Dit gaat over een dieper geworteld probleem van miskenning, gevoelens van er niet bij horen, het gevoel dat mensen iets is afgenomen, en ook andere sentimenten die de laatste jaren veel maatschappelijke debatten bepaald hebben. Ze zijn de oorzaak van het politieke landschap van vandaag.
Laat ik de gebeurtenissen eens inventariseren. In de afgelopen weken hebben we gezien dat:
- Activisten met volle bussen richting een kinderfeest afreizen om te midden van alle kinderen te demonstreren;
- Deze, vaak zwarte activisten, met enige regelmaat ‘zeurpieten’ worden genoemd;
- Knokploegen de confrontatie aan wilden gaan met de demonstranten;
- Verwarde mensen, die voor rechtertje speelden en met gevaar voor eigen leven en dat van anderen, de autosnelweg blokkeerden;
- 80% van de Nederlanders deze actie steunden;
- Verwarde mensen een schoolgebouw binnenvielen en racistische leuzen riepen.
Voor of tegen
Ik realiseer me dat veel mensen niet blij zullen zijn met wat ik schrijf. Ook zullen een hoop ervoor kiezen om weer met bagger te smijten, maar ik weiger om voor de makkelijke, veilige weg te kiezen en mee te gaan met de massahysterie. Ook weiger ik om de realiteit simplistisch weer te geven en dan op zo’n manier te brengen dat ‘het scoort’ ten koste van eerlijkheid. Ik kies ervoor om te schrijven wat ik echt vind en de kritiek voor lief te nemen.
Hoe vruchtbaar is de zwartepiet discussie van de afgelopen weken geweest? Hoeveel mensen hebben in de afgelopen weken de tijd genomen om oprecht en onbevooroordeeld naar de argumenten van de ander te luisteren? Hoeveel mensen zijn er gaan twijfelen en wie is er in de afgelopen weken van mening veranderd? Luisteren, twijfelen, van mening veranderen en nuanceren is voor watjes, zo luidde de afgelopen weken het devies.
Ik heb met veel mensen over zwarte piet gesproken. Keer op keer merkte ik dat er meestel een sfeer ontstond van “je bent voor ons, of je bent tegen ons”.
Mensen hebben zich verbaasd over een aantal van mijn standpunten. Ik vind namelijk dat een plek tussen de kinderen niet de plek is om te demonstreren. Voor velen weegt het argument van demonstreren tegen racisme zwaarder dan het plezier wat kinderen hebben (van een al dan niet racistisch kinderfeest).
Verdedig ik hiermee het standpunt dat de knecht zwart moet blijven? Of vind ik dat de sinterklaasviering geen racistische elementen bevat? Nee, ik heb de volste overtuiging dat het sinterklaasfeest een mooi feest is, waarbij de intentie zuiver is, maar onbedoeld racistische elementen bevat.
Wat ik dan vaak hoorde is: wat zeg je nou?! Het sinterklaasfeest bevat racistische elementen, maar we mogen er niet tegen demonstreren en moeten dat accepteren?
Mijn antwoord was: nee, we moeten niet accepteren dat het feest allerlei racistische elementen blijft houden, maar we moeten accepteren dat mensen waarde hechten aan een ritueel dat rationeel en zelf moreel verwerpelijk is. Dat is met veel andere gewoontes en tradities die we om ons heen zien ook het geval. Dus accepteer dat het krom is en accepteer dat mensen het recht hebben op hun rituelen en tradities – en probeer tegelijkertijd hen bewust te maken van de onbedoelde racistische elementen in dat feest.
Rituelen respecteren
Zo zou ik graag wensen dat mensen mijn gewoonten en rituelen respecteren en met mij in gesprek gaan over waarom zij vinden dat mijn gewoonten en rituelen niet zouden deugen of waarom zij die bekritiseren. Wat ik niet zou willen is dat als joodse en islamitische mensen ervoor kiezen om zich te besnijden – dat er dan hordes mensen bij de polikliniek of tijdens het besnijdenisfeest gaan demonstreren. Dan neemt niet weg dat ze dat recht wel hebben. Ik zou graag willen dat mensen elkaars ritueel gunnen en dat er op een ander moment daarover gesproken wordt
“Oké, maar als je vindt dat je niet tijdens een kinderfeest moet demonstreren, dan ben jij het wel eens met de mensen die de groep demonstranten heeft tegen gehouden.”
