De PVV zou waarschijnlijk zeggen: zie je wel, dat gebeurt er nou als je de deuren niet op slot doet. Mensen uit het Midden-Oosten lopen zomaar binnen. De grenzen moeten dicht, potdicht. De BBB zou welwillender zijn, omdat ze de modder ruiken van de graftuin waar Christus vandaan komt. Maar tegelijk nemen ze ook iets vreemds waar: ongewoon frisse buitenlucht, vrij van broeikasgassen. Dat maakt hen wat onrustig.
Gewoontegetrouw wikt en weegt de NSC. Nee, het is bestuurlijk gezien niet correct dat hun vergadering verstoord wordt. Christus heeft niet eens een perskaart. Aan de andere kant, de achterban vindt vaak bezieling in de mis waar ze hem eren. Enerzijds, anderzijds. Even wachten maar met een officiële reactie. En daarna nog eens wachten.
De VVD kan wel waardering opbrengen voor de ondernemingslust van Christus. Je kunt zeggen wat je wilt, maar hij zet zijn zaak wel op de kaart met die spectaculaire executie, glanzende engelen, wegrollende grafstenen, hysterische vrouwen die hem vast willen houden. En hij durft bedrijfsrisico te nemen, kijk maar naar zijn wonden.
Inderdaad kijken ze nu met meer aandacht en schrikken. Daar, in het gewonde lijf van Christus zien ze de uit huis gezette kinderen van de toeslagenouders, de mentale problemen van Groningers met scheuren in hun muren, de jongeren die tot hun dertigste bij hun ouders op zolder wegkwijnen, omdat ze geen huis kunnen vinden. En dan die granaatscherf in zijn zij: die moet wel afkomstig zijn van een van de oorlogen aan de rand van Europa.
‘Kijk’, zegt Christus, terwijl hij zijn wonden nog eens duidelijk laat zien, ‘ik ben het’. De politici twijfelen, wat natuurlijk niet vreemd is. Want al die wonden waren toch veilig zwartgelakt en opgeborgen in ambtelijke rapporten? Wel op zo’n manier dat ze, mocht dat praktisch handig zijn, weer geopend kunnen worden, zoals laatst nog met de gaswinning in Groningen. Ze beginnen een zekere weerzin te voelen. Over die wonden praten is altijd prima, dat is nu eenmaal politiek. Maar ze zo realistisch hier tonen, in deze fraaie zaal met bloemen en kopjes koffie, is toch een beetje als asbest strooien op hun route. De BBB zegt niets.
‘Raak mijn wonden aan’, vervolgt Christus. Spontaan steekt de NSC een vinger uit, om dan halverwege te aarzelen en er vervolgens mee achter het oor te krabben. De VVD houdt afstand, bedenkend dat het tegen alle commerciële wetten ingaat om zo met je gebreken te koop te lopen. De PVV heeft geen vinger beschikbaar omdat ze die, op oer-Hollandse wijze, in het gat van een dijk hebben gestopt om de tsunami aan vluchtelingen tegen te houden. En de BBB merkt de wonden nauwelijks op, gewend als ze zijn om gebutste dieren in krappe stallen te zien.
De informateur die de vergadering voorzit drukt op de bel om de bode te verzoeken de ongewenste gast te verwijderen. Die komt binnen en ziet niets.
Wel vindt de schoonmaker ’s avonds op de vloer een rood druppeltje. Gemorst tomatensap, denkt hij.
Prachtig!