We zijn vastgelopen in een tegenstelling; door het uitvergroten van de trots en acceptatie van de seksuele identiteit van minderheden. Dit denken suggereert een kloof tussen mensen die daar wel en niet toe behoren. En die kloof verhindert het verbreden van de verantwoordelijkheid; hen die er niet direct belang bij hebben moeten hun bewustzijn en handelen inclusief leren maken.
We zijn nu juist toe aan het versterken en uitvergroten van de omgeving die meedoen, plezier, ontwikkeling en presteren mogelijk maakt. Daarin is de zichtbaarheid en acceptie van de seksuele identiteit niet langer leidend, maar wel de voorwaarden waaronder mensen zich optimaal kunnen ontwikkelen en meedoen. Immers, dat is de kern van elke levensfase en sector waar mensen deel van uitmaken. Het gaat er niet om wie je bent of dat je iemand wel accepteert, het gaat erom dat eenieder kan groeien, bloeien en kan verbinden.
Deze benadering prikkelt tot een nieuwe invulling van alle Pride-manifestaties, ook die in Alkmaar, Utrecht, Nijmegen of waar dan ook. We zijn toe aan een jaarlijkse dag waarin sport, onderwijs, overheid, kerk en bedrijfsleven tonen dat ze hier actief vorm aan (willen) geven. Zij zetten dan de schijnwerpers op effectief beleid, best cases, gelukkige mensen en florerende organisaties. Zo wordt het meer een zaak van iedereen, en niet alleen van die het direct aangaat.
Het waren geen bootjes maar grote, lange boten met massa mensen erop die een boodschap hadden! (Zelfs een thema Stonewall 1969 heb jij wel goed gekeken Huub?) en een echte Sportboot!