Dat is precies mijn probleem: wat u doet is een sprookje. Echte liefde is gelijkwaardig en wederkerig en dat is bij u niet het geval. U begon zo goed. Direct nadat u paus geworden was vroeg u de mensen, vanaf het balkon van de Sint Pieter, om eerst voor u te bidden voordat u dit voor hen deed. Maar sindsdien?
U verwelkomt gehandicapten maar als die protestants of ongelovig zijn, weert u hen van de eucharistie alsof er ook iets mankeert aan hun ziel. U vindt dat vrouwen een grotere rol in uw kerk moeten spelen, maar benadrukte onlangs dat u hun roeping om ambtsdrager te worden blijft tegenwerken. U zegt dat u niet oordeelt over homo’s, maar vindt hen niet goed genoeg voor het sacrament van het huwelijk. ’s Nachts brengt u eten aan de armen, maar als ze gescheiden zijn weigert u hen het brood van de communie.
Spreekt het Nieuwe Testament niet van vrouwelijke ambtsdragers – diakenen en zelfs apostelen? Gaf Jezus niet velen brood en vis te eten, zonder erop te letten wat zij wel of niet geloofden, homo of hetero waren, of gescheiden? En hij gaf niet alleen maar kon ook van mensen ontvangen. Zoals de zorg van Jozef en Maria en zelfs de zalving door een prostituee. Zijn liefde was geen sprookje maar echt, waardoor mensen niet afhankelijk werden maar opstonden in hun kracht.
Dat mis ik bij u: gelijkwaardigheid. U geeft wel maar ontvangt niet echt. Toch kan een protestant, moslim of ongelovige, een gescheiden persoon of homo u en uw kerk heel veel geven – juist omdat ze anders geloven, of geleden hebben aan de meest innige relatie die mensen kennen, of seksueel anders zijn georiënteerd. Dat dit zo is weet u heel goed. Sinds uw kerk bijvoorbeeld gestopt is met Joden te verketteren en hen respecteert als ‘de eersten die het woord van God hoorden’, heeft zij al veel van hen ontvangen. Zo erkent uw voorganger paus Benedictus XVI in zijn Jezus-boek dat hij van de joodse bijbeluitleg en theologie heeft geleerd. Zo’n uitspraak was slechts vijftig jaar geleden nog ondenkbaar. Even ondenkbaar, helaas, als dat u zoiets zou zeggen over de mensen die vandaag nog steeds worden buitengesloten.
Eenzijdig gegeven liefde is geen echte liefde want maakt de ander klein. Die wordt gereduceerd tot een dankbare ontvanger of publiek. Ja, als u zo voortgaat zal het meer en meer schijnen alsof u het voor de bühne doet, als een soort reclamespotje voor de Rooms-katholieke kerk die na alle schandalen wel een oppepper gebruiken kan. Kijk mensen, een nieuwe Franciscus van Assisi!
Van Jezus wordt verteld dat hij een Kanaänitische vrouw, dus iemand met een ander geloof, aanvankelijk buiten wilde sluiten. Toch luisterde hij naar haar en riep verbaasd uit: ‘U hebt een groot geloof!’ Jezus was bereid van haar te ontvangen. Zij leerde hem dat God groter is dan Israël.
Paus Franciscus, laat u verbazen door wat mensen – juist in hun soms vreemde eigenheid – aan u en uw kerk kunnen geven. Als u hen echt ontvangt, maakt u hen groot. En is ontvangen soms niet het grote thema van Advent?
Dan wordt uw sprookje werkelijkheid.
Wat Jean-Jacques Suurmond de paus in werkelijkