Buiten regent het, het waait hard en ik zit op de bijrijdersstoel van het busje van een man die mij een lift naar huis heeft aangeboden. We raken in gesprek en hij vraagt zich af waarom christenen vaak zulke rechtse idealen hebben, terwijl Jezus duidelijk een links geluid laat horen. God vraagt van mensen om van elkaar te houden, met elkaar te delen en als rentmeesters te zorgen voor de aarde, zegt hij. Juist christelijke partijen zouden deze thema’s moeten laten prevaleren boven liberale politiek en economische belangen die vaak uitmonden in uitbuiting en ongelijkheid.
Nu, jaren later, worstel ik nog steeds met de vraag van die aardige meneer met zijn busje. In de kerk leren we dat we moeten leven vanuit genade. Ondertussen praten we ongelijkheid in de samenleving goed door te doen alsof de welgestelden nu eenmaal harder werken en hun rijkdom aan zichzelf te danken hebben. Twee christelijke partijen in de regering praten serieus mee over verlaging van de winstbelasting voor grote bedrijven, terwijl de BTW op de dagelijkse boodschappen voor huishoudens is gestegen, en het kabinet moest door de rechter en de Raad van State tot de orde worden geroepen om klimaat en natuur beter te beschermen.
In de bijbel (Genesis 1:28) lezen we dat Gods eerste opdracht aan de mens is om als rentmeester te zorgen voor de schepping. Toch wordt vaak de menselijke invloed op het klimaat ontkend of op zijn minst gebagatelliseerd. Soms wordt de gedachte dat de mens het klimaat beïnvloedt zelfs als hoogmoedig bestempeld, omdat alleen God zelf aan de knoppen draait. Uit het laatste klimaatlabel voor politieke partijen blijkt dat de zorg voor de schepping relatief weinig aandacht krijgt van christelijke politici.
Prioriteiten
De verschillen tussen arm en rijk worden steeds groter en het economisme normaliseert. Andere thema’s zoals rechtsbijstand, sociale zekerheid, onderwijs voor iedereen, dierenwelzijn en zorg voor natuur en klimaat, verdwijnen naar de achtergrond. Je hoeft geen christen te zijn om te snappen dat uitgerekend deze thema’s hoog op de politieke prioriteitenlijst zouden moeten staan.
Het zijn vaak seculiere partijen zoals GroenLinks, SP en de Partij voor de Dieren die zich hier sterk voor maken. Vanuit mijn persoonlijke waarden als christen, vind ik het opvallend dat linkse partijen zonder christelijke grondslag steevast bovenaan staan in mijn stemwijzer. Uitgerekend deze partijen worden soms door christelijke politici aangemerkt als weglopers of als de schreeuwers langs de flanken.
Als ik aan Jezus denk, stel ik me een linkse ‘hippie’ voor, die zich afzette tegen de gevestigde orde. Hij gooide de geldwisselaars de tempel uit en kwam op voor mensen die onderdrukt werden. Hij was niet op zoek naar consensus en het bewaren van de lieve vrede. Hij sprak zich openlijk uit tegen onrecht, ook als hij daar geen vrienden mee maakte. In Marcus 12:29 en 30 lezen we wat de kernwaarden zijn van het christelijk geloof. God liefhebben en onze naaste liefhebben.
Als we God liefhebben, kunnen we Hem eren door dierenwelzijn en bescherming van natuur en klimaat hoog op de agenda te zetten. Daarmee laten we zien dat we respectvol omgaan met Zijn schepping. Als we onze naasten liefhebben, zouden we niet meer moeten nemen dan we nodig hebben, zodat wat er is eerlijk verdeeld kan worden.
Samenwerking
Mijn geloof in God is door de jaren heen niet aangetast. Toch voel ik me weleens een afvallige, omdat ik niet op een christelijke partij stem. Wat zou het fijn zijn als de christelijke politiek zich zou aansluiten bij de linkse samenwerking die zich sterk maakt voor naastenliefde en rentmeesterschap. Dan is een sterke beweging mogelijk waarin het welzijn van de aarde en al haar inwonersweer prevaleert boven de macht van het grote geld.
Al zou ik mezelf geen Christen noemen, ben ik het wel helemaal eens met dit artikel. Ik vraag me precies hetzelfde af. Vaak heb ik al gedacht dat bijvoorbeeld het CDA de C van Christelijk beter kan schrappen. Oftewel echte scheiding kerk en staat, oftewel draag je signatuur uit en kom op voor je waarden. Zijn die niet Christelijk of weinig Christelijk, noem je dan ook niet zo.
