Los van sommige lieve docenten en leuke vriendinnen die ik daar heb gemaakt, vraag ik me nog steeds af of dat wel de manier is om leerlingen een educatie bij te brengen. Tijdens godsdienstles of maatschappijleer werd er altijd al heel snel mijn kant op gekeken als het ging over de islamitische of Marokkaanse maatschappij. Bij het woordje “terrorist” of “crimineel” draaiden alle hoofden mijn kant op. Zelfs de docenten vroegen vaak of ik degene wilde zijn, die wat over het onderwerp wilde vertellen. Toen zei ik er nooit wat van, maar achteraf denk ik vaak: “Moet dit kunnen zo?” Absoluut niet.
Nederland is een multiculturele samenleving, wat in mijn ogen een mooie verrijking is. Waarom moet het in zulke situaties dan op zoiets lelijks lijken door iemand uit te sluiten alsof het normaal is? Vooral in deze tijd is het zonde om etniciteiten van elkaar te scheiden. We hebben allemaal wat moois toe te voegen en allemaal wat van elkaar te leren. Dit moet als een sterk punt gezien worden. Iedereen is welkom en iedereen mag er zijn. Ook op de basisscholen en middelbare scholen zou hier meer aandacht voor moeten komen. De wereld is een mooie plek, maar het zou nog mooier zijn als we elkaar niet zouden judgen , maar juist zouden verwelkomen.
Deze column verscheen onlangs in De Linker Wang.
