Blond en bekeerd

“Ik was meteen verliefd op hem. Mijn liefde voor de islam kwam met de jaren.” De 26-jarige Sanne uit Hilversum heeft al vijf jaar een relatie met een Marokkaanse man. Twee jaar geleden bekeerde ze zich tot de islam. Een keuze die ze heel bewust maakte.

Toen ze haar grote liefde leerde kennen was het niet vanzelfsprekend dat ze ook zijn geloof in haar hart zou sluiten. Sanne begon zich meer en meer in de islam te verdiepen en het leek steeds vanzelfsprekender om moslim te worden. “Ik las de koran en sprak erover met vriendinnen die moslim zijn. De beslissing om me te bekeren werd steeds logischer.”

Krijg je vaak de vraag of je bent bekeerd vanwege je vriend?

“Ja, heel irritant is dat. Ik snap wel dat mensen die vraag stellen. Er heerst toch een beetje het gevoel dat moslima’s door hun man onderdrukt worden en door dat vooroordeel denken mensen vaak dat dit niet mijn eigen keuze is geweest. Mijn vriend heeft me nooit gepusht. Toen ik tegen hem zei dat ik erover nadacht om me te bekeren wilde hij er niets van weten, hij was bang dat zijn mening en enthousiasme me zouden beïnvloeden. Hij zei: prima als je dat doet, maar doe het omdat jij het wilt en je hart het tegen je zegt. Pas toen ik het zeker wist, heb ik het weer met hem besproken.”

Heeft het je relatie veranderd?

“Niet echt. We doen nog steeds dezelfde dingen en we vinden elkaar nog even lief. Het is natuurlijk wel zo dat we iets extra’s met elkaar delen. Daardoor heeft het misschien wel een extra laagje gekregen.”

Hoe reageerde je directe omgeving toen je vertelde dat je erover nadacht om je te bekeren?

“Mijn beste vriendin is Marokkaans en we wonen al ons hele leven naast elkaar. We komen dus al heel lang bij elkaar over de vloer. Ik groeide daardoor een beetje op met de islam, ik deed ook al mee met de ramadan. Voor de meeste mensen was het daarom niet echt een verrassing. Mijn moeder heeft me in het begin wel vaak gevraagd of ik het zeker wist en of het wel echt mijn eigen beslissing was, maar ze zag gauw genoeg in dat ik altijd mijn eigen keuzes maak.”

Als je mensen net leert kennen, zijn ze dan verbaasd als je vertelt dat je moslim bent?

“Ja, meestal wel of ze verbergen het heel goed. Maar omdat ik geen hoofddoek draag en blond haar heb, komt het vaak wel onverwacht.”

Waarom draag je geen hoofddoek?

“Deze vraag krijg ik zo vaak en dan vooral van Nederlanders. Ze hebben een bepaald beeld en vooroordeel over de islam. Eén daarvan is het hoofddoekje. Als je die wel draagt is dat vast niet je eigen keuze en als je die niet draagt dan zal je wel geen goede moslim zijn.”

Dat is geen antwoord op mijn vraag, hoe irritant die misschien ook is.

“Daar heb je helemaal gelijk in. Mijn geloof zit in mijn hart, van binnen. Dat is allemaal tussen Allah en mij. Wat andere mensen over mij denken is niet belangrijk. Ik ken meisjes die een hoofddoekje dragen en bijvoorbeeld heel respectloos zijn tegen anderen. Anderen respecteren vind ik veel belangrijker dan het dragen van een hoofddoek.”

Komt het wel eens voor dat mensen jouw geloof niet serieus nemen?

“Ja natuurlijk. Dat heeft iedereen die een religie aanhangt wel denk ik. Mensen maken er grappen over, schelden ermee en zeggen dat wat we geloven onzin is. Ik krijg dus vaak de vraag waarom ik geen hoofddoek draag. Ook al stellen mensen die vraag vaak uit interesse, het lijkt alsof er een oordeel in de vraag verstopt zit. Zoals ik al zei, mijn geloof zit van binnen. Ik neem het heel serieus en als anderen daar aan twijfelen is dat niet erg. Ik ga graag met mensen in gesprek om ze uit te leggen hoe ik mijn geloof zie, maar na driehonderd keer dezelfde vraag heb ik niet altijd het geduld om weer uit te leggen waarom ik geen hoofddoek draag.”

Hoe zie jij jouw geloof?

“Dat is een moeilijke vraag. Voor mij is het iets heel moois. Het leert me veel. Ik kan er veel steun in vinden en ik krijg antwoorden op vragen. Mensen laten je in de steek, mensen kwetsen je, mensen zijn gemeen. Mijn geloof is er altijd voor me.”