Jitschak behoort tot een heel bijzondere afdeling van Zaka. Hij verleent geen eerste hulp of andere zorg. Zijn onderdeel draagt, nadat de gewonden zijn verzorgd en weggedragen, de verantwoordelijkheid voor het voorbereiden van lichamen van de dodelijke slachtoffers voor de begrafenis. Daarbij gaat het allereerst om het verzamelen en het conserveren op de plaats van de aanslag van gevonden lichaamsresten, bloed en organen, hoe klein of minuscuul ook.
De joods-religieuze maar ook de islamitische wetgeving vraagt hierom. Ieder onderdeel van het menselijk lichaam moet altijd ter aarde worden besteld. “Een aanslag waar kinderen bij betrokken zijn is nog steeds het zwaarste deel van ons werk. Een dag of een week of een maand na zo’n aanslag kan ik bij het zien van een paar spelende kinderen of zelfs bij een plaatje van een kleine jongen of een klein meisje zo maar in huilen uitbarsten. Zo is het nu eenmaal”.
Jitschak buigt naar voren. “Weet je wat nog moeilijker is? Moeilijker maar heel belangrijk?”. Ik kijk Jitschak vragend aan. “Het lichaam van de terrorist. De lichaamsresten van de man of vrouw met de bomgordel om. Ook deze worden door ons zorgvuldig verzameld en geborgen. Wij dwingen onszelf om ook voor de veroorzakers van dit vreselijke geweld dezelfde zorgvuldigheid te hebben als voor hun slachtoffers. Ook deze daders zijn ooit als mensenkinderen door de Eeuwige geschapen.” Jitschak neemt een slok van zijn koffie. “Wij moeten onszelf soms dwingen om dit laatste ook te doen. Het begraven van een menselijk lichaam of alles wat daarvan over is blijft een religieuze plicht, het gaat over een menselijk lichaam van wie dan ook”.
130 imams in Groot-Brittannië hebben het uitspreken van hun afschuw over de recente aanslagen in Londen en Manchester vergezeld doen gaan van een weigering om het traditionele begrafenisgebed voor de daders uit te spreken. Zij spreken over ‘koelbloedige moorden’ en zeggen diep geraakt te zijn door het feit dat een reeks aan terroristische aanslagen in Engeland is uitgevoerd door moordenaars die zich hiervoor op de islam beroepen.
Wij dwingen onszelf om ook voor de veroorzakers van dit vreselijke geweld dezelfde zorgvuldigheid te hebben als voor hun slachtoffers.
Deze uitzonderlijke maatregel van de imams vraagt om heel veel respect en ondersteuning.
Juist geestelijken in religies zoals onder anderen het christendom, de islam en het jodendom weten wat hun taak is met betrekking tot het einde van het leven en wat daarna komt. De pastoor, de dominee, de imam of de rabbijn is vaak de laatste die met de stervende spreekt over levenswaarde, schuldbelijdenis, straf of beloning, tot inkeer komen, het overlijden, de zielsrust, wederopstanding of andere zaken die, afhankelijk van de geloofsrichting, staan te gebeuren.
De geestelijke was diegene die ooit op het schavot de laatste woorden wisselde met de veroordeelde, voordat het vonnis werd voltrokken.
Jitschak vertelt over de zorgvuldige berging van lichaamsdelen van het ontzielde lichaam van de terrorist. “Het gaat om een religieuze plicht. Over het lichaam van een door G’d geschapen mensenkind.”
De imams beamen zonder enige terughoudendheid deze religieuze plicht. Het gaat over de mens, die als kind door de Eeuwige is geschapen. Maar nu nemen zij zelf, gezamenlijk in de openbaarheid, deze krachtige beslissing om de terrorist die in de naam van de islam zijn misdaden pleegt het laatste te onthouden waar elk mens in onze samenleving normaliter recht op zou moeten hebben, het gebed na de dood.
