In die boeken staat beschreven wat goed is om te doen en wat je beter niet kunt doen. Zo vegen wij vandaag het huis niet, om te voorkomen dat we het geluk het huis uit vegen, eten we lange noedels die ons gezondheid en voorspoed zullen brengen en is dit de dag om familie van de man des huizes te bezoeken. Ons huis staat vol met bloemen en planten (verjagen kwade geesten) met windmolentjes erin (draaien het geluk ons huis binnen) en zijn er grote hoeveelheden mandarijnen, ronde Deense boterkoekjes en Ferrero Rocher-bonbons. Allemaal rond en goudkleurig, gelijkend op munten en dus voorspoed en welvaart bevorderend.
Eeuwenoude tradities
De viering van het Chinees Nieuw Jaar, maar eigenlijk alle belangrijke data en gebeurtenissen hier in China, verlopen volgens regels en voorschriften die voortkomen uit eeuwenoude tradities.
Dat zien we bij huwelijken, bij geboorte en bij dood.
Zo was het indrukwekkend om de rituelen te zien die Taoïstische priesters uitvoerden op de plek waar hier in Hong Kong een week geleden een afschuwelijk busongeluk plaatsvond. Er kwamen negentien mensen om het leven en het meest spectaculaire en langdurige vuurwerk dat Hong Kong kent, dat van de tweede dag van Chinees Nieuw jaar, is afgelast. Deze dag valt precies samen met de zevende dag na het ongeluk, de dag waarop de geest van de overledene nog één keer van gene zijde terug keert, om definitief afscheid te nemen van haar of zijn geliefden op aarde.
Daags na het ongeluk kwamen familieleden van de slachtoffers samen op de plek des onheils. De familieleden hadden kledingstukken van de overledenen mee genomen, die werden opgehangen aan rekken en lijnen (zodat de gestorvenen gekleed naar gene zijde kunnen reizen) en men wierp (namaak) geld de lucht in, zodat ze voldoende geld voor de reis bij zich hebben.
Het is, ook als buitenstaander, indrukwekkend en ontroerend om te zien hoe dit soort tradities en gebruiken, deel van het DNA van alle Chinezen, vorm biedt en richting geeft, vooral op droevige momenten als er gezocht wordt naar gezamenlijkheid in rouw.
De waarde van gedeelde tradities en gebruiken van een andere cultuur van dichtbij meemaken, is een van de vele mooie dingen die wij in de jaren hier ervaren.
Amalia
Vanuit die ervaring is het dan ook zeer toe te juichen dat het toekomstig staatshoofd van Nederland een aantal jaar in China zal wonen en naar een internationale school gaan. Ik vond de beslissing van Amalia om Mandarijn te leren al de verstandigste die een toekomstig staatshoofd vandaag de dag kan nemen, een aantal jaar in China wonen is natuurlijk nog beter.
Niet alleen vanwege de taalverwerving, maar ook vanwege het feit dat China een land is waar we in de nabije toekomst allemaal mee te maken gaan krijgen, of we het leuk vinden of niet. Maar het belangrijkste is de ervaring die je opdoet, in een land met een zo totaal andere cultuur, ander politiek system, andere manier van leven. Dat heeft waarde voor iedereen en zeker als je deze ervaring opdoet op jonge leeftijd. Het kan dan op een positieve manier van invloed zijn op de je mens- en wereldbeeld, de manier waarop je kijkt naar het belang van oude tradities en waarden, als bakens van houvast, terwijl je tegelijkertijd de meerwaarde van culturele diversiteit leert kennen. Dat ‘anders’ niet per definitie bedreigend is, of van mindere waarde of een lager IQ betekent.
Een paar jaar ervaring in China zou van de aanstaande koningin Amalia een visionair leider kunnen maken, met een breed en inclusief wereldbeeld.
Het is van harte te hopen dat er tegen die tijd in haar eigen land plaats en ruimte is voor een dergelijk staatshoofd.
Gōu Nián Kuàilè
Nu maar eerst ons op gepaste wijze voorbereiden op het Jaar van de Hond. Het belooft een ‘bumpy’ jaar te worden. Al was het alleen al omdat de zittende president van de VS zelf een hond is. Het jaar van je eigen astrologische teken betekent volgens de Feng Shui meesters niet veel goeds en nooit eerder heeft de VS een president gehad die regerend was tijdens zijn jaar.
