjameulenbelt.sp.nl/weblog/index.php?p=328
Mevrouw Meulenbelt: kan het zijn dat er een 3e paradigma is: niemand heeft schuld, iedereen wil vrede?
Sorry: ik bedoelde 4e paradigma.
de palestijnse ds Naim Ateek heeft een boek geschreven wat pas in het Nederlands uitgegeven is. “Roep om verzoening, een Palestijnse christen over vrede en recht.” Zeer de moeite waard om te lezen
Anja loopt een jaar of vijftien achter. Zo lang is het dat de Palestijnen autonomie en zelfbestuur hebben, met hun eigen regering, politie, rechtspraak, gevangenissen, onderwijs, televisie enz. enz.
Dat het er toch niet best gaat is te wijten aan hun keuzes voor geweld, corruptie, dictatuur en moslimfundamentalisme.
Maar in de bekende Arabische reflex krijgen de Joden van alles wat fout gaat de schuld. Lekker makkelijk, zo een externe vijand.
Maar uiteindelijk hebben de Arabieren zich zelf met dat slachtoffer- en complot-denken.
En bewijzen mensen als Anja hun geen dienst door hun daarin te versterken.
Ad Meulenbelt’s reactie 30.04 / 17.17u
Even 3 ‘paradigma’s’ uit de mouw schudden en dan uit de discussie weglopen die jezelf be-gonnen bent.
Of ‘Beste vrienden van Israël’ is geen discussiestuk, maar pro (Islam-Hamas) Palestina propaganda, alleen bedoeld om te slikken. Had dat dan gezegd, Anja!
Verder voor de goede orde: Israël occupeert niet, maar blokkeert. Om invoer van wapens te voorkomen die het later op zijn dak zou kunnen krijgen .
En dan de uitsmijter: het zijn Abbas, Hamas enz. en de door hen opgezweepte Islam-massa’s die Israël niet willen erkennen; wel genocidaal uitroeien.
Meulenbelt, weet je dat niet? Houd toch op met liegen. Ken je de overgeeflijke zonde tegen de Heilige Geest niet?
Dag Anja,
prima, betrokken stuk.
Jij bent een toonbeeld van de opvatting dat wie kritiek levert, de hoop op verandering en verbetering nog niet heeft opgegeven, net als vele kritische Israeli’s. Ik prijs je om je hoop en geloof dat het toch een keer goed zou moeten kunnen komen met Israël.
Zelf heb ik er een hard hoofd in gekregen, omdat het land al zo lang en hardnekkig en systematisch en arrogant de individuele en nationale rechten van de oorspronkelijke bewoners met de voeten treedt. Ik denk niet dat Israel de broodnodige verandering nog van binnenuit zal kunnen opbrengen. Druk van buitenaf zal onontbeerlijk zijn. Vooralsnog zie ik ook voor het opleggen van die druk van buiten geen gerede kandidaten.
Hou je haaks, tegenover de malloten van Likud en al die andere medeplichtigen aan het einde van een democratisch, rechtstatelijk Israël . Liever één zuiver woord van zorg van jou, dan 100 voze woorden van ‘Israelsupport’ uit hun anonieme monden.
Jaap Hamburger
Inderdaad een prima en menselijk betrokken artikel Anja.
Ik ben het helemaal met Jaap Hamburger eens.
“Liever één zuiver woord van zorg van jou, dan 100 voze woorden van ‘Israelsupport’ uit hun anonieme monden.” (waar ze misschien ook nog met voor betaald worden)
Voor al diegenen die hier spreken over paradigma’s, blokkades, holocaust en andere zaken: Wat denkt u op te lossen door het bouwen van een fysieke muur om een volk heen en een bestuurlijke muur van vrijheidsbeperkende regels om datzelfde volk heen? Anders dan nog meer en nog diepere haatgevoelens?
@ reactie andr 5 mei/1206 u
Wat ik denk dat je kunt oplossen met het bouwen van een fysieke muur?
Nou, ik denk, of eigenlijk ik weet dat je je vege lijf ermee (erachter)kunt redden. En dat zal je toch wel een oplossing mogen noemen, of niet?