Hoe belangrijk is het niet voor onze getroffen samenleving kennis te nemen van deze beslissing en uit te dragen hoe groots deze geestelijke leiders van onze islamitische medeburgers zich te weer stellen tegen deze niet te beschrijven daden van terrorisme.
Wij zijn mensen en iemand die bewust aan het moorden slaat roept weerzin op. Iemand die moordt in opdracht van een hoger wezen, een godheid, roept enerzijds weerzin en walging op, anderzijds bijval en enthousiasme. Voor mij komt de vraag naar voren in hoeverre zijn wij menen volledig vrij en dus ook volledig verantwoordelijk voor ons doen en laten? In hoeverre wordt ons denken, voelen en handelen bepaald door krachten en machten die ons geheel, of gedeeltelijk te boven gaan? In hoeverre kan een mens breken met een verleden die grote offers vraagt (verlies van familie, het oude vertrouwde, denk ook aan machtsverhoudingen). Wie is uiteindelijk verantwoordelijk bij een zelfmoordaanslag, de dader of de opdrachtgevers?
Wanneer ik werkelijk geloof dat ik eeuwig beloond word door Himself door een geweldige daad te verrichten? Ben ik dan een slecht mens. Mij lijkt het tegendeel. De kreet God wil het; Allah is groot; God met ons. Zodra de mensheid nog godsbeelden erop nahoudt die we voor ons karretje kunnen spannen om de ander economisch te kunnen uitbuiten, onderdrukken, vervolgen en vermoorden zijn we dan niet een soort primitieve koppensnellers die neervallen, buigen en knielen voor zelfgemaakte goden? Mensen economisch uitbuiten, vervolgen, vermoorden getuigt van afgodendienst. Afgodendienst bestaat ook bij hen die zeggen in de ene en ware god te geloven. Mensen die andere mensen op basis van hun godsdienst economisch uitbuiten, vervolgen en vermoorden zijn in wezen afgodendienaars. Zolang religieuze leiders (ik beperk me tot joden, christenen, moslims) weigeren eensgezind te verklaren dat mensen economisch uitbuiten , vervolgen en vermoorden door de Eeuwige, God, Allah verboden is wordt afgodendienst in stand gehouden. Om dan alleen de vinger te wijzen naar hen die daadwerkelijk tot actie over gaan lijkt mij een Pontius Pilatus gedrag: De eigen handen schoon wassen terwijl die vol bloed zitten, met de woorden: ik vind geen schuld in mijzelf.
De ouders van een nederlandse jongen, die zich in Irak opblies met een bomgordel, troostten zich ook met het idee dat hun zoon nu in het paradijs was. Let wel, hoeveel kruisvaarders (doodgewone mensen die mee trokken met de troepen en meevochten voor de in hun ogen goede zaak) die het leven lieten in het MiddenOosten onder Richard Leeuwenhart en trawanten dachten dat ook!
Je slaat de plank helemaal mis. Op weg naar het zogeheten heilige land werden honderden joodse gemeenschappen met de grond gelijk gemaakt. U wellicht niet bekend. U weet dan vast wel welke Bijbelteksten voor dit doel konden worden opgerakeld en ook later werden genoemd bij inquisitie, pogroms, inquisitie en gaskamers. De kracht is om ook de eigen geschiedenis niet mooier te maken dan dat zij is. Lelijker maken is ook niet wenselijk. Het eigen slagen en falen onder ogen zien maakt de mens niet klein, maar juist groot.
Uiteraard zijn er verschillen, zoals tussen appels en peren, maar ook die 2 behoren tot dezelfde botanische familie met vele overeenkomsten. Mijn punt is: je kunt tot de meest vreselijke dingen komen (ongelovigen afslachten) met de allerbeste bedoelingen en zegening van hogerhand of heilig boek. Dit willen we niet zien natuurlijk, het is makkelijker een zwart-wit beeld neer te zetten. En U met een master in religie ontkomt net zomin als anderen aan de bubbel/sfeer van Sloterdijk, onvermijdelijk (zie mijn reactie verderop).