En dat dit nu net Donald Trump overkomt, belooft wat… Ik denk dat ik nog maar een paar Ferrero Rochers ga eten en wens iedereen van harte: Gong Xo Fa Cai, Gōu Nián Kuàilè.
Daarop kan ik niet anders antwoorden dan met: “Sjè sjè!”
Dat is dan ook -naast “NiHou”- het enige dat ik durf uit te kramen. Wat een taal! Bij een verkeerde stembuiging zeg je iets heel anders. (Kan zo maar iets vreselijks zijn.)
Behalve mooie oude tradities zijn er ook -zelfs in de ogen van “die lompe Hollanders”- heel eigenaardige gewoonten: boeren, roggelen, slurpen, fluimen. Ook ongegeneerd voordringen, doen die kleine Chineesjes heel behendig.
Je kunt ze heel blij maken met je visitekaartje en hele drommen willen met je op de foto. Dat soort dingen “geeft ze gezicht” (=aanzien).
Een mooi land en een verbazingwekkende cultuur!
Zeer inspirerend en interessant land. En het zou best goed zijn als Amalia daar een tijdje zou verblijven, maar ze moet absoluut geen visionair leider worden. Als nieuwe koningin zal ze ‘slechts’ een ceremoniële functie hebben en dat is het dan. Zo hebben we dat nu eenmaal afgesproken in ons land. Voor aanstaande bewindslieden zou een verblijf in China zeker geen kwaad kunnen!
Wat je mooi noemt Louise!!! En verbazingwekkend in ieder geval, vanavond weer kijken naar dat Hart van China van Ruben, na elke uitzending ervan sta ik weer volledig paf, en dat terwijl ik toch een globetrotter met ruime ervaring ben (zei hij bescheiden). In het land waar Kathleen vandaan komt is elk hoekhuis in het centrum van Paramaribo van een Chinees, je kunt er altijd rijst met kouseband krijgen. Ze werken zich het ongans, altijd gehuld in simpel T shirt (de mannen dan), maar houden met kleine minderheid wel het land draaiende, dat blijft niet onopgemerkt, ook niet door de ouders van Amalia. -Ja, ga jij daar maar eens je licht opsteken en je opleiding afmaken!, dat kan geen kwaad!- Niet iedereen is daar trouwens even enthousiast over, zo begrijp ik uit de kranten!
Dirk, waar ik op doelde was de verscheidenheid aan landschappen!
En ik verbaasde me o.a. over “De Grote Sprong Voorwaarts” (niet die van Mao, maar met een totaal authentiek Chinese opvatting van communistisch kapitalisme.
Waar ik in Canada dan weer van schrok, was de snelheid waarmee Chinese zakenlui vastgoed opkopen.
Oh ja, de Grote Sprong Voorwaarts, oude stijl dan, Laat 1000 bloemen bloeien, ja dat was wat, in mijn tijd dan, en het gekste was dat daar de meerderheid van de NLse studenten toen achteraan liepen, prachtig! China, dat was het! (want de Russen, het communisme daar dan, dat begon wat te tanen). Voor ons moeilijk te begrijpen achteraf, geef me dan dat Feng Shui maar, is wat mensvriendelijker allemaal, onschuldiger.Bij ons wordt er nooit meer iets essentieels uitgevochten, het gaat om gezellig theedrinken met elkaar, of juist niet, om polderen en dialoog, net wat je wilt, wat een weelde dat je in zo,n land leeft (ik ben oorlogskind, dus weet van mijn ouders dat het ook heel anders kon gaan, zelfs bij ons)!!
Het rode boekje!
Inderdaad, Dirk.
De Chinezen verdienen het dat het daar eindelijk beter gaat. Ze hebben het heel beroerd gehad in de 19de en 20ste eeuw. “Grote Roerganger”, Mao, volgde een grillige, onverantwoorde koers. Engeland en Frankrijk zagen het land natuurlijk weer als verdienproject. En dan nog Makao en de opium enz enz…
Gisteren heb je natuurlijk Ruben gezien Louise, want dat ging daar allemaal om. Standbeeld van Grote Roerganger en Visionair (letterlijk zo genoemd!) Deng die in Shenzen het staats-kapitalisme invoerde, met groot sukses, maar het gaat natuurlijk allemaal veel te hard daar, ten koste van het milieu, het landschap, de binnensteden, grote armoe buiten die steden, het culturele klimaat en de algehele harmonie, een orientaals “1984”, vreselijk allemaal wat die Ruben laat zien!