@hpax Dan heeft u toch de laatste zin van mijn reactie of niet gelezen of niet begrepen. Het beperken van de bewegingsvrijheid via een muur/hek en een muur van bestuurlijke regels om mensen heen kweekt alleen maar meer frustratie en haat. En is dus geen oplossing op langere termijn. Het is bovendien een flagrante schending van mensenrechten. Gelden die soms wel voor de rest van de wereld, maar niet in het Midden-Oosten en in Israël? De enige oplossing: weg met de muur, terugkeerrecht voor de gevluchte Palestijnen, hun kinderen en kleinkinderen. Afschaffen van de reisbeperkingen van Palestijnse familie’s. Vrijlating van alle Palestijnen die zonder vorm van proces vastzitten. Toestaan van bezoek aan gevangen Palestijnen door hun familie’s. Stopzetten van de bouw van illegale nederzettingen en het verwijderen van bestaande illegale nederzettingen op Palestijns gebied. En last but nut least: twee staten Israël en Palestina die elkaar erkennen en respecteren op basis van de situatie van voor 1967.
Onlangs is Israël door de VN op een lijst gezet van landen die mensenrechtenorganisaties restricties opleggen. Reden: er was een nieuwe wet aangenomen die bepaalde dat organisaties die kritisch staan tegenover het Israëlische beleid, meer inzage zouden moeten geven in hun boekhouding. Dit werkt volgens de VN belemmerend voor vreedzame organisaties met een kritische houding tegenover Israël.
Trek dat eens door naar Nederland: omdat bijvoorbeeld de SP oppositie voert tegen het kabinet, zou de SP de eigen boekhouding op tafel moeten leggen. Te gek voor woorden.
@ andr za 05.05.2012/ 12.35u
Een Angelsaxisch gezegde luidt: ‘good fences make good neighbours’. De Israëlische muur kan aan dit aan dictum voldoen. In ieder geval werd er een zenuwslopend terrorisme mee gefnuikt.
Tegen deze waarheid legt uw uitspraak:
‘het beperken van de bewegingsvrijheid via een muur/hek en een muur van bestuurlijke regels om mensen heen kweekt alleen maar meer frustratie en haat. En is dus geen oplossing op langere termijn.’,
het ruimschoots tegen af.’
Wat u impliciet of onbewust ook wel toegeeft met uw ‘is [ ] geen oplossing op langere termijn.’ Want inderdaad, wat is dat, ‘langer termijn’? Een uur, een minuut, kunnen een eeuwigheid duren, een jaar is zo voorbij, een dag respijt kan een ramp voorkomen. En op het langste termijn zijn we allemaal dood, wat geen oplossing is. Of dat misschien juist wél, de Enige of de Beste zelfs.
Met bovenstaande instructie heb ik – ben ik overtuigd – aangetoond dat ik uw zin: `Dan heeft u toch de laatste zin van mijn reactie of niet gelezen of niet begrepen.’ wél gelezen en begrepen heb, mogelijk beter dan u zelf. Want wat u erin betoogt, is zo abstract dat zij praktisch nooit waar kan zijn, en wordt niettemin zó vanzelfsprekend door u gedebiteerd, dat hij nog het best cliché-ideologisch kan worden gevat.
Ik vind het uitermate vreemd dat de persona Meulenbelt die op haar eigen website géén weerwoord duidt hier nu haar propaganda mag komen spuien.
Discussie met haar is zinloos en heeft geen praktisch nut, het is als een hond die al keffend rondjes loopt om zijn eigen staart te pakken te krijgen.
Het Palestijns terrorisme heeft niets met de stichting van de staat Israel, vermeend kolonialisme of een muur te maken – het bestond al vóór de staat, de muur of de nederzettingen. Meulenbelt tracht daar altijd maar omheen te draaien.
Ik woon en werk in Israel, en zie dus redelijk goed wat hier gebeurt, ook al heb ik nooit een voetstap gezet in Gaza (wel in de Westbank trouwens). Ik kan Anja Meulenbelt alleen maar complimenteren met haar betoog. Ik ondersteun dit van de eerste letter tot de afsluitende punt.