Ze staan voor de uitdaging om hun plek te vinden in een land waarin veel voor hen onbekend is. Ondanks alles is er toch vaak een glimlach te vinden achter de soms droevige gezichten en nog onvertelde verhalen.
Helaas lopen ze vaak vast in een systeem dat hen tegenwerkt. Ons vluchtelingenbeleid is streng, met allerlei regels en voorwaarden die het lastig maken om echt deel uit te kunnen maken van de samenleving. In plaats van kansen die gecreëerd worden, lijkt het systeem vooral bezig met controleren en beperken.
Veel gevluchte jongeren hebben geen behoefte aan medelijden; ze willen een eerlijke kans. Een kans om te leren, te werken en om het beste uit zichzelf te kunnen halen. Voordat ze die kans krijgen, moeten ze eerst door een lange, ingewikkelde procedure. De tijd die ze wachten tussen hun aankomst en het moment dat ze echt een start kunnen maken aan hun nieuwe leven voelt, naast een zenuwslopende periode, vaak aan als verspilling van energie en talent.
Wat als we deze jongeren niet alleen zien als mensen die hulp nodig hebben, maar ook als mensen met talenten, ambities en grote dromen? Wat als ze niet zo beperkt zouden worden maar meteen een eerlijke kans zouden krijgen om te integreren, in plaats van hen eerst door een strijd te laten gaan met allerlei regels en bureaucratie?
Nederland is een plek waar we geloven in gelijke kansen voor iedereen, maar het lijkt erop dat dit niet altijd geldt voor de mensen die hier naartoe komen met alleen een heleboel herinneringen en hoop op een betere toekomst. Heimwee naar huis, nostalgie, het missen van familie, de situaties waar zij zich soms in bevinden zijn voor velen niet eens denkbaar. Het vluchtelingenbeleid zou zich juist moeten richten op kansen in plaats van het creëren van obstakels die hun vooruitgang belemmeren.
Deze column verscheen onlangs in De Linker Wang.
