Toen ik aan mijn boek over moslims in Nederland bezig was (Cafe Mogadishu, 2010) heb ik een tijd lang op de vrijdag koranles gevolgd in de strenge As-Sunnah moskee in Den Haag. Leraar was Abu Ismail, die aan de Universteit van Medina had gestudeerd. We kropen door de Korantekst. Soms kwamen tijdens een les niet meer dan twee of drie verzen aan bod. Maar saai was het nooit en die lessen bij Abu Ismail waren voor mij de allermooiste, sereenste uren van de week. Via de As-Sunnah moskee ben ik de islam gaan zien als een paleis van Versailles, waarin je eindeloos kunt ronddolen. Iedere hoek die je om gaat, biedt uitzicht op een nieuwe enfilade schitterende zalen. De afmetingen van de Kaaba in Mekka, de lengte van de ideale islamitische baard, de tien ‘Grote Voortekenen’ en de dozijnen ‘Kleine Voortekenen’ van de Dag des Oordeels – je kunt het zo gek niet bedenken of er schuilt een curieus, vaak prachtig, verhaal achter. ‘Gewone’ moslims plegen zich in dit soort zaken niet te verdiepen, maar voor de salafist houdt de zoektocht nimmer op. Het is een neiging tot ‘levenslang leren’ die hij deelt met orthodoxe Joden.
De a-politieke salafist kan zijn leven tot een Gesamtkunstwerk kneden. Alles klopt en houdt verband met elkaar. Hij slaapt in met het gelaat richting Mekka. Bij het opstaan reinigt hij zijn tanden, a la de Profeet, met een twijgje van de miswakstruik. Vrije uren worden gebruikt voor studie – niet alleen van de Koran maar ook van de dikke bundels ‘hadith’, de gecanoniseerde verzameling van tienduizend overleveringen rond het begin van de islam. De hele dag door beoefent hij ‘dhikr’ – een verhoogde staat van Godsbewustzijn. Zowel de per definitie stille ‘dhikr van het hart’ als de via een eindeloze stroom insh’allah’s, alhamdoelilla’s en geprevelde gebeden voor omstanders hoorbare ‘dhikr van de tong’. Het salafisme heeft zelfs een verrukkelijke eigen geur. Na de les van Abu Ismail was er altijd wel een medeleerling die met een flesje muskus-extract rondliep. Iedereen kreeg met een borstelje een uitstrijkje op de hand. Muskus was de lievelingsparfum van de Boodschapper. Lang hing er dan rond je hand een rijke, erotische walm.
Den Haag wil iets doen aan het salafisme. Dat wordt roeien tegen de stroom in. De afgelopen decennia is de islamitische gemeenschap wereldwijd steeds strenger, steeds orthodoxer geworden. Daarmee schuifelen steeds meer gelovigen ook de niche van het salafisme binnen. Dit is een megatrend waaraan ons land zich niet kan onttrekken. De AIVD schetste onlangs van het salafisme een nogal duister, grimmig beeld. En dat klopt ook wel – zeker voor wat betreft de jihadistische vertakkingen. Maar met geen woord werd gerept over al het moois dat deze strenge geloofsrichting te bieden heeft. Terwijl dat volgens mij juist haar echte aantrekkingskracht is. Een onderdompeling in het salafisme kan een feest zijn van intellectueel en esthetisch genot.
Salafisten biedt uitkomst aan types die niet in staat zijn tot nadenken: alles staat nl. al vast, je hoeft slechts de rituelen uit te voeren en te leven zoals de profeet van de islam dat deed in de 7e eeuw., daarbij voorbijgaand aan het gegeven dat we ondertussen 14 eeuwen verder zijn!
Waar al dat moois precies inzit wort me niet duidelijk, in een multireligieuze samenleving zin botsingen met deze stroming onvermijdelijk! Ze zijn nl. net zo flexibel als een loden deur!
Weer een voorbeeld van Nederlands wensdenken. Vooral meer inbinden en wegkijken!
Robbert van Lanschot heeft natuurlijk gelijk. Het salafisme heeft zijn goede kanten. Zoals hij het beschrijft zijn ze er inderdaad. Maar alleen voor de salafist zelf. En voor niemand anders.
Voor vrijwel ieder ander en de samenleving als geheel heeft het salafisme echter een lange reeks van abjecte kanten.
Daarvan zijn extreme segregatie, gettovorming, het creëren van een maatschappij binnen de maatschappij en het met volle overtuiging kunnen praktiseren van moreel abjecte zaken in de vaste en kritiekloze overtuiging dat men het goede doet omdat de religie dat voorschrijft of de dwingende cultuur binnen de religieuze gemeenschap dat nu eenmaal dicteert, er slechts een paar van.
En het acteren als stille supporter van de politieke en jihadistische salafisten hoort daar zeker bij.
Hoe mooi het bestuderen van Koranteksten voor sommigen ook mag zijn, het blijven teksten die ook vaak gebruikt worden om geweld en uitsluiting te rechtvaardigen. Ook dat moet een onderwerp van discussie zijn. Waarom zetten deze teksten aan tot haat en en hoe kunnen we de Islam losweken van de sfeer van geweld waarmee het nu zo verbonden is?
