Tot ver in oktober vorig jaar was ik geen tegenstander van Zwarte Piet. In mijn tienerjaren heb ik deze rol zelfs gespeeld. Daarbij mocht geen enkel stukje witte huid te zien zijn, dus het beeld van “zwart van het roet” is voor mij sindsdien een lachertje. Echter, er begon vorig jaar wel wat te verschuiven in mijn beeldvorming, waardoor ik mezelf in die tijd ook geen voorstander van Zwarte Piet kon noemen. Ik wist het echt niet. En wat doe je als je iets niet weet? Dan luister je. Naar de voors en tegens. Wat zit er achter de wens om het te behouden, en waarom zou je het afschaffen?

Dus: ik las talloze opiniestukken, voerde vele discussies en reflecteerde me suf. Ik luisterde naar de felste voorstanders, naar gepassioneerde tegenstanders en naar de mensen in het midden. Het viel me op dat de tegenstanders van Zwarte Piet met solide argumenten kwamen, terwijl de voorstanders in emotionele en nostalgische retoriek bleven hangen. Ik heb werkelijk geen een redelijk argument voor het behoud gehoord. En opeens viel het kwartje: zodra je werkelijk accepteert (en niet slechts inziet) dat Zwarte Piet een racistisch fenomeen is, kun je er niet langer vóór zijn of onverschillig. Tenzij je geen moeite hebt met zo’n racistische uiting.

Echter, die acceptatie is moeilijk te bewerkstelligen. “Zelfs” bij iemand als ik, die zelf behoort tot een minderheid, zichzelf tolerant acht en al jaren diversiteitsvraagstukken bestudeert zit er dus nog een behoorlijke barrière tussen inzicht en acceptatie. Natuurlijk had ik al langer door dat het fenomeen niet helemaal koosjer was. De link met slavernij is overduidelijk en het spreekt boekdelen dat blackface tradities over de hele wereld worden afgeschaft. Waarom dan niet de consequenties voor ons Hollandsch feestje aanvaarden?

Het deed me pijn om te beseffen dat ik al jaren iets in stand hield wat ethisch onverantwoord is. En hoe gênant is het dan om er zelf actief aan mee te hebben gedaan? Ik was zo’n type die het nodig vond om de Piet als clowneske en dommige figuur neer te zetten. Het schaamrood staat me nu op de kaken. Tegelijkertijd voelde ik ook dat er al zoveel zekerheden en mooie dingen verloren gaan onder druk van globalisering en winstbejag. Moesten we nu echt aan onze traditie gaan tornen?

Het antwoord bleek toch echt ja te zijn. Het vasthouden aan iets wat je echt niet kunt maken (zie ook de reactie van de Verenigde Naties) is voornamelijk kinderachtig. Het zogenaamde beschermen van de kindervreugd, was vooral het beschermen van het stampvoetende kind in ons allen. Terwijl (toekomstige) kinderen echt niet minder blij zullen zijn als ze hun cadeaus en kruidnoten van een niet-zwarte Piet krijgen. Ze weten niet beter.

Ik ben tegen een referendum over Zwarte Piet, omdat dan de nadruk alleen komt te liggen op “ja” of “nee” en niet op het begrip van waarom het niet kan. De nuance zal al gauw weer vervliegen. Belangrijker nog, het is niet aan de meerderheid om te bepalen of iets wel of niet racistisch of kwetsend is. Dat oordeel ligt hoofdzakelijk bij de benadeelde personen. Toen een van mijn idolen in 2012 overleed had ik daar veel verdriet van en dat was voor sommigen in mijn omgeving onbegrijpelijk. Maar moet je iets echt begrijpen om het zichtbare en oprechte verdriet te kunnen accepteren en respecteren?

En ja, je mag best om een uitleg vragen om een beter begrip te krijgen (en wie van goede wil is kan veel redelijke mensen vinden die het goed uitleggen). En dan moet je, net als ik deed, wel even luisteren.

Maar qua Zwarte Piet kunnen we nu niet wachten tot de meerderheid klaar is om de minderheid een oplossing voor een onrecht te gunnen. Het is dan ook aan de premier om morele moed te tonen en te zeggen: ‘Nederland maakt een stap vooruit en maakt werk van haar gelijkheidsidealen. Dus schaf ik Zwarte Piet af.’ Maar vervolgens is wel een goed gesprek nodig. Te beginnen over dit voorstel, en later ook over andere zaken.

B Mijland bw

Bart Mijland

Humanist

Bart Mijland is de Groen & Kleurrijke Humanist en houdt zich bezig met vraagstukken rondom duurzaamheid, diversiteit en inclusie. …
Profiel-pagina
Nog geen reactie — begin het gesprek.