Een persverklaring die EO’s Dit is de Dag gisteren publiceerde, laat de worsteling van het bisdom Rotterdam zien. Het bisdom neemt enerzijds een formeel standpunt in en probeert anderzijds de nood van de groep die onder erbarmelijke omstandigheden in de kerk verblijft, te verwoorden. De EO publiceerde de persverklaring nadat het bisdom had geweigerd mee te werken aan een reportage over de asielzoekers.
De Sacramentskerk heeft feitelijk bijna geen stroom en geen warm water. In december 2013 vroeg de groep daarom om een extra stoppengroep om de kerk te kunnen verwarmen. Het bisdom vindt het gebouw echter niet veilig genoeg om een groep asielzoekers te huisvesten. ‘De parochie Den Haag-Zuid en het bisdom Rotterdam hebben terstond bij de gemeente Den Haag aangedrongen om het kerkgebouw te inspecteren met het oog op veiligheid. Immers, wanneer een kerkgebouw gewoon gebruikt wordt voor de eredienst ook dan wordt veiligheid vereist en getoetst middels criteria alvorens een gebruikersvergunning van de overheid te verkrijgen.’
Het bisdom weigert te helpen en legt de verantwoordelijkheid bij de gemeente. ‘De waardigheid van asielzoekers die als mensen respect verdienen, vraagt van de kerk en de samenleving zorgvuldigheid waar het gaat om hun opvang (…). Vanaf het begin is duidelijk gemaakt dat het gebouw van de Sacramentskerk feitelijk niet geschikt is voor een permanent verblijf van asielzoekers gedurende langere tijd,’ stelt het bisdom. Mensen die als asielzoeker uitgeprocedeerd zijn verdienen respect en aandacht maar dreigen momenteel tussen wal en schip te geraken omdat noch de gemeentelijke noch de landelijke overheid het feitelijk voor hen opneemt,’ aldus de schriftelijke verklaring.
Daar staat tegenover dat het bisdom zelf ook geen concrete hulp biedt terwijl dat wel kan. Die houding is opmerkelijk in een werkjaar waarin ‘Daden van liefde’ centraal staan. Tijdens de diocesane parochiedag begin deze maand sprak bisschop Van den Hende. ‘Wil een parochie als geloofsgemeenschap daadwerkelijk in woorden en daden verwijzen naar Christus en naar het grotere geheel van de Kerk, dan horen daden van liefde een plaats te hebben in het geloofsleven van een parochie. Het evangelie verspreiden is namelijk niet alleen een kwestie van vieren en preken maar evenzeer het daadwerkelijk verspreiden van de waarden en normen van het evangelie.’
Ondertussen loopt de spanning en de bezorgdheid over de situatie van de mensen in de kerk zeer hoog op. Mensen worden depressief en krijgen ernstige gezondheidsklachten. De vraag is hoelang dit gesol met mensen nog doorgaat. Het zou bisschop Van den Hende sieren de asielzoekers concreet een hart onder de riem te steken en hen te hulp te schieten. Een concrete daad van liefde is wel zo gepast.
Een verwijzing naar de vastenbrief van paus Franciscus volstaat. ‘De materiële ellende is die welke gewoonlijk armoede wordt genoemd en degenen treft die in een toestand leven die hun menselijke persoon onwaardig is: verstoken van grondrechten en basisbenodigdheden zoals voedsel, water, hygiënische omstandigheden, werk, de mogelijkheid tot ontwikkeling en culturele groei. Tegenover deze ellende biedt de Kerk haar dienst aan, haar diaconie, om in de behoeften te voorzien en deze wonden, die het aangezicht van de mensheid misvormen, te genezen. In de armen en in de laatsten zien we het aangezicht van Christus; in het beminnen en helpen van de armen beminnen en dienen we Christus.’
Meer aansporing zou niet nodig hoeven te zijn.
Bedankt voor het verspreiden van dit nieuws, Eric.
Schrijnend is, dat aan de veiligheidsvoorwaarden wel voldaan is. Dat het bisdom hier zelf geen vinger voor heeft uitgestoken. En dat niemand de asielzoekers van elektriciteit mag voorzien of, al zou dat nodig zijn, de boel veiliger mag maken. Mooi dat je deze houding plaatst in context van het geloofsmotto ‘Daden van liefde’. Tja. Tot nu toe weinig woorden, weinig daden, zou ik zeggen.
Wie nog meer wil weten, kan het artikel op nieuws-site kerkindenhaag.nl lezen.