Nou nee, om maar te zwijgen over de knokploeg die klaar stond om in te grijpen of de groep verwarde mannen die een schoolgebouw binnenvielen. Dat is wel om een hele simpele reden. Als wij ervoor kiezen om allemaal eigen rechtertje te spelen omdat iets ons niet zint, dan is het hek van de dam. We moeten dat koste wat kost zien te vermijden. Hoe ‘onschuldig’ de ingreep ook lijkt.
Even een voorbeeld uit mijn leven. In de afgelopen jaren heeft de heer Wilders mij met enige regelmaat pijn gedaan. Wat ik nog erger vind is om te zien dat hij ook mijn kinderen kwetst. Ik merkte dat de kinderen er last van hadden als zij hem voorbij zagen komen op TV.
Hoe nu verder?
Regelmatig ben ik zo boos geweest dat ik in staat was om die man een knal voor z’n kop te verkopen. Tegelijkertijd realiseer ik me dat dat niet de oplossing is. Als je het ergens niet mee eens bent in een democratische rechtstaat dan heb je daar de politie en justitie voor. Zij bepalen of iemand over de schreef is gegaan en welke consequenties dat moet hebben.
Maar hoe nu verder?
Laten we een aantal zaken op een rij zetten.
- Het sinterklaasfeest is een prachtfeest – dat moeten we blijven vieren.
- Er zijn een aantal verwijzingen in het feest naar zwarte piet als knecht – dat zal verwijderd moeten worden.
- Er is een groep mensen die veel last heeft van de karikatuur zwarte piet – die mensen moeten gehoord en tegemoet getreden worden.
Als we het sinterklaasfeest vieren met in achtneming van deze punten dan zal het feest weer van ieder kind worden. Ik mag weliswaar niet in sinterklaas geloven, maar geloof wel dat het sinterklaasfeest, mits wij het aan passen, een waar volksfeest is dat kan bijdragen aan de broodnodige verbinding.
Ik heb niet de overtuiging dat als we deze oplossing omarmd hebben het ‘zwarte piet-probleem’ opgelost is. Het echte probleem ligt dieper en is niet met een andere kleur piet op te lossen. We hebben de opdracht om iedereen erbij te laten horen en we moeten ervoor zorgen dat mensen zich thuis gaan voelen in een veranderend Nederland.
Dank u! Exact! Fijn dat u de moed oppakt dit te schrijven waar zoveel moedelozen en vermoeiden dit niet meer opgebracht krijgen!
Goed artikel, en het verwoord ook hoe ik er grotendeels in staat. Overigens heb ik dan weer geen probleem met de status ‘knecht’. Een knecht is gewoon een werknemer, een hulp (geen slaaf). Het karikaturale uiterlijk van Piet en een aantal racistische teksten in oude kinderliedjes moeten wel aangepakt worden. Ik heb er wel vertrouwen in dat Piet zich zal aanpassen, dat heeft ie altijd gedaan. Als wij ons hoofd koel en hart warm houden, zal het lukken.
Met dit artikel kan ik een behoorlijk end mee gaan.
Alleen is sinterklaas niet exclusief een kinderfeest maar ook een mensenfeest. Ook voor volwassenen dus.
De ‘INTOCHT ‘ was vroeger helemaal niet zo belangrijk: sinterklaas was er ineens kort voor 5 december en kort na 5 december was hij nergens meer te vinden, terwijl er toch geen UITTOCHT had plaats gevonden. Die intocht kan dus wel afgeschaft worden.
Het echte feest is PAKJESAVOND, plus de
voorpret van het cadeautjes bedenken, surprises maken en gedichten schrijven.
