Op de verkiezingen in de VS worden allerlei analyses losgelaten over hoe dat heeft kunnen gebeuren. Door mensen die er verstand van zouden kunnen en moeten hebben en door anderen die dat niet hebben. De conclusies zijn ruwweg deze: ‘men’ heeft zitten slapen, de campagne van Hillary deugde niet, de kiezer wilde schoppen tegen de gevestigde orde, ‘men’ voelde zich niet gehoord.
En ondertussen vinden er demonstraties plaats met de boodschap ‘Trump, not my president’. Helaas… het slechte nieuws is dat Trump ook hun president is. Demonstraties na de verkiezingen. Too little, too late? Deugt het kiessysteem niet? Of…? Ik weet het niet en eigenlijk doet het er ook niet meer toe. De Amerikanen en wij zullen het minstens de komende vier jaar met Trump moeten doen. Ik houd mijn hart vast.
Terug naar dichtbij huis
Eind oktober moest ik afscheid nemen van een dierbare vriend. Op zijn uitvaart zag ik joden, moslims, protestanten, katholieken, atheïsten, zoekers, jong, oud, arm, rijk, politici en doodgewone mensen als jij en ik. Het ontroerde met tot in het diepst van mijn ziel dat deze mens er bij zijn leven (ik was erbij) en bij zijn dood in slaagde om al deze mensen met elkaar te verbinden. En wat ben ik trots dat ik deze mens ‘vriend’ mocht en mag noemen.
Begin november bracht ik drie dagen door met een kleine 20 mensen; moslims, joden, christenen, atheïsten, zoekers… En bijna zonder moeite vonden we elkaar; in onze gemeenschappelijke deler, dat we graag met elkaar willen leven op een prettige manier en bereid zijn de ander de ruimte te geven dat leven op zijn of haar manier in te vullen. En sterker nog, we zagen dat we van elkaar kunnen leren, dat we elkaar kunnen inspireren en dat we elkaar nodig hebben. Mijn favoriete moment van die dagen was het moment waarop de groep vroeg ‘En nu? Hoe verder, wat doen we na deze dagen? Het kan toch niet hierbij blijven?’
Als ik in mijn tijdlijn op Facebook en Twitter kijk, zie ik dat 99,9% van de mensen waarmee ik virtueel bevriend ben, graag willen dat deze aardkloot er wat vriendelijker uit komt te zien, die vinden dat mensen die van huis en haard verdreven zijn opgevangen moeten worden. En dat dat ons ook wat mag ‘kosten’. Dan zie ik mensen die beseffen dat oplossingen in de politiek niet eenvoudig kunnen zijn. Dan zie ik mensen die graag willen opkomen voor de meest kwetsbare mensen in onze samenleving en dat niet alleen bij de overheid willen laten liggen. Die openstaan voor de dagdagelijkse werkelijkheid van een multiculturele- en multireligieuze samenleving en daar behalve moeilijkheden, ook kansen, mogelijkheden en rijkdom zien.
Allemaal mensen die graag willen dat Nederland een mooi, gastvrij land is. Een land dat zorgt voor al haar inwoners, voor de vaste en de tijdelijke. Een land dat de meest kwetsbare mensen niet in de kou laat staan. Ik zie mensen die reden geven om optimistisch te zijn over de toekomst van Nederland en de uitslagen van de verkiezingen in maart 2017.
Wat nu?
En toch… de peilingen wijzen anders uit, de uitslag van laatste Tweede Kamer-verkiezingen in Nederland en die van vorige week in de VS is reden niet al te ontspannen achterover te leunen. Dat brengt me bij de vraag; wat nu? Gaan we met z’n allen wachten tot 16 maart om in actie te komen? Gaan we dan, geschokt en verbijsterd, naar het Malieveld of de Dam om daar te laten horen dat de PVV ‘niet mijn partij’ is?
Of kunnen we eerder iets doen? Vanuit barmhartigheid, compassie, ‘zorg voor elkaar’, solidariteit, gerechtigheid, verlangen naar vrede? Noem het hoe je wilt, vanuit de inspiratie die jij jou drijft, die bij jou past; God, Allah, Jaweh, Boeddha, humanisme, zen, Nelson Mandela, Ghandi, Moeder Teresa, Martin Luther King of Leonard Cohen.
