Deze aannames kloppen van geen kant. Wie een beetje oplet ziet dat moslims in Nederland zich al jaren uitspreken uit tegen de radicale islam. Er bestaan in Nederland zoveel stichtingen en organisaties waar moslims aan verbinding werken. Dat mainstream media hier geen aandacht gaan schenken is een ander verhaal, maar dat betekent niet dat het niet gebeurt.
Ook ben ik het niet eens met de onzinnige aanname dat de islam een gevaar is voor onze dochters en LHBTI-gemeenschap. Ik weet nog dat er in 2011 een scene was in Goede Tijden Slechte Tijden waar twee homoseksuelen de liefde met elkaar bedreven. Ons land stond op z’n kop. Daarnaast wil ik graag de politici vragen die ons vrouwen wil ‘beschermen’ tegen de islam vragen om iets te doen aan het grootste gevaar voor vrouwen, namelijk het mannenbolwerk.
Het is toch van de zotte dat anno 2017 Nederland nog steeds geen vrouwelijke premier heeft gehad, vrouwen nog steeds minder verdienen voor hetzelfde werk in vergelijking met mannelijke collega’s en media vrouwen nog steeds wegzet als sekssymbolen. Vrouwen worden neergezet als incompetent als het gaat om leiderschap. De meeste films portretteren vrouwen als side-kicks en áls een vrouw de hoofdrol heeft, dan is het een romantische komedie. Wanneer vrouwen macht of zendtijd krijgen spreken we alleen maar over haar verschijning en nemen we haar vaak minder serieus. Dit heeft niets met islam te maken, maar meer met onze kijk op vrouwen als samenleving in z’n geheel.
Daarom blijft het vreemd om politici in de debatten steeds te horen over de islam en onze Nederlandse identiteit. Dat wij onze Nederlandse identiteit aan het kwijtraken zijn, alsof identiteit iets is wat vaststaat. Als antropoloog stoor ik mij ten zeerste aan het aanhalen van ‘onze identiteit’ als thema in de aanloop naar de verkiezingen. Het gebruik van deze term vergroot namelijk de wij-zij gevoelens in een land dat al genoeg gespleten is door polarisatie en verdeeldheid.
De angst die wordt gecreëerd door te stellen dat onze identiteit in gevaar is zorgt ervoor dat we niet meer naar feiten kijken, maar alleen nog naar onderbuikgevoelens luisteren. Bijvoorbeeld dat moslims gevaarlijk zijn en dat vele van hen radicaliseren. Terwijl als we naar de feiten kijken, juist mensen in Nederland steeds radicaler worden in hun uitspraken. Zowel online als offline beledigen we alles en iedereen.
Onder het mom van vrijheid van meningsuiting zijn we het gewoon gaan vinden om hele geloofsgroepen of groepen van een bepaalde afkomst te beledigen. Xenofobie, islamofobie, homofobie of Afro-fobie, het is gewoon geworden. Een identiteit kan niet verdwijnen, maar barmhartigheid en liefde voor elkaar wel! Daarom vraag ik u allemaal om op 15 maart uw hart te laten spreken, en niet uw angst, zodat we als een inclusieve samenleving verder kunnen bouwen aan een Nederland voor iedereen.
Dit heb je heel goed verwoord Sandra.????
De Nederlandse identiteit beschermen is niets anders dan een huichelachtige expressie van een rare vorm van racisme. In Nederland bestaat meer dan één mening en iedereen heeft de vrijheid om die uit te spreken, maar ik persoonlijk zou het afraden aan mensen die niet met andere reacties kunnen leven dan alleen bevestigingen van hun oneindige wijsheid. Als dat tot een identiteisstoornis leidt, kunnen ze beter naar de psychiater, want bij mij zijn ze aan het verkeerde adres. Ik kan ze daar niet bij helpen. Ik kan hun übermensch-status niet bevestigen. Ze moeten er maar mee leren leven dat ik ook die mening niet deel. Mijn Nederlanderschap ontkennen is geen oplossing voor het psychiatrisch probleem van anderen.
Wat de roep toeters van het verlies van de Nederlandse Identiteit continu vergeten, is dat door de eeuwen zijn vreemdelingen ons land binnen gekomen. Een deel bleef en een deel trokken verder.
De genen die bleven, daar zijn we allemaal nazaten van en dat heeft ons gevormd tot het land wat we nu geworden zijn.
Zag net een stukje DWDD. Indrukwekkende reportage over Mohammed El Bachiri. Ik kan me volledig vinden in zijn “Jihad van liefde”.
Onze Nederlandse identiteit verdwijnt niet, ze verandert alleen. Maar dit bericht gaat nu toch ook via internet en niet met een postduif? We hebben, ook in Nederland, in toenemende mate te maken met moslims. Al eens een serieus gesprek gevoerd met zo iemand? Doen! Praat niet óver moslims, maar mét hen.
Dick, ik heb het ook gezien! Wat een groot man, die Mohammed! Ik ga dat boekje meteen kopen! “Jihad van Liefde”.
(Misschien kan ik het hier of daar voorlezen.)
“Zie je wel”, hoor ik al roepen. “Jihad, oorlog, rottigheid… daar gaat het om bij die moslims!”
Mohammeds vrouw is omgekomen bij een bomaanslag in de metro.
Zijn “innerlijke strijd” (want dat betekent jihad in wezen) heeft bij hem niet geleid tot haat, maar tot iets heel positiefs.
Deze tijd is erg verwarrend en de onzekerheid is groot.
Zeker bij Abraham zal het herinneringen oproepen aan soortgelijke tijden in het recente en verre verleden van de joden.
Maar… vanuit mijn christelijke gedachtengoed zeg ik: “Zie de Mens!”
Kijk dan ook eens eerlijk naar jezelf!
Wat doen jij en ik om de impasse te doorbreken?
Meeheulen met de massa?
Of durf je het verschil te maken?
Deze Mohammed maakt het verschil!
En het grootste deel van de hier verblijvenden bestaat nog steeds uit prima mensen.
Pas altíjd op voor schreeuwende, blinde massa’s!