Thuis, op school en soms ook op het werk.
Dat kan dus gewoon blijven, dat vinden zowel Abdessamad (als ik hem goed begrijp) als ik.
En zwarte piet? Irrelevante clowns.
En de mensen die zich niet thuis voelen in Nederland? Hoe dat probleem opgelost moet worden, weet ik ook niet: ik ben geen hulpverlener.
Wat fijn, zo’n nuchtere analyse van een niet-direct-betrokkene bij het tumult rond iets, dat ooit een gezellig feest was!
Kinderen snappen er niets meer van.
Ga toch eens ergens (ver weg van kinderen) goed met alle gekwelden samen overleggen en los het op!
Het wordt steeds weer ‘De Zwarte-Pietendiscussie’ genoemd, maar die lijkt helemaal niet echt te bestaan. Er zijn gesprekken in beide kampen en interviews met mensen die de ene of de andere kant vertegenwoordigen, maar debat en discussie tussen beide partijen loopt standaard uit op propaganda-strijden zonder enige bereidheid om op andermans woorden in te gaan. Het is allemaal zwartmakerij en elkaar de zwarte piet toespelen.
Wat hier nodig lijkt is wat krachtigere leiding van de volksvertegenwoordigers. Een burgemeester zou kunnen stellen dat zo’n intocht alleen maar in de gemeente plaats kan hebben als er daarbij geen gebruik gemaakt wordt van raciale karikaturen of dat wat erop lijkt. Er is geen partijdigheid nodig voor zo’n besluit. Zoiets mag ook best omwille van de lieve vrede. Het interesseert bij zo’n issue niet waar de meerderheid van het volk voor zou kiezen, netzomin als dat pesterij van een kind in een kinderklas gedoogd zou moeten worden als de meerderheid van de kinderen dat in dat geval prima vindt. Aangezien dit ieder keer weer een nationale zaak is, kan ook de nationale overheid een keer een knoop hakken. Anders dan in België, waar dezelfde viering plaatsvindt, lijkt dit in Nederland hard nodig. Ook als zij geen verandering willen, kunnen ze bepalen dat het over moet zijn met opruiing en baldadigheid rondom de vieringen en dit gewoon niet meer dulden. Zo tillen ze het op een ander niveau en is het aan hen om zch hierover te verantwoorden. Eventuele demonstraties kunnen dan verhuizen van de havens van binnenkomst naar het Binnenhof.
Het zal kinderen wat of Zwarte Piet echt zwart is of een soort vegenpiet of voor mijn part een zebrapiet. Daar gaat het echt niet om. Het feest kan wat hun betreft gewoon doorgaan.
Een schoolvoorbeeld van een kromme redenering:
“Zo zou ik graag wensen dat mensen mijn gewoonten en rituelen respecteren en met mij in gesprek gaan over waarom zij vinden dat mijn gewoonten en rituelen niet zouden deugen of waarom zij die bekritiseren.”
Tot hier is er geen vuiltje aan de lucht. Maar dan komt het:
“Wat ik niet zou willen is dat als joodse en islamitische mensen ervoor kiezen om zich te besnijden – dat er dan hordes mensen bij de polikliniek of tijdens het besnijdenisfeest gaan demonstreren.”
Hè? Nee, meneer.
De juiste vergelijking zou zijn, wanneer jij als voorstander van een traditie zou eisen dat tegenstanders zich niet zouden mogen beschermen tegen de directe effecten van jouw ritueel. Ik mag van jou verwachten dat je niet rookt in openbare ruimten. Ik wil niet meeroken, blootgesteld worden aan jouw rook. Dat je het onbewust, ongewild, nietsvermoedend doet, mag geen excuus zijn.
Nog een nep-uiting van nep-empathie:
“Ik zou graag willen dat mensen elkaars ritueel gunnen en dat er op een ander moment daarover gesproken wordt.”
Wij weten allemaal dat deze onwillige oren geen momenten van openheid kennen. De vingertjes blijven in de oren gestopt. Al langer dan enkele decennia.
