Toch is, anders dan Kants Verlichtingsmotto ‘durf zelf te denken’, ‘durf dwaas te zijn’ het licht dat het geloof brengt. Georges Bernanos vertelt in zijn klassieker Dagboek van een dorpspastoor over een jonge priester die met rode wangen in zijn eerste parochie begint. Hij was een zegen in de mate dat hij in de ogen van zijn omgeving faalde. Hij deed het niet ‘goed’, in de zin dat hij niet aan de verwachtingen beantwoordde, en werd juist daarom een uitstekende pastor die mensen bevrijdde van haat, leugen en zelfbedrog. En vooral: van middelmatigheid. De priester vertelt dat, toen hij begon, zijn parochie vervreemd was van haar ziel en zich stierlijk verveelde. “Middelmatigheid is monsterlijk”, merkt hij op.
Hoewel hij vaak aan zichzelf twijfelt – hij is een tamelijk tobberig type – blijft hij ook open en transparant, met een kinderlijke onschuld. Je kunt ook zeggen: hij blijft dicht bij zijn ziel en daardoor dicht bij God, zijn oorsprong, wat hem oorspronkelijk maakt. Hij durft dwaas te zijn en brengt zo licht in de schemerige middelmatigheid van zijn parochie.
Zo ook wandelen vandaag in onze straten zonen en dochters van God die een ontroerende snee op hun wang hebben door het scheren, of een rode veeg lippenstift op hun tanden. Op het eerste gezicht lijken ze heel gewoon, maar ze worden bezield door een goddelijke dwaasheid die de wereld verlicht. Ze zijn namelijk echt en spontaan begaan met anderen, te midden van massa’s mensen die vlijtig Kants opdracht uitvoeren en veel denken – beter gezegd: aan zichzelf denken. Wie zegt, zoals iemand eens in de pers deed: “Als Zwaagwesteinder is het logisch dat ik een asielzoeker van de moord op Marianne Vaatstra verdacht,” denkt heel goed aan zichzelf. Ten koste van vreemdelingen schuift hij zijn schuld af op de groep en bewijst daarmee zijn ‘monsterlijke middelmatigheid’.
De dwaasheid van Kerst licht op als een speld in het dorre hooi van onze wereld.
Mooie maar wel pittige overdenking. Lees graag zijn teksten.
Deze overpeinzing is wel erg van de hak op de tak. Zo kan ik het ook. De naam Suurmond zegt overigens veel. Kerst heeft voor iedereen persoonlijk een andere betekenis en daar heeft Suurmond van alles te vinden maar gelukkig niets over te zeggen.
Ja, dwaas zijn is niet altijd fout. Want fout is soms ook goed. Zeker als goed in dat geval fout is. En kerst is kerst, maar in sommige gevallen helemaal niet. Ik vraag me af of religie in het algemeen wel inzicht in het bestaan biedt. Religie is namelijk best dogmatisch. Het christendom niet uitgezonderd.
Leven is te leren, zoals we onze kinderen al trachten op te voeden opdat ze als zelfstandige mensen door het leven kunnen. Het meest leren we van fouten die we maken, vooral als ze pijn doen, maar de kerk geloofd dat geloven foutloos moet plaatsvinden en voedt niet op tot zelfstandigheid en verlichte wezens, maar tot afhankelijke wezens en dat lijkt me niet goed voor de geestelijke ontwikkeling.
Ik vind het in deze goed geschreven column jammer dat de schrijver (volgens mij) niet begrepen heeft dat God het licht naar de aarde bracht voor geestelijke ontwikkeling, niet om de materie te verheerlijken (al is dat soms heerlijk) en in die daad ligt zijn grootheid. Ik geloof niet, ik weet het zeker dat Hij bestaat.