Geweldig, Pieter!
Maar ik stel me blind garant voor Binjamins inzichten (al maakt hij het mensen soms best lastig.)
Ik heb me terecht niet goed uitgedrukt. Zij beriepen zich inderdaad niet op Bijbelteksten. Zij konden dat niet omdat het overgrote merendeel analfabeet was en zij dat ook niet hoefden. Het heilig Leergezag stond boven de Bijbel. Ik neem wel aan dat kruisvaarderspredikers en paus Urbanus de Tweede bij het concilie van Clermont toch wel Bijbelteksten aanhaalden om hun standpunten voor een kruistocht er goed in te hameren. En d paus als plaatsvervanger van Christus op aarde, Vader der vorsten en koningen zou Gods Woord niet kennen en niet over de middelen beschikken Gods Woord onder het gewone volk ingang te doen vinden? Maar u hebt inderdaad gelijk de ridders waren geen bijbelkenners, of theologen. Zij wisten voldoende van het geloof zodat zij het door God aangestelde Leergezag gehoorzaamden. De plaatsbekleder van Christus op aarde kon dan ook dik tevreden zijn omtrent het geloofskennis en Bijbelkennis van de ridders en hun voetvolk. Heel simpel: God wil het! Wat moest je nog meer weten, over het geloof en de Bijbel? Het is dus inderdaad van welke optiek je het een en ander bekijkt en op welk moment in welke situatie. Maar ja: God wil het komen we ook later tegen en God is nog steeds met ons, de (Nederlandse) euro. Misschien komt dat dat er door de eeuwen heen het volk te weinig beschikte en beschikt over Bijbelkennis.
Je hebt zeker gelijk, Binjamin.
Toch denk ik dat als je mondiaal iets wilt veranderen, het begin ligt in het kleine, het individu, de kleine groep.
Verandering van mentaliteit kan generaties duren. Jouw geroep in de woestijn heeft zéker zin.
Er zijn hoopvolle tekenen.
Het besluit van de imams heeft zeker ook invloed.
Ik ben blij met dit blog, omdat dit initiatief me anders waarschijnlijk ontgaan zou zijn.
Is het breed uitgemeten in onze media?
Heb ik gewoon niet opgelet? Zit ik precies altijd op een ander net of zit ik teveel met mijn neus in boeken? “Wereld draait door”, Pauw, actualiteiten programma’s?
Of lag dit nieuws niet goed in de markt?
Paste het misschien niet bij het reeds gevormde oordeel over moslims?
Ik weet het niet.
Wat ik wel weet, is, dat ik deze imams hoog acht om hun moed en inzicht.
Ten eerste wat ik wel wil opmerken dat wat we ook doen en nalaten het uiteindelijke oordeel over wie dan ook niet aan ons de mens behoort en het oordeel dat ons niet toebehoort ons ook onbekend is. Het is ook daarom dat zowel binnen het jodendom als christendom bij overlijden de ban is opgeheven. Na iemands overlijden past ons het zwijgen en ligt het oordeel niet meer bij de mens. Om deze imams nu dus hoog te achten om hun moed en inzicht kan ik niet begrijpen. Hoe lang is het geleden dat hij die ons en andere Untermenschen tot de laatste man zocht uit te roeien en die zieken en gehandicapten als unnutze Esser bij bosjes liet uitmoorden kon rekenen op de kerken die voor hem baden mit brennender Liebe. Voor wie het stille Nacht Heilige Nacht werd vertaald zodat hij bezongen werd, en uit volle borst werd gezongen. Werden RK Nazi kopstukken door de RK in de ban gedaan? Hoe werd Pius de Twaalfde door bisschoppen en kardinalen tegengewerkt? En waren religieuzen bereid om unnutze Esser te vermoorden om vervolgens weer ter kerke te gaan. Nee hoor, machthebbers kunnen veel onheil aanrichten onder de zegen van kerk, moskee en synagoge. Ach we weten het wel, alles voor de lieve vrede. Laten we vriendelijk en aardig voor elkaar zijn. Het is net hoe je het een en ander bekijkt.
