Maar toch, wat is dat in die ‘Joodse Staat’? Hoe kan het zijn dat juist in het land dat door zowel christenen als joden, als een soort goddelijke Openbaring wordt gezien, het op dit niveau zo vaak misgaat? Onze wijze koning Salomo wist het al. Hij waarschuwt in Spreuken (21:30): “Er bestaat geen wijsheid, geen verstand, geen raad tegenover de Eeuwige”.
Met deze tekst stonden de rabbijnen al in de negentiende eeuw op tegen de eerste tekenen van een ontluikend seculier gedachtegoed dat tot de oprichting van een Joodse Staat moest leiden. En dat rabbijnse verzet hield stand. Ook toen gaandeweg die Staat in zicht kwam en de niet-religieuze grondleggers van het huidige Israël, aanvankelijk schoorvoetend, steun kregen van ook religieuze Joden bleven de rabbijnen zich verzetten. De Eeuwige die het Joodse Volk ooit heeft meegenomen in een lange diaspora besluit wanneer die diaspora weer eindigt. Hij gaat ons terug brengen naar een Bijbels Israël. Seculiere niet-religieuzen zoals de zionistische voormannen van het eerste uur die zichzelf hebben uitverkoren of hebben laten uitverkiezen voor het leiderschap gaan dat niet redden. De ballingschap van het Joodse Volk begon tweeduizend jaar geleden begon door de hand van de Eeuwige en gaat ook eindigen door Zijn hand. Door niemand anders.
Geen wijsheid
Het is onderhand meer dan honderdtwintig jaar geleden sinds die verkondiging in 1897 dat er een ‘Jodenstaat’ moest komen. En die staat kwam er ook. Maar: “Er is geen wijsheid, geen verstand, geen raad tegenover de Eeuwige”. Het huidige Israël, dat zeker deels een opvangplek was voor de overblijfselen van een vernietigde Europees Joodse gemeenschap na de Tweede Wereldoorlog, blijkt geen voortzetting te kunnen zijn van het Bijbels Israël van vóór de diaspora.
De Joodse Staat zou het visitekaartje van het jodendom van deze eeuw moeten zijn. Helaas is het dat niet geworden. En dat kan het ook niet zijn. Ook nu worstelt religieus Joods Israël ook in haar eigen land om te kunnen leven volgens de regels zoals deze in de Thora op de berg Sinaï aan Zijn Volk door God zijn geopenbaard. De huidige ‘Joodse’ Staat maakt het hen daarin niet gemakkelijk. De dramatische secularisatie van de afgelopen zeven decennia daar is slechts een getuigenis hiervan.
Dat daarnaast corruptie en bedrog op hoog overheidsniveau plaats kan vinden in het Land dat de Eeuwige aan ‘Zijn Oogappel’ heeft toegezegd, is onverteerbaar. Na de tragiek van 2000 jaar diaspora, hebben wij de les kennelijk nog niet geleerd.
Duistere bladzijde
Zonder uitzicht op vrede voor al diegenen die in en rond Israël wonen, zonder het gezegend leven naar het dictaat van Zijn Wetgeving, met aantijgingen van overheidscorruptie in de hoogste echelons kunnen we het maar beter niet hebben over een visitekaartje. Het doet eerder denken aan een duistere bladzijde in de lange geschiedenis van het Joodse Volk.
Het diasporaleven is ook met het huidige Israël een kwestie van geduld. Onderhand vragen de jongste berichten over het Israël van vandaag van zowel onze Joodse gemeenschap maar ook van onze christelijke medeburgers een grondige bezinning. De huidige Staat Israël ís geen vertegenwoordigende stem van het jodendom. En dichter bij huis, seculiere al dan niet zionistische organisaties, zijn dat evenmin. De stem van Zijn Thora is de vertegenwoordigende stem van het jodendom. Iets anders is er niet. Rabbijnen en geestelijk leiders zullen deze taak ook in ons land weer op hun schouders moeten nemen. Te lang hebben zij dat overgelaten aan hen die met de rug naar de goddelijke Openbaring van het jodendom staan. Een trieste maar noodzakelijke conclusie.
Bovenstaand artikel werd eerder deze week geplaatst in ‘Nederlands Dagblad’.
Ik heb veel bewondering voor deze joodse religieuze leider die de waarden en uitgangspunten van het jodendom stelt boven een staat die zich zelf uitroept en claimt Joods te zijn. In de Bijbel wordt reeds herhaaldelijk gewaarschuwd voor misbruik van macht door koningen ten koste van de bevolking. De leiders van Israël streven dergelijke macht na en misbruiken dit voor eigen gewin. Door onderdrukking, discriminatie, corruptie en fysieke en psychische moord wordt de bevolking opgeofferd, waaronder oprechte joden, christenen en moslims. Dat er christenen zijn, die zich achter die ‘Joodse’ machtspolitiek scharen en die steunen op grond van nota bene de Bijbel, is voor mij als christen eveneens onverteerbaar.
Als mens en als christen, in deze volgorde, kan ik de opvatting van rabbijn van der Kamp over de Thora alleen maar onderstrepen. Het is juist deze opvatting die maakt dat ik christen kán zijn. Want ook wij, christenen, hebben in wezen geen andere roeping dan die welke ons in de Thora wordt geschonken.