Kerst is inderdaad een dwaas gebeuren,de gebruiken zijn uit het heidendom ontstaan,kerst was ook lange tijd verboden door de kerken,maar helaas hadden de kerkgangers daar moeite mee en zijn de geestelijk leiders daarvoor gezwicht. Maar de echte christen viert het niet en wil trouw zijn aan de bijbel.
altijd jammer dat mensen hun titel dominee predikant gebruiken voor het tegenovergestelde van hun eigen keuze,
laten ze eerste afstand nemen van de titel dominee of predikant, en dan verder schrijven….
De belangrijkste functie van een predikant is verklaarbaar vanuit de archaïsche omschrijving “dienaar van het goddelijke Woord” (verbi divini minister). In brede zin is haar of zijn taak het opbouwen van geloof en christelijk leven van de gelovigen door middel van prediking, catechese en huisbezoek.
Bravo, Dank voor deze mooie overpeinzing. Ook als niet kerkganger raakt het gevoel en hart.
Het goede in de mens schuilt hem in het vermogen anderen aangenaam te verrassen. Datgene te doen, zeggen of vorm te geven aan datgene waaraan men zelf niet had gedacht of onder woorden had kunnen brengen.
Mensen inspireren om na te denken over het eigen ‘zijn’ in relatie tot het ‘zijn’ van anderen is een weg naar geloof in het goede, geloof in liefde en respect voor elkaar.
Dat is een boodschap die de verschillende geloven overstijgd. Het is een universele kerstgedachte.
Mooi!
De dwaasheid van Kerst is dezelfde dwaasheid als die van de profeten uit het Eerste Testament.
Misschien heeft onze wereld, vooral onze westerse samenleving, juist behoefte aan deze dwaze, profetische levensinstelling. Daarvoor hoef je geen christen te zijn, maar een christen die het niet heeft, mist misschien iets wezenlijk van haar of zijn christelijk geloof.
Laatste prikje naar Jean-Jacques: zulk een dwaze en profetische instelling die alle middelmatigheid vermijdt vind ik op dit moment vooral bij een Argentijnse bisschop van een stad ergens in Italië. 😉
Prachtig, weer een echte Jean Jacques Suurmond zoals ik hem graag lees en zeer waardeer.
Dag heer Suurmond,
U hoort vooral uzelf graag praten, bent oververzadigd van ijdelheid en veel te analytisch in uw kritiek. En dat vind ik pas DWAASHEID. Uw LIEFDE schiet tekort, uw mededogen laat te wensen over en u bent niet eerlijk tegen uzelf.
Wat doet het ertoe, om kerst al dan niet te vieren? Bij mij komen Jehova-getuigen over de vloer, katholieken, gereformeerden, etc. De Jehova’s vinden de viering van kerst ook ‘dwaasheid’, omdat ze Jesus’ geboorte op hele andere data plaatsen.
Zijn zij derhalve NIET welkom in mijn huis? Nee, want zij geloven in God. Ga toch in GODSNAAM eens uit van de SYNTHESE en niet van de ANALYSE!.
Tijdens kerst wordt het gemeenschapsgevoel gevierd, de geboorte van een nieuw licht. EN WANNEER dit wordt gevierd, is aan elke CHRISTEN ZELF ter beoordeling. Het hoogtepunt uit de Bijbel bestaat uit 1 Cor. 13, de liefde.
Maar wie de liefde niet heeft, schopt voortdurend tegen geloofsgenoten, van welke orde ook…, zoals u schopt tegen de ´Vrijzinnigen´… Zielig vind ik dat.
Zo ook u. Ik zal voor u bidden, dat uw ego als het beeld van Nebukadnezar van zijn voetstuk zal vallen en u eindelijk tot GEVOELSMATIG tot geloof zult komen.
Het is m.i. belachelijk om opvattingen van andere Christenen te veroordelen, zonder deze geloofsgroeperingen inhoudelijk te hebben gehoord.
Vrgr. Geertje, actief lid v.d. Remonstrantse Broederschap en beeldend kunstenaar