Dat ben ik nu eens helemaal niet met je eens Louise, ik sta voor Benjamin zijn standpunt, enerzijds afschuw, anderzijds bijval en enthousiasme, probeer nu eens verder te denken dan je eigen eng nederlands christelijke denkraam! Denk aan de kruistochten, toch echt niet zo heel lang geleden (als je bedenkt dat Homo sapiens, wij dus, al 300.000 jr bestaat)
Sorry, Dirk, ik heb geen idee waar je op doelt.
Heb ik commentaar op Binjamin?
Ging het over de kruistochten bij Binjamin?
Zijn de imams christelijk?
Is Engeland Nederlands?
Ik reageerde überhaupt niet op jou.
Binjamin, hoe vaak voelen de gewone moslims zich niet in het nauw gedreven, doordat wij ze verwijten dat ze zich niet uitspreken tegen het terrorisme?
Nu komt er een besluit van een groep geestelijken gericht op de eigen(!!!) geloofsgroep.
De begrafenis zal verder waarschijnlijk netjes worden afgehandeld, alleen krijgt de terrorist geen eindgebed.
Daarmee wordt het teken afgegeven dat vanuit de islam terrorisme wordt afgekeurd.
Daarmee wordt tevens de heldenstatus van de dwalende ondergraven.
Dat vind ik juist.
Voor de gelovige nabestaanden is het natuurlijk vreselijk en ik voel nu al met hen mee.
Staan blijft dat we voor onze eigen club toch graag andere maten aanleggen dan voor anderen. De gegeven voorbeelden lijken me duidelijk. Wat te zeggen van: Erst das Fressen dan die Moral, hebben we daar niet allemaal last van? Is het overigens niet zo dat wij Westerlingen denken en zeggen te weten hoe de wereld eruit ziet en er behoort uit te zien? Zijn het niet wij Westerlingen die volop profiteren door Untermenschen volledig economisch uit te buiten. Moderne slavenhandel. Natuurlijk mogen we onze mening ten beste geven, maar laten we niet doen alsof aan onze handen geen bloed kleeft. Zelfkritiek misplaatst niemand en alleen mooie, lieve, woordjes spreken over vrede en zo is ook niet alles. Was het niet Jezus van Nazareth die ook het zwaard bracht?
Peter Sloterdijk schreef dat wij mensen allemaal in een bubbel leven, onvermijdelijk, dat geldt zeker ook op dit blog. Het aardige van zeepbellen is dat er soms 2 tegen elkaar gaan kleven en een dubbelbel worden, maar zelfs dan blijft er een tussenschotje bestaan. De bubbel waarin de imams (en ik zie daar zowaar een vrouwelijk hoofd tussen) is niet de mijne, ik zie er ook voornamelijk Pontiussen Pilatus in, maar besef ook, dat ze niet veel anders kunnen uiten dan dit (want zwijgen kan ook niet meer), in een Engelse context dan.
Ik weet dat er in het verleden door allerlei groeperingen misgekleund is, dat het miskleunen nog steeds voortgaat en dat kreten als “God met ons” elke immorele daad lijken te rechtvaardigen voor sommigen.
Wij leven Nu en HIER.
Ik kan me slechts verantwoorden voor mijn eigen daden. En regelmatig kleun ik ook mis.
Steeds benadrukken wat er allemaal mis is, zet ons voortdurend in “de mopperstand”.
Dat schiet niet op.
Er zijn ook positieve signalen.
Die mogen, naast alle treurigheid, ook wel eens benoemd worden, toch?
“Het zwaard” wordt door Jezus niet als oorlogstuig bedoeld.