Deze dode mus mag u houden.
Dat diepe gevoel van miskenning is vervelend en daar moeten we iets aan doen.
Maar niet tijdens een kinderfeest, een besnijdenis of een abortus. Dat moet je ergens anders, ander moment, andere plaats, doen.
Die twee dingen ziet ieder weldenkend mens. De ellende begint bij mensen die hun gevoel van onderdrukking botvieren op de verkeerde plek en het verkeerde moment en daar dan het rechtssysteem voor misbruiken.
Dan moet je daarom de verantwoordelijkheid neerleggen. Gezien het feit dat een paar mensen miljoenen mensen irriteren, is het aantal tegenreactie minimaal. Die tegenreacties zijn niet van boze mensen maar van mensen die boos gemaakt worden door onfatsoenlijk gedrag en moeten dus allemaal volledig opzet conto worden gezet van de mensen die dat bewust veroorzaken door op het verkeerde moment en orde verkeerde plek hun diep gevoelvan miskenning te uiten.
Als je gaat staan schreeuwen tijden de dodenherdenking wordt je opgepakt en vastgezet. Waarom doen we dat niettet mensen die een feest verstieren?
Wat onverlet laat dat we best over een hoop dingen, ook over zwarte piet kunnen praten buiten de feestelijkheden om.
Ik zou vooral willen dat mensen zich eens echt in de materie zouden verdiepen voordat ze een standpunt innemen. De historie van het Sinterklaasfeest, de herkomst van Zwarte Piet en de betekenis van zijn kleur worden helder uitgelegd op https://bertvanzantwijk.wordpress.com/2016/10/29/zwarte-piet/. Zolang zowel de voorstanders als de tegenstanders van Zwarte Piet geen flauw benul hebben waarom Zwarte Piet nu eigenlijk zwart is, blijft er een oneindige inhoudsloze discussie bestaan die uitsluitend verliezers kent.
Inmiddels ben ik het hele gebeuren zo zat. De discussie, het mensen veroordelen als racist, het verpesten van het feest. Ik heb er vroeger van genoten maar merk zelfs dat ik er niet meer positief op terug kan kijken door al het gezeur. Ik zeg nu dan ook laat ze het feest maar afschaffen en laat de verpesters de verpesters zijn, misschien zal dat ze leren. Ik kan serieus niet begrijpen hoe mensen in Nederland opgevoed of hier langdurig wonend niet kunnen begrijpen hoe de vork in de steel zit en dus zo negatief staan tegenover zwarte piet. Ik hoop dat ik de woorden zwarte piet nooit meer zie. Wat ooit plezier bracht brengt nu verdriet en walging. Als kind kon je jezelf terugzien in zwarte piet, net zoals je zelf graag je ouders hielp of je juf of meester en er misschien niet altijd handig was maar toch je best deed en het was superspannend om te zien hoe ze probeerden een probleem op te lossen daar leefde je dan helemaal in mee. De connectie met slaven zie ik niet behalve dan dat slaven er blijkbaar vroeger zo uitzagen. Ooit zulke blije slaven gezien die het hele jaar door in Spanje aan het zwembad kunnen zitten en 1 keer per jaar het vetste kinderfeest organiseren? En dan wordt er vaak gezegd jullie zijn vanuit vroeger de slavendrijvers dat zit in jullie, nou mijn familie bestond niet uit slavendrijvers en ik heb ook een Moor als overovergrootvader zoiets, we zijn geen van allen racistisch ingesteld dus bedankt voor de belediging. Ben klaar met de beledigingen. Ik vind het overigens wel een goed stuk, ik merk zelf alleen dat ik niet meer in staat ben er genuanceerd over te praten, die tijd is voorbij voor mij. Ik zag vorig jaar trouwens een zwarte sinterklaas met witte pieten. Als het traditie was had het me niks uitgemaakt hoor, maar van mij hoeven al die varianten niet, ik vond het vroeger al irritant als sinterklaas door een ander gespeeld werd die er nog veel op leek want dat deed af aan de geloofwaardigheid.