Een meneer is duidelijk ziek. Hij is diabeet, en is ‘ontregeld’. Maar meneer is ook ondervoed, hij is vel over been, en kan nauwelijks lopen naar het toilet. Hoe lang kan hij dit avontuur nog overleven? Is hij bij machte zelf nog beslissingen te nemen? Uit de verhalen kwam naar voren dat er verschillende mensen ernstige psychische klachten hebben. Ook kwam naar voren dat er mensen met alcoholverslaving in het pand verblijven.
Er verblijven op dit moment 106 mensen, mannen, meest jonge mannen, in het pand. Deze moeten dagelijks te eten hebben, maar er is praktisch geen geld voor zoveel voedsel. Er wordt wel voedsel gebracht, maar je kunt niet meer spreken van een adequate invulling van voedingsbehoefte. Er is geen sprake van werken aan een toekomst en van zichtbaarheid is ook al nauwelijks sprake. Zo ontstaat het gevoel dat er niet steeds een nieuwe dag aanbreekt, maar zoals een van de bewoners het uitdrukte: ”morgen is weer een zelfde dag”. Geen enkel zicht op een toekomst.
Een man die onrust voelde in zijn hart stak brandende lucifers in zijn lichaam. Inmiddels is hij bij een arts geweest en blijkt hij maagproblemen te hebben. Omdat de mensen het voedsel van elkaar afnamen, is er nu voor gekozen dat mensen in groepen van voedsel worden voorzien. Voor 106 bewoners staan er in totaal vier tweepits butagasstellen op de vloer.
Een gepensioneerde huisarts, die volgens mij tegen de 80 loopt, komt er voor medische hulp, en verder komt eens per week Dokters van de Wereld op bezoek. Het Rode Kruis monitort de situatie enigszins door er af en toe te komen en door contact met Dokters van de Wereld. Omdat de onrust in het gebouw niet een voortdurende situatie is, maar zo af en toe opkomt, wordt mogelijke het risico van deze situatie onderschat. Mogelijk ook ziet men geen oplossingen en wordt het zicht op de werkelijkheid hierdoor ook enigszins versluierd. Het is om kort te zeggen geen Aleppo, maar er is zeker sprake van een risicovolle situatie.
Volgens de bewoners komen zo af en toe mensen van de DT&V iemand met de auto brengen.
Er was een man uit Soedan die, na een jaar vreemdelingendetentie in Rotterdam, net was aangekomen. Helemaal overstuur omdat hij zijn familie in Soedan niet kan bereiken, zij wonen in een dorp waar ernstige gevechten zijn.
Er was een man die net arriveerde; hij had in grensdetentie gezeten en moest nar Ter Apel, maar daar aangekomen hoorde hij dat de procedure was gewijzigd. Hij moest vertrekken, mogelijk moet hij naar een ander AZC, maar er is niemand in de garage die hem dit kan vertellen. Er zijn statushouders die kennelijk een armoedeprobleem hebben en ook hier verblijven.
Waarom deze opsomming? Ik maak mij ernstig zorgen, evenals de predikant van de Keizersgrachtkerk in Amsterdam die er regelmatig komt. Er zouden mensen kunnen overlijden aan ziekte, maar ook het plotseling door het lint gaan van mensen of brandgevaar brengt de nodige risico’s met zich mee. Op dit moment is er niemand die enige verantwoording neemt voor hetgeen hier plaatsvindt, maar op het moment dat dit leidt tot calamiteiten, gewonden of nog erger zal de discussie gaan over de verantwoordelijkheid.
Ik vind dat er niet zo lang mag worden gewacht. Hier is sprake van een ernstige risicovolle situatie, die mogelijk toeneemt op het moment dat er 125 mensen uit de vluchthaven bijkomen. Op dat moment wil ik niet zeggen dat ik dit zag aankomen, vandaar deze mail op dit moment. Ik hoop dat deze mail leidt tot verandering van de situatie. Het is in elk geval van mijn kant een alarmsignaal om te voorkomen dat er slachtoffers vallen.
Tot slot wil ik u nog melden dat in deze situatie in het geheel geen sprake meer is van het opvolgen van mensenrechten. Eigenlijk is dit een situatie zoals genoemd in de immediate measure van het comité van het Sociaal Charter, waar mensen onherstelbare schade oplopen. Ik hoop dat u maatregelen neemt die leiden tot een situatie waarin de mensen zich verzekerd weten van bad, bed en bood en de nodige medische support.
Ik hoop u met dit signaal van dienst te zijn geweest, en verblijf.
Met vriendelijke groet en hoogachting,
Geesje Werkman, medewerker Kerkinactie
Bron: Kerkinactie