Hij is pertinent tegen elke vorm van geweld, volgens de geschriften.
Het zwaard zal wel familiebanden doorsnijden en vrienden uiteen drijven, omdat het joodse volk ten dele bij de oude vorm van jodendom zal blijven, terwijl een ander deel zal kiezen voor de nieuwe joodse beweging o.l.v. Jezus.
Wij leven inderdaad Nu en Hier, maar of we willen of niet onze geschiedenis kunnen we niet uitwissen. Het is de kunst om van de geschiedenis te leren en daar niet hard voor weg te lopen. Weglopen voor de geschiedenis betekent weigeren te leren en dan ben je medeverantwoordelijk. Zo kunnen we de vraag stellen wat we van de geschiedenis hebben geleerd aangaande de slavenhandel. Kennelijk niet veel want we gaan er rustig mee door. Precies wat je zegt: ik ben daar niet voor verantwoordelijk en hoef er dus niets van te leren en kunnen we dus vrolijk en vrij met schone handen doorgaan met de slavenhandel. Onze hele geschiedenis onder ogen zien, ons slagen en falen leidt tot vrijheid, hard weglopen voor die dingen die ons niet aanstaan leidt tot ballingschap en slavernij. Het leidt tot schijnoplossingen en schijnvrede. Kijk naar het Middenoosten de eigen geschiedenis mooier inkleuren en die van de ander zwarter. Maar ja dat is de mopperstand, begrijp ik. Dan maar mooie, lieve, woordjes over vrede die geen oplossing bieden. al duizenden jaren niet. Deze struisvogelpolitiek heeft uiteindelijk geen vrede in de wereld gebracht waar mensen naar hunkeren.
Over jouw laatste statement zijn ook verschillende opvattingen, Binjamin.
Natuurlijk, als je stukken tekst uit het 1ste of 2de Testament leest, is het van belang dat je die toetst aan situaties in het heden. Het zijn namelijk eeuwige verhalen, net als de Qur’an die trouwens heeft.
Jij bestudeert die teksten, net als ik.
En beiden moeten we tot de conclusie komen, dat alles wat toen was, nog steeds is en ook in de toekomst zal zijn.
Want wij zijn “een hardleers volk.” (Dat zei de Eeuwige tot het joodse volk, maar het geldt voor ons allemaal, nog steeds.)
Wel is waar veranderen de situaties steeds met de veranderende en voortschrijdende kennis en wisselen de omstandigheden, maar onze menselijke eigenschappen blijven gelijk. (We zijn ook maar diertjes en onze instincten zijn ons nog steeds de baas, al denken we dat we ver verheven zijn boven die “eenvoudige” natuur, door die geweldige hersenpan van ons.)
We zijn een enorm stel sukkelaars, dat nog steeds niet begrepen heeft, dat we voor elkaar moeten zorgen en de hemel op deze aarde moeten realiseren.
Verwijt mij niet dat ik vlucht. Dat is jouw idee fiqh.
Er zijn tal van mensen die zich blijven focussen op het leed dat hun in het verleden is aangedaan.
It’s no use, crying over spilt milk!!!
Richt je op nu en de toekomst!!!
Voor mij is het echt klaar nu, Binjamin. (En dat is géén vlucht!!!)
(Eventuele klachten worden verder afgehandeld door de klantenservice.)
Gods Woord kan alleen op menselijke wijze verstaan en begrepen worden en dient m.i. telkens ‘vertaald’ te worden naar de wereld waarin wij concreet leven. Ten tijde van Jezus van Nazareth was er nog geen christen en moslim te bekennen en waren zijn woorden voor mensen in die tijd en in die situatie. En laat die nu toch anders zijn dan het huidige Nederland? De Bijbel letterlijk lezen is al een moeilijkheid gezien bijvoorbeeld het feit dat deze begint met twee scheppingsverhalen. Het is dan ook niet voor niets dat er over de heilige geschriften van joden, christenen en moslims bibliotheken zijn volgeschreven. En dat joden, christenen en moslims onderling binnen de eigen groepen nog volop knokken vanwege de kennelijk, ene en ware uitleg.