”Ondertussen praten we over ongelijkheid in de samenleving goeddoor te doen alsof de welgestelden nu eenmaal harder werken en hun rijkdom aan zichzelf te danken hebben. ”
Deze opmerking lijkt te suggereren dat welgestelden níet harder werken. Klopt dat? Zou het niet zo zijn dat een groot aantal welgestelden inderdaad heel hard werkt? Dit sluit niet uit dat er minderwelgestelden zijn die ook heel hard werken.
”Twee christelijke partijen in de regering praten serieus mee over verlaging van de winstbelasting voor grote bedrijven”
Ja…? Mogen christelijke partijen alleen meepraten over het verhogen van de winstbelasting voor grote bedrijven de wortel van alle kwaad? Het kan toch zijn dat het op een gegeven moment een goede beslissing is een belastingtarief voor bedrijven te verlagen of is dit per definitie onmogelijk en fout? Hoe hoog moet het dan zijn?
”Als we God liefhebben, kunnen we Hem eren door dierenwelzijn en bescherming van natuur en klimaat hoog op de agenda te zetten. Daarmee laten we zien dat we respectvol omgaan met Zijn schepping. Als we onze naasten liefhebben, zouden we niet meer moeten nemen dan we nodig hebben, zodat wat er is eerlijk verdeeld kan worden.”
Daar ben ik het op zich mee eens. Maar we kunnen God ook eren door een mooi bedrijf op te zetten en zo een goede boterham te kunnen bieden aan verschillende families. Daar is toch ook niets mis mee?
”Als ik aan Jezus denk, stel ik me een linkse ‘hippie’ voor, die zich afzette tegen de gevestigde orde.”
Waarom een linkse hippie? Hij gooide de geldwisselaars niet de tempel uit omdat hij iets had tegen economische bedrijvigheid. Hij deed dit omdat de tempel een plek van aanbidding hoorde te zijn. Ja hij zette zich zeker af tegen de gevestigde orde maar dat doen toch niet alleen linkse politici? Ik denk dat we heel voorzichtig moeten zijn met het plaatsen van Jezus in een politiek hokje. Het liefhebben van onze naaste bestaat niet per definitie uit een groter sociaal vangnet en hogere belastingen voor bedrijven.
Het christendom hecht waarde aan eigen bezit, omdat dit mensen vrijheid geeft. Dat is een doorn in het oog van linkse partijen. Daarbij, de verantwoordelijkheid laten op het niveau waar die hoort, is een christelijke waarde, terwijl linksdenkenden het liefst alles door de overheid laat beslissen. Christenen geven echt wel om milieu en armoede en vluchtelingen, maar houden de oplossingen het liefst wel in eigen beheer. Daar is niets mis mee, dat houdt het gezond.
Benieuwd waar je dit vandaan haalt:
“Het christendom hecht waarde aan eigen bezit, omdat dit mensen vrijheid geeft. Daarbij, de verantwoordelijkheid laten op het niveau waar die hoort, is een christelijke waarde.”
Waar in de bijbel lees je dat dit belangrijk is? Ja, iedereen is verantwoordelijk voor zijn eigen daden. Maar dat gaat in de bijbel over hoe je omgaat met elkaar. De bijbel spreekt over naastenliefde, barmhartigheid en opkomen voor zwakkeren.
Mooi artikel, Renske. De bijbel roept ons op anderen te behandelen zoals we zelf behandeld zouden willen worden. Dat geldt ook voor hoe we met vluchtelingen omgaan. We dienen de aarde goed te behandelen omdat we die hebben gekregen van de Schepper. Dat geldt ook voor boeren met stikstof uitstoot en automobilisten die hard willen rijden. We dienen oog te hebben voor mensen die het minder hebben en niet voor de winst van grote bedrijven die prima voor zichzelf kunnen zorgen. Ik raad iedereen die dit ontkent aan de bijbel nog eens open te slaan. Dat raad ik sowieso iedereen aan trouwens, het kan geen kwaad;). En dat bezit vrij maakt is een illusie. Wie maakt het vrij? En de groeiende groep mensen die te weinig heeft dan? ‘Velen willen almaar meer bezit, maar de rechtvaardige geeft, hij houdt niets voor zichzelf.’
(Spreuken 21:26)