Ik vraag me wel een beetje af of je met deze argumentatie niet ook het nazisme goed zou kunnen praten.
Ik heb ooit een dergelijk stuk geschreven over de geneugten van het nazisme, kreeg ik op een of andere manier helemaal de handen niet voor op elkaar.
Is dit satire?
De islam is een harde ontkenning van alle dertig artikelen van de universele rechten van de mens. En dat is af te lezen aan de islamitische doctrine, de islamitische geschiedenis en de islamitische terreur van de afgelopen decennia. Je moet behoorlijk wereldvreemd zijn om dit in honderden boeken en lezingen en interviews gestaafde feit te verbloemen met verhalen in de trant van: het is eigenlijk kunst, Gesamtkunst. De islam wordt geschat op 270 miljoen vermoorde andersdenkenden. Ook de huidige islam, en dat geldt zeker het salafisme, is vol van gewelddadige en redeloze intolerantie jegens andersdenkenden. Dit soort wereldvreemdheid kost mensenlevens en kwaliteit van cultuur.
Als we een normale Westerse maatschappij willen handhaven waarin vooruitgang en innovatie geborgd zijn hebben we geen enkele andere keus dan stevig tegen de stroom inroeien en blijven roeien. En steeds meer mensen realiseren zich dat nu gelukkig…
Interessant wat van Lanschot schrijft en goed om te lezen. De westerse cultuur is erg materialistisch en consumptief geworden na de ontkerkelijking. Ook iets als sereniteit is ver te zoeken. Kunst en cultuur als alternatief voor religie is beperkt. En wordt steeds krankzinniger, als je het mij vraagt. Kan me voorstellen dat die cultuur voor moslims zoals salafisten niet aantrekkelijk is. Anderzijds is de politieke islam waar het salafisme ook een rol in speelt, zoals het wahabisme van Saoedie Arabië, een gevaarlijke want agressieve beweging voor degenen die er niet toe behoort. Eens met Slerge. In het bijzonder wel voor vrouwen en homo’s. Maar ook voor andersdenkenden. Van een rechtssysteem als de sharia met o.m. de doodstraf voor afvalligheid en het toestaan van kindhuwelijken in navolging van de profeet, word ik niet vrolijk. Het lijkt me dat we in NL absoluut moeten tegengaan. Is terug naar pre-middeleeuwse barbarij.
Volgens mij en onze minister-president is Nederland in oorlog met salafisten, namelijk IS, http://www.rtlnieuws.nl/nieuws/politiek/rutte-houdt-voet-bij-stuk-nederland-oorlog-met.
Is zo’n waanzinnig artikel als dit dan formeel juridisch verraad? Zijn de massa aangiften al binnen tegen deze malloot/collaborateur? Oh nee, wacht dat doen we alleen als een Nederlander de Nederlandse waarden (op een klungelige, domme en onnodig provocerende manier, dat wel) probeert te beschermen…
Man, man, man, waar gaat deze waanzin eindigen.
Met de zinsnede “De a-politieke salafist” toont Van Lanschot werkelijk de islam niet te begrijpen. Of misschien bedoelde hij eigenlijk anti-democratisch?
Tja, als ik de film Triumph des Willens uit 1935 van Leni Riefenstahl zie, dan is dat ook indrukwekkend en “een feest van intellectueel en esthetisch genot”. Zo is het ook met het salafisme: fascinerend voor sommigen, zoals Robbert van Lanschot, maar tegelijkertijd een hel voor ieder ander die daar niet aan mee wil doen.
Het stuk van dhr. Van Lanschot is vanuit het perspectief van een man in een vrijzinnige cultuur geschreven. Voor vrouwen is het Salafisme een minder inspirerend poëtisch feestje. Helemaal niet in een cultuur waar het recht van de sterkste geldt. Ik zie uit naar het stuk waarin Robbert van Lanschot die zijde van het Dalafisme belicht.
Het idee dat iets niet helemaal slecht is, betekent niet dat iets helemaal goed is.
Hitler bouwde mooie snelwegen en kanker kan heel leerzaam zijn. Salafisten zijn niet lief voor vrouwen, homo’s, Joden of dieren. Ze staan niet bepaald bekend om hun tolerantie, eerder om hun rechtlijnigheid, laat je niet in de luren leggen.
Het is mij zonneklaar dat de islam, en meer in het bijzonder de intolerante stromingen daarin waaronder het salafisme, bijzonder kwaadsappig zijn en wat mij betreft met wortel en tak uitgeroeid dienen te worden. De islam (en met name haar niet-tolerante varianten) staat haaks op alles wat wij hier in het Westen hebben ontwikkeld: op sociaal, ethisch, moreel en economisch niveau. Gelijke rechten voor iedereen, vrijheid om (niet) te geloven wat je zelf vindt, de lichamelijke integriteit van individuen (dus ook als ze nog kind zijn en zelf niet handelingsbekwaam), zomaar een paar waarden die wij inmiddels als universeel en onvervreemdbaar beschouwen.