Beste Binjamin en Pieter: ik heb het in mijn leven allemaal meegemaakt, buiten de eigen kerk geen heil, heette het dan, en nu denken wij er ineens unaniem anders over (gek eigenlijk hoor). Maar Gods woord van de Koran op voor de situatie nu aangepaste manier verstaan?? Ik laat het over aan de echte moslims in dit blog!
“Echte” moslims? Oei, dat is je begeven op glad religieus ijs, Dirk! 😉
Natuurlijk de verzuiling. Dat we er anders over denken lijkt mij een vooruitgang in menselijkheid. Waarom zou wie dan ook die niet in het zogeheten ware geloof is eeuwig gebraad moeten worden, of in eeuwige duisternis moeten dwalen. Dat deze onzinbangmakerij steeds meer tot het verleden gaat behoren lijkt mij een zegen. Ik vraag me werkelijk af hoe je als mens een god kunt liefhebben, gehoorzamen enz. enz. die door en door sadistish is door zieltjes eeuwig te laten braden en zo. Met alle respect, maar een normaal mens kan toch niet in zulk een flauwe kul geloven. Dat in oude tijden de hel functioneerde om mensen braaf, gehoorzaam en onderdanig te houden aan de echte machthebbers begrijp ik nog wel. Dat gewone mensen zich niet meer bang laten maken door hun religieuze leiders is een zegen.
Bedankt meneer Van de Kamp, dat u dit onder de aandacht brengt.
Maar wat sta ik te kijken van wat dat losmaakt hier. Iedereen wil opeens van alles, lijkt het. Er wordt gedaan alsof dit het begin is van een nieuw seizoen. Het is een doodnormale zaak. Een imam leidt het begrafenisgebed voor moslims, maar dat kan hij ook weigeren in bijzondere gevallen. Soms zou het hem slecht staan. Dat moet een imam naar zichzelf (en naar God) kunnen verantwoorden en dat is niet altijd mogelijk. Het hoort gewoon niet bij een zelfmoord en in dit geval was dat een bijzonder criminele daad. Als een imam niet geloven kan, dat een persoon zo’n voorspraak verdiend (want dat is wat een begrafenisgebed is) dan zou het hypocriet zijn om de moslims in gebed te leiden op die manier.
Ideeën over wat kerk, synagoge of moskee gebiedt of verbied, slaan nergens op. Een moskee is niets anders dan een plaats van gebed. Het is geen persoon en het is geen autoriteit. Kerk en synagoge worden soms wel zo gezien, maar een moskee niet. Het is aan de imam in n als hij het niet doet, moet een ander het doen. Als niemand dat verantwooord vindt, dan heeft de gestorvene geen advocaat aan de groep moslims die anders het begrafenisgebed gedaan zouden hebben. Dat is niets nieuws. Dat gebeurt wel eens. Het enige nieuwe is hier, dat er groot gebaar aan gegeven wordt.
Ik ben blij dat het ook hier onder de aandacht gebracht wordt, zodat mensen kunnen zien hoe de moslimgemeenschap ermee omgaat, maar ik sta te kijken van wat mensen er allemaal bijhalen. Die discussies doe ik niet aan mee. Kunnen we niet gewoon denken: “Oh, wat mooi. Goed zo!” en het daarbij laten?
Abeer en Abdu’r, bedankt voor jullie reacties.
Ikzelf vind het fijn, dat een groep imams zich heeft uitgesproken. (Gewoon, als teken naar de onwetende buitenwacht is dat goed.)
En ik was oprecht benieuwd hoe jullie daartegen aan keken.
Wat Abeer, in het 1st stuk van zijn commentaar, schrijft, wist ik niet: het niet uitspreken van het laatste gebed, daarvan ligt de beslissing dus bij de imam. Hij zal daar op het einde pas op geoordeeld worden. (Dat geldt voor iedereen, toch?.)
Misschien zeg ik nu iets stoms, maar Abdu’r, ik denk dat een “weiger-imam” zich niet alleen op zijn eigen inzicht zal baseren.
Hij zal wel eerst te rade gaan bij deskundigen die zijn inzicht ondersteunen met uitspraken van geleerden, Hadith en Qur’an? Dan handelt hij met gezag. Toch?
Het begrafenisgebed voor een moslim is een communale verplichting van de moslims, maar of iemand er in deelneemt is aan hemzelf.
Het is onzin om te spreken can een ‘weiger-imam’, want niemand heeft dat als taak. Een imam is geen functie met baanomschrijving of een begrip met een specifieke betekenis. Het is een vrij algemeen woord voor iemand die anderen leidt in gebed of iemand die anderen wat leren kan. Hier komen ook imams. Dat betekent niet zo gek veel. Als een groep moslims samen bidt, zal één van hun de groep daarin leiden. Dat is normaal gesproken iemand die wat beter de Qur’an kent en op de hoogte is van de regels van het gebed. Die is dan de imam. Als iemand dat niet kan of wil, doet een ander dat (en dat kan ook altijd, zolang er een groep is). Als een moslim niet deelneemt in het begrafenisgebed voor een ander, is dat aan hemzelf.
Ook of een moslim zich baseert op eigen oordeel of vindt dat hij daar hulp bij nodig heeft, of eerst wat moet opzoeken, is aan hemzelf.
Als het helemaal niet gebeurd, hebben de moslims als (globale) gemeenschap verzaakt, maar er zijn voorbeelden uit de sunnah van redenen om dat niet te doen. In sommige gevallen hoort het ook echt niet. We horen geen begrafenisgebed te doen voor willekeurig wie dan ook in de wereld en zeker niet voor degenen die als kansloos staan omschreven in Qur’an en Sunnah. Soms komt het aan op een mening of dat zo is, maar dat bepaalt ieder voor zichzelf.
Eigenlijk reageerde ik op het artikel en de commentaren in het algemeen, maar het is best leuk om daarvoor bedankt te worden.
Ik ben niet duidelijk geweest als u zegt:
“Wat Abeer, in het 1st stuk van zijn commentaar, schrijft, wist ik niet: het niet uitspreken van het laatste gebed, daarvan ligt de beslissing dus bij de imam.”
Dat bepaalt niemand voor anderen, maar iedereen gewoon voor zichzelf. De imams in dit artikel hebben met deze publicatie zelfs geregeld dat het begrafenisgebed voor deze personen wel zal gebeuren. Als bekend is, dat dat ter plaatse niet gebeurt, is dat reden (en legitimatie) voor anderen voor een ‘janazah in absentio’ en dat zal met zekerheid gebeuren. De “communale verplichting” waar Abdu’r-Rahman over sprak, is dus niet eens in gevaar.
(en “zijn commentaar” is eigenlijk “haar commentaar”)
Ja Lous, ook ik heb meegelezen, maar wat zou ik eraan moeten toevoegen? In de commentaren staat een hoop waar ik op zou kunnen ingaan, maar het stuk van Lody van de Kamp is op zichzelf volledig genoeg wat mij betreft. Ik zou kunnen inbrengen dat ik de imams gewoon als voorgangers in gebed zie en in sommige gevallen ook als leraren (en dus niet als geestelijke leiders van de moslimgemeenschap maar eerder als respectabele moslims met goed onderbouwde meningen), maar dat is maar een zijlijn en ik zou met dat geneuzel de algemene boodschap niet willen bezoedelen. Het artikel behoeft wat mij betreft geen toevoegingen. Ik vind het gegeven niet zo opmerkelijk, maar het is wel waardevol voor de samenleving om hiervan op de hoogte te zijn. Dat heeft Lody van de Kamp hiermee voor zijn rekening genomen en dat staat hem goed. Het is een mooi artikel zo.