Ik weet ook niet hoe of wat hoor, maar laten we – in Godsnaam of in wiens naam dan ook – met elkaar zorgen dat we niet op 16 maart verbijsterd wakker worden omdat de PVV de grootste partij is geworden.
Ik hoop en bid en smeek dat we 16 maart 2017 wakker worden in het besef dat de Liefde heeft gewonnen. Maar daar zullen we wel wat voor moeten doen.
Nee, wachten heeft geen zin. Ik denk: gewoon duidelijk laten zien dat de PVV geen oplossing is voor Nederland.
Er zou campagne gevoerd moeten worden om te stimuleren dat IEDEREEN die kiesgerechtigd is, in maart as ook werkelijk gaat stemmen zodat we niet weer krijgen dat een minderheid (60% van 30% opkomst =18%) de dienst heeft uitgemaakt!
Laten we een actie starten op de sociale media enz. Waarop we laten zien welke multiculti en multireligieuze bestaande zaken van waarde zijn voor onze samenleving. En op welke manier. In aansluiting bij buurtkrantjes enzo die dit al doen. Positieve verhalen doorvertellen, zodat de mindset van mensen verandert!
Volstrekt onduidelijk wat je voorstelt, en òf je wel iets voorstelt, meer dan dat je machteloos uitriept: ‘we moeten iets doen! maar wat weet ik ook niet..’
Daar winnen we deze strijd niet mee, hè?
Rob Riemen (Nexus Instituut) zegt in recent interview in Knack:
“Thomas Mann zou zeggen: we hebben behoefte aan een militant humanisme. Elk mens moet het instrumentarium in handen krijgen om zich te ontwikkelen tot wat hij zou moeten zijn. Socrates zegt dat er twee cruciale vragen zijn waarmee iedereen zich bezig moet houden. Wat is de juiste wijze van leven? En: wat is een goede maatschappij? In de Europese humanistische traditie van Socrates, Petrarca en Spinoza luidt het richtsnoer: gebruik je eigen verstand. Je hoeft niet alles blind te volgen of naar massabijeenkomsten te gaan. Neem tijd voor jezelf en stel de grote vragen van het leven. Daarvoor kun je terecht bij de wereld van de klassieken. Het gelijkheidsideaal van de humanisten is iedereen de mogelijkheid geven om in waarheid te leven, schoonheid te scheppen en rechtvaardig te zijn.”
Ik ben bang dat er weinig tegen te doen is, logische argumenteren heeft geen zin. Men heeft zich in het hoofd gehaald dat de huidige elite niet goed is, en dat “buitenstaanders” het wel goed zal doen.
Ik bedoel dit niet met dedain; er zijn een groot aantal mensen die heel hard werkt maar niet veel verdient en zo het idee heeft dat men vast zit in het leven (b.v. in een verpauperde buurt). Aan de andere kant heb je de hogere opgeleiden die wel makkelijk (veel) verdienen (ik generaliseer even) dat zorgt voor ongelijkheid en dus ontevredenheid.
De elite /heersende klasse heeft er geen “last” van dat er vluchtelingen of arbeidsmigranten komen naar Nederland want die wonen in de duurdere wijken waar deze nieuwe mensen niet komen, bovendien zijn ze voor de elite geen concurrentie op de arbeidsmarkt maar wel voor de lager opgeleide.
Laten we de goede partijen vragen samen een lijst te maken! Samen heb je dan een meerderheid. Als ze dat niet doen hebben we volgend jaar hier hetzelfde als in America. Samen kunnen we dat voorkomen!
Een ware democraat respecteert zonder mitsen en maren iedere verkiezingsuitslag. In een democratie heeft de kiezer n.l. altijd gelijk. Maar mevrouw Tieleman denkt daar kennelijk anders over en helpt met haar betoog de polarisatie die zij zegt te willen bestrijden, juist te vergroten. Foute ontwikkeling.