Eerdere reacties wijzen er ook al op: het was niet moeilijk geweest om van een andere ideologie, waarvan wij algemeen beschouwd vinden dat die afkeurenswaardig is (bijvoorbeeld: scientology) een vergelijkbaar ophemelend verhaal te schrijven.
Dit stuk van Van Lanschot bevestigt alleen maar wat ik al vind en weet van de islam en het salafisme. Het is een verrotte ideologie waarvan ik verschoond wens te blijven en die niets, maar dan ook helemaal niets te zoeken heeft in onze tolerante Westerse samenleving.
Het salafisme heeft ook goede kanten? Dat is hetzelfde als zeggen dat een moordenaar wel 100 mensen heeft vermoord, maar hij kon wel heel lief voor zijn moeder was.
Je reinste onzin dit verhaal van iemand die blijkens geweld verheerlijkt door over een pakket schroot er een dun laagje chroom giet.
L’histoire se repete! Dit geloof heeft gewoon een achterstand van 622 jaar (letterlijk want in dat jaar na Christus is de jaartelling begonnen) en leeft pas in de 15de eeuw. Laat dit nou precies de periode zijn dat de kruistochten in Europa en de inquisitie van de Rooms-Katholieke kerk. Dit is ook met de kennis van tegenwoordig een zwarte bladzijde in de geschiedenis van het christendom, maar leidde wel begin 16de eeuw tot de reformatie met uiteindelijk pas eind 18de eeuw de scheiding tussen kerk en staat. Ik ben ervan overtuigd dat, zelfs in deze godsdienst, het fundament is om de medemens lief te hebben. Maar er is nog een lange weg te gaan. Tot die tijd is dit een heel gevaarlijke stroming en moet dit niet worden onderschat of worden gebagatelliseerd.
“Tja, als ik de film Triumph des Willens uit 1935 van Leni Riefenstahl zie, dan is dat ook indrukwekkend en “een feest van intellectueel en esthetisch genot”. Zo is het ook met het salafisme: fascinerend voor sommigen, zoals Robbert van Lanschot, maar tegelijkertijd een hel voor ieder ander die daar niet aan mee wil doen” en hiermee ben ik het helemaal mee eens. Met de woorden van Eddie Valiant. Salafisme is eng en volgens mij om je lekker dom te houden. Vrij denken bestaat volgens mij niet voor salafisten. Oke, van Lantschot belicht de “leuke en mooie dingen” maar prima. Nu nog ook de negatieve kanten belichten. Wel doen. Ik heb niets tegen salafisten. Zolang dat ze het lekker in hun eigen huis doen en mij het niet opdringen. Voor mij zijn er mooiere dingen in het leven, waar ik van hou!
Een paar keer naar de moskee en meneer is gebrainwasht. Dat doen Jehovagetuigen de betreffende imam niet na.
Geachte heer Robbert van Lanschot wat een zalvend verhaal, u bent verblind, weet u wel dat uit naam van dit geloof van den beginne af, heel, heel veel arabieren joden en christenen door die zogenaamde profeet zijn afgeslacht ter verspreiding van de islam en wat u noemt “Het salafisme biedt ook veel moois” heden ten dage worden zoveel mensen door deze duivelse ideologie vermoord, de gehele wereld is nu in de greep van angst en pijn en denkend wat zal toekomst brengen met deze indoctrine. En dan heb ik het niet over de haat en tweespalt tussen Sjiieten en Soenieten en andere islam bewegingen.
Kan iemand vriend Van Lanschot weer terug in z’n dwangbuis snoeren? Ik heb met vrouw en kinderen jaren in zowel Jemen als Saudi Arabië gewoond en wat ik hier lees, slaat werkelijk alles. Neem één ding van me aan, Robbert, alle negatieve clichées van het salafisme zijn gewoon keihard waar. Jouw koranklasjes hier in Nederland stellen geen fluit voor, zeker niet voor wat betreft de ” mening” die je er op baseert en hier ventileert. Jarenlang heb ik van dichtbij mee mogen maken wat salafisme inhoudt en daar is niets, maar dan ook niets moois aan. Intolerantie, uitsluiting, vijandigheid en vooral: haat. Dat is wat ik na jaren in het midden oosten (nee, bewust geen hoofdletters) geleerd heb. Sorry dat ik het zeggen moet als goed opgeleide Westerling, maar het is waar: er is NIETS “moois” aan het salafisme. Mijn vrouw en kinderen (en ik) willen je het graag een keer écht uitleggen. Jouw stukje hier is kortzichtig, zeer slecht onderbouwd en gebaseerd op een hele twijfelachtige vooringenomenheid. Wel eens twee jaar in Jemen gewoond? Nee dus. Doet dat eerst maar eens en dan negen jaar Medina erachteraan, zoals wij, dan ben je meteen genezen. -John van Deenencamp
What a complete cunt. He’ll want Muslim only beaches next.
Maak je maar niet druk,
Er zijn mensen die het wél met je eens zijn. Er wordt nog te vaak in zwart en wit gedacht, een beetje nuancering op zijn tijd kan geen kwaad. Verrassend hoeveel mensen nog laten zien dat ze bang zijn voor het onbekende