Maar los daarvan, ben ik best prettig gezelschap, vraag het maar aan Mohammed. Ondanks mijn dunne poten loop ik hele marathons moeiteloos en klaagloos. En: zonder de pech te riskeren van een blaar, verzwikte enkel of lekke band. Ook ben ik goedgeluimd, meegaand en vriendelijk. Het is geen toeval dat mijn soortnaam verstopt zit in ‘gezelschap’ en ‘gezellig’. Bovendien heb ik weinig noten op m’n zang. Een bakje water en een plukje hooi en je hoort mij niet.
Enfin. Mohammed maakte dagelijks tochtjes op mijn rug en op goed moment riep hij: ‘Eureka! De oplossing sjokt onder mijn kont!’ Ik begreep hem eerst niet, maar later kreeg ik een heel exposé. Toen zei ik: je hebt volkomen gelijk, Mohammed, we gaan ervoor!
Nu woon ik in Zwijndrecht, op zijn balkon. We hebben het goed samen. De reden van mijn komst is, in het kort, dit:
1. Stress, depressie, spanningen
Een tochtje op mijn rug werkt meditatief en ontspannend. Het voorkomt burn-outs. Wie op mijn kont zit (liever zonder pakzadel) ondergaat het landschap vanuit ’n andere dimensie. Deinen, schudden en wiegen doen alle sores vergeten. Mijn kont masseert uw kont en daarmee belangrijke zenuwen die via uw nekwervels naar uw hoofd lopen. Ik vervoer u in een tempo en cadans die op een natuurlijke manier verkwikken en opvrolijken. De dagelijks kantoorbeslommeringen verdwijnen in een ommezien. Ik laad op en herinspireer. Praktisch voordeel: ik kan mij voortbewegen op zowel voet- als fietspaden, verharde en onverharde wegen.
2. Sociale Cohesie
Vóór de uitvinding van fiets en auto, was ik de boodschapper van goede en slechte berichten. Molenaars en putjesscheppers maakten in de tuinbouw dankbaar gebruik van mijn skills. Op mijn onvermoeide rug vervoerde ik aardappelen en tomaten van en naar de markt. Ik was de bezorger van eten en drinken. De taxi van jan modaal. Ik bezorgde de liefdesbrief én het overlijdenstelegram, de zakken met rijst en de kruiken met water. Zo verbond ik mensen en verhalen met elkaar. Ik stond op de drempelzone van mens, huis, dorp en stad.
Tussen de mens en mij bestaat een diep, primair, liefdevol contact. Ik ontroer terstond, ik heb een hoog ‘aaibaarheidsgehalte’, hoger dan mijn neef het paard. Wie mij in m´n lange oren krabt, heeft een vriend voor het leven. Ik herstel de band tussen u en uw medemens.
3. Multicultureel
Ik ben (i.t.t. mijn neef het paard) laagdrempelig, letterlijk. Iedereen kan mij berijden. Ik ben aanspreekbaar voor de jongste kindertjes en bovenal: voor alle lagen van de bevolking: Marokkanen, Turken, maar ook Surinamers en Joegoslaven. Voor deze volkeren ben ik een volkomen normaal onderdeel van het straatbeeld, een normaal vervoermiddel, een lastdier dat boodschappen, waterkruiken en hooibalen versjouwt. Identificatie en herkenning bij diverse bevolkingsgroepen verhoogt de integratie en het prettige samenleven in dit land.
4. Ecologisch & Duurzaam
Vervoer op mijn rug is schoon en kost geen brandstof. Ik produceer geen uitlaatgassen. Mijn enige uitlaat bestaat uit poep en urine, wat meteen uitstekende bemesting is. Onderweg kan je mij ‘parkeren; en erna in de vijver springen, picknicken, of een pannenkoek oppeuzelen. Ik bevorder niet alleen slow food, alles in mij is slow. Door mijn slow speed draag ik bij aan de ontsluiting van motorisch verkeer en herstel hiermee de ecologische balans. Treinen rijden elektrisch, auto’s en boten bewegen op benzine, fietsers en wandelaars drijven op menskracht – ik vorm de ontbrekende ecologische schakel: dierkracht. De band tussen u, de natuur en het dierenrijk krijgt dankzij mij nieuw elan.
Opnieuw een spitsvondig stuk tekst. Ik heb weer hartelijk moeten lachen. Ik zal nooit meer hetzelfde kijken naar ezels, hahaha.
Geweldig! Wat een oplossing voor het milieu! Wij allemaal op ezels.
Ik zal ze nu met diep respect bekijken.!
Bedankt Mohammed!
Hannie