De kranten staan er vol van. Voor de wat conservatievere kranten (en dat zijn er heel wat) is dit opnieuw een bewijs dat Engeland een seculier land aan het worden is, waar geen plaats meer is voor het christendom. Het kwam vorige week ook al ter sprake bij de serie Downtown Abbey. Het is opvallend dat je de familie Crawley in de serie nooit ziet bidden, of naar de kerk ziet gaan. Vreemd, want dat past wel bij de Britse upper class. De producent van de serie gaf toe dat dat ligt aan het huidige klimaat in Engeland, en met name de houding ten opzichte van religie. Een biddende familie op TV schrikt mensen af. En een filmpje over het Onze Vader dus ook.
Mijn eerste reactie was ook een van schrik, en verbijstering. Daar heb je de seculiere terreur weer. Laten we het vooral niet over het geloof hebben! Gelovigen en met name christenen kunnen maar beter hun geloof in het verborgene belijden. Welk achterlijk mens gelooft er immers nog? Geloven doe je maar in de kerk, maar val een ander er niet mee lastig – en zeker niet in de bioscoop!
In tweede en derde instantie begon ik echter steeds meer begrip op te brengen voor het besluit van de bioscopen. Allereerst: hoe zou ik reageren als een door Saoedi Arabië gesubsidieerd spotje in de bioscoop zou worden uitgezonden, waarin verzen van de Koran worden voorgelezen? Een spotje dat zou worden afgesloten met een oproep om mij tot de islam te bekeren. Zou ik dan nog zin hebben in Star Wars? Of wat als dat vreselijk verwaande spotje van de Humanistische Oproep (‘Wij geloven in leven voor de dood’ – alsof christenen of moslims dat niet doen) wordt uitgezonden voorafgaand aan een film? Ik zou mij er enorm over opwinden. Nee, een filmpje over geloven, een onderwerp dat weinigen onverschillig laat, past niet in een bioscoop.
Al vind ik het op zich moedig van de Church of England om in de openbaarheid te treden met hun geloof. Het doet mij enigszins denken aan de campagne in Nederland van de remonstranten. Ik vraag mij echter af of een spotje rondom het Onze Vader wel een gelukkige keuze is. Voor niet- gelovigen of andersgelovigen zal het Onze Vader heel vreemd in de oren klinken, vooral in een context als een bioscoopzaal die weinig spiritualiteit oproept. Ik kan mij niet voorstellen dat je hiermee een nieuw publiek naar de kerk trekt. Dan kun je nog beter een filmpje maken rondom Kerst met allerlei cliché Kerstbeelden: een warme kerk met talloze lichtjes in een landschap dat met sneeuw is bedekt.
Maar ook dan: zend religieuze spotjes alleen uit daar waar het enigszins verwacht en gewenst is. Het geloof is niet iets om een ander mee te overvallen, en zeker niet in een bioscoopzaal.
Goed geschreven. Mee eens inderdaad!