Het is misschien een domme vraag, maar ik moet hem stellen voordat ik een mening verkondig: Hoe luidt het islamitische dodengebed? En zijn er bij de mensen die totnutoe commentaar hebben geleverd ook mensen die zich dit niet eerst hebben afgevraagd? En wat betekent het voor een moslim wanneer dit gebed niet over hem of over één van zijn kinderen wordt uitgesproken?
Het ongevere verloop van het begrafenisgebed luidt zo:
We zeggen “Allahu akbar” en openen het gebed op gebruikelijke wijze en reciteren surah al-Fatiha (de eerste pagina van de Qur’an) en nog een kort hoofdstuk of een paar verzen. Dan zeggen we “Allahu akbar” en vragen om zegeningen voor de Profeet, vrede en zegeningen van Allah zij met hem, en na nog een takbir (“Allahu akbar”) zeggen we een dua (supplicatie) voor de overledene. Een (vertaling van een) gebruikelijke tekst hiervoor is:
O Allah, vergeef onze levenden en onze doden, degenen die onder ons zijn en zij die afwezig zijn, onze jongelingen en onze ouderen, onze mannen en onze vrouwen. O Allah, wie U ook leven laat, houd hem bij leven in islam, en wie U ook sterven laat, laat hem met vol geloof sterven. O Allah, vergeef hem en wees genadig voor hem, hou hem veilig en geborgen en vergeef hem, eer de plaats waar hij zich vestigt en geef hem een ruime entree; was hem met water en sneeuw en hagel en reinig hem van zonde zoals een wit kleed gereinigd wordt van vuil. O Allah, geef hem een huis beter dan zijn huis en een familie beter dan zijn familie. O Allah, laat hem toe tot het paradijs en bescherm hem tegen de kwelling van het graf en de kwelling van het helvuur; Maak zijn graf ruim en vul het met licht. O Allah, ontneem ons niet van de beloning en laat ons niet dwalen hierna.
Maar er kunnen ook andere/eigen teksten gebruikt worden, zoals bijvoorbeeld:
O Allah, als hij van goed gedrag was, vermeerder dan zijn goede daden, en als hij zich misgedragen heeft, overzie dan zijn slechte daden. O Allah, vergeef hem en geef hem de kracht om het juiste te zeggen.
Daarna zeggen we nog een takbir, pauzeren even, en sluiten het gebed dan af met het zeggen van “assalamu alaykum wa rahmatullaah” naar onze rechterkant.
Elkaars begrafenis bezoeken is een recht dat moslims op elkaar hebben. Dat kunnen we niet (zomaar) afslaan). We hopen ook dat het gebed enige waarde heeft als intercessie voor de overledene. In geval van een grote opkomst is ons dit ook toegezegd (in hadith-teksten).
In de regel zal familie en/of naasten het begrafenisgebed zelf uitvoeren als dat niet gedaan is door de gemeenschap. Dit kan in zo’n geval ook op afstand, wat in het hier betreffende geval misschien ook niet gebeurt door familie maar waarschijnlijk wel zal gebeuren in Raqqa. Wat hun gebed waard zou zijn… alleen Allah weet dat.
Zulke dingen interesseren mij, Abdu’r. Dank je.
Wat hun gebed waard zou zijn…alleen Allah weet dat. Dat spreekt mij aan. Het komt nog steeds voor dat het gebed misbruikt wordt voor eigen doeleinden. Daarom is inderdaad de juiste houding alleen Allah, God, de Eeuwige weet het. Te vaak probeert de mens God naar zijn hand te zetten en is het afhankelijk of de overledene mensen heeft die zijn haar daden toejuichten, of juist als een vloek beschouwen. Dat zien we, vrees ik, binnen alle godsdiensten.