Door: Fatima el Allaoui
Van mijn moeder en zusje ontvang ik weleens handgeschreven brieven, maar daar houdt het mee op. Vroeger, toen ik nog een klein kind was, zag ik mijn ouders regelmatig brieven schrijven. Dit was in een tijd dat er nog geen internet bestond en bellen duur was. Mijn ouders namen de tijd om hun verhalen op cassettebandjes op te nemen of schreven brieven in het Arabisch, een taal die ze niet goed beheersten. Dit allemaal om in contact te blijven met hun familieleden uit Marokko. Wat is hier eigenlijk van overgebleven, vraag ik me af.
Om een antwoord te kunnen geven op deze vraag wil ik jullie graag meenemen naar een persoonlijk verhaal van ongeveer drie jaar geleden. Voor mijn afstuderen heb ik mijn scriptie laten redigeren door een redacteur. Deze persoon heb ik nooit persoonlijk gezien of gesproken. Hij redigeerde mijn stukken, leverde er commentaar op en stuurde mij de facturen. Twee maanden na mijn afstuderen besloot ik dezelfde persoon te benaderen. Ik was van plan om een nieuw stuk te publiceren. Nadat ik hem gemaild had, liet hij mij per mail weten dat hij door gezondheidsproblemen mijn opdracht niet kon aannemen. Hij verwees mij door naar een van zijn collega’s en wenste mij veel succes. Ik vond het vooral jammer. Ik wist dat ik nu op zoek moest gaan naar iemand anders die mijn stuk kon redigeren.
Drie dagen later werd ik ’s ochtends wakker en moest ik plotseling aan de redacteur denken die mijn opdracht had afgewezen. Zou hij ernstig ziek zijn? Of had hij gewoon geen zin om mijn stuk te redigeren? Op deze vragen zou ik nooit een antwoord krijgen. Ik vroeg me af waarom zijn e-mail eigenlijk indruk op mij had gemaakt. Waarom ik er überhaupt over na moest denken. Hoe vaak probeert onze intuïtie ons iets te vertellen en negeren wij dit gevoel? Deze keer besloot ik hier aandacht aan te besteden. Wat had ik tenslotte te verliezen? Omdat brieven en kaarten schrijven altijd een hobby van mij geweest is, besloot ik Thomas een kaart te sturen. Ik had immers nog zijn factuuradres. Ik heb Thomas nogmaals bedankt voor zijn begeleiding en ik wenste hem veel beterschap toe. Het was een bescheiden kaart. Wat ik precies op de kaart heb geschreven, kan ik mij niet meer herinneren. Een dag later ontving ik een getypte brief met de volgende tekst:
“Wat heb je me goed gedaan met je hartelijke woorden op de kaart die je me stuurde.
Het gaat mij gelukkig wat beter. Ik lijd aan de gevolgen van twintig jaar suikerziekte. Ik kan door uitval van zenuwen in de voeten moeilijk lopen en ook in de handen begin ik problemen te krijgen. Vandaar dat ik absolute rust heb genomen om me volledig op mijn lijf te kunnen concentreren. Met nieuwe, sterke medicijnen gaat het nu een stuk beter, hoewel ik voorlopig nog niet werk. Waarschijnlijk zal ik volledig worden afgekeurd.
Ik heb je werk steeds met plezier nagekeken, omdat je iemand bent met ambitie, met een krachtige eigen wil en een sterke persoonlijkheid. Dat zie ik aan je papers en je drive. Aan je naam zie ik dat je waarschijnlijk van Marokkaanse afkomst bent. Jullie hebben het in onze samenleving soms zo moeilijk. Reden temeer voor mij om me in te zetten voor jou en vele scriptieschrijvers die vooruit willen. Zie het maar als een poging om tegenwicht te bieden aan al die lieden van Nederlandse afkomst die de allochtoon een kwaad hart toedragen. Toen die groep behoor ik beslist niet.
Daarom hoop ik dat je zult slagen in het leven, dat je nooit opgeeft en dat je volhoudt te streven naar de verwerkelijking van je idealen. Geloof in je eigen kracht, ook op momenten dat het even tegen zit.
Nogmaals dank voor je hartelijke woorden, zij werken op mij als een mild medicijn.
Met vriendelijke groet, Thomas”
Fatima el Allaoui is organisatieadviseur en won met bovenstaand essay de 2e prijs ikv El Hizjra Literatuurprijs 2012.
E-mailen en facebook-en lijkt beter en leuker en gezelliger, maar ik mis ook het persoonlijke, het moeite ergens voor doen om iemand het beste te wensen. Vind de tekst van Fatima prachtig!
Mooi eenvoudig, eerlijk en ontroerend; een stukje zonder gekunstelde opsmuk, uit het hart ( en het leven) geschreven.
Bravo Fatima! Probeer die eenvoud vast te houden voor de rest van je carriere!
Een mooi uit het leven gegrepen verhaal Fatima .
Ga door met schrijven, en als medewerker van PostNL : blijf het versturen van post, liefst handgeschreven promoten !! dat is onze business
Treffend en waar en mooi geschreven. Hulde.
Prachtige tekst. Zo eenvoudig en toch zo beladen. Een terecht thema met een een aansprekende boodschap. Interesse in de medemens en het contact dat daaruit voort komt wordt hier heel subtiel en treffend gebracht.
Gefeliciteerd!
Het blijft een mooi verhaal. Blijf zo door gaan. Ik ben trots op je!
Inspirerend verhaal!
Een heel mooi en ontroerend stuk. Als lezer voel je de emoties heel goed in je verhaal. Keep up the good work sis. Je wordt een grote!
Ontzettend mooi, krachtig en meeslepend.ga door je hebt talent!!
waarom stuur je dit verhaal niet per brief;)?
zo komt het nog krachtiger over en zal het blijven hangen.
erg mooi verhaal ! ik was laatst op een festival : Motel Mozaiek in rotterdam, daar hadden ze een klein huisje gebouwd met oude typmachines om gratis brieven te sturen met foto erbij. ze hadden het zelfde idee als jij hebt. de brief is aangekomen en hangt na 2 maanden nog steeds op de kast. het is voor mij een aandenken en voor hun een brief die de boodschap vastlegt. niet voor de 5 minuten waarin ze het lazen maar nu al voor 2 maanden.
Je bericht is zeker bij me overgekomen, mooi verhaal ! en nogmaals bedankt voor de mogelijkheid bij PostNL.
Prachtig, Fatima. Blijf schgrijven en je meten met anderen.
Een mooi, kort, duidelijk essay. niet langdradig en een zeer mooie boodschap!! persoonlijk is een zelfgeschreven kaart die je op de post doet nog altijd het leukst!!!! het is iets origineels geworden tegenwoordig lijkt het wel!
1] Fatima pleegt haar publicaties – w.o. nota bene een afstudeerscriptie! – extern te laten redigeren. Zakelijk, tegen betaling (‘factuur’). Alsof dat de gewoonste zaak van de wereld is; en het dan ook wel niet om een vluchtig nakijken zal gaan. Waarna zich de vraag opdringt wat Fatima zelf presteert. Hoe duur zo’n redacteur is en wie er betaalt, dat laat ik maar zitten
Dan de zin: ‘Aan je naam zie ik dat je waarschijnlijk van Marokkaanse afkomst bent. Jullie hebben het in onze samenleving soms zo moeilijk.’
Fatima citeert haar redacteur (repetitor?), maar ik laat de aanhaling voor haar rekening. Welnu, mijn persoonlijke ervaring gecombineerd met de onophoudelijke stroom van informatie van de publiciteitsmedia, leren mij dat waar zich ‘in onze samenleving’ in verband met Marokkanen moeilijkheden voordoen, het in de regel de non-Marokkanen zijn die het moeilijk hebben.
En verder: alsof Marokkanen hier niet vrijwillig zijn en Marokkanen die het hier moeilijk hebben niet stante pede naar huis zouden kunnen terugkeren!
2] Dan nog een citaat van Fatima’s redacteur, dat ik eveneens inhoudelijk aan haar toeschrijf.
Per slot van rekening schrijft Fatima scripties van anderen ook aan haar zelf toe.
‘Reden temeer voor mij om me in te zetten voor jou en vele scriptieschrijvers die vooruit willen. Zie het maar als een poging om tegenwicht te bieden aan al die lieden van Nederlandse afkomst die de allochtoon een kwaad hart toedragen. Toen die groep behoor ik beslist niet.
Ad 2]. 1 Ik signaleer (betrap) hier een scriptie-industrie. Diploma’s tegen betaling.
Ad 2].2 In verband met de 3e alinea: de brutaliteit van ‘lieden van NL afkomst die allochtonen een kwaad hart toedragen.’ In dit verband een omkering van de waarheid.
Ik mis ze ook, de handgeschreven letters, die behalve woorden ook een dans vormen op papier en me zo mee kunnen nemen naar de wereld van de schrijver.
Ik hoop nog meer van je te mogen lezen Fatima, je stuk heeft me geinspireerd.
Mooi verhaal, Fatima. Wat een ansichtkaart al wel niet kan oproepen!
Ik ben trots op je en wens je veel succes met je schrijverschap! Je woorden hebben mij enorm geraakt.
Hoi Fatima, heel herkenbaar! Leuk om deze tekst te lezen. Ik ben benieuwd naar jouw volgende tekst!
Mooi, ontroerend verhaal, Fatima!
Ik heb zelf nog een grote doos brieven in mijn schuur staan…Die zijn geschreven door mijn vrienden en familie uit Litouwen. Mooie herrinering, die kan ik niet zomaar weg gooien.
Ik ben 18 jaar geleden naar Nederland geemigreerd en toen had ik nog geen computer.
Verschijnlijk moet ik spelling controle doen, maar dat laat ik aan jullie:)
Prachtig verhaal, ik krijg er kippevel van! Dit is waar het leven om draait, verbinden.
Geweldig stuk. Dit is een begin, in de toekomst komen grotere prijzen.
Hoi Fatima,
uit je stuk kan ik opmaken dat je vooral gevoel voor anderen hebt! Dat is een groot goed! Ga hier vooral mee door! Een liefdevolle schrijverstoekomst toegewenst!
Hi Fatima,
Op nog meer complimenten zit je vast niet te wachten. Toch maar even zeggen dat ik je schrijfstijl prettig vind. Eenvoudig zonder opsmuk. Schrijven is fijn en dus lekker doorgaan!
ik schrijf op tinkatoe.waarbenjij.nu mijn Afrikaanse ervaringen en nu even over boeken en wat dat oproept. Kom gerust even “langs”.. Erg leuk je ontmoet te hebben! groet van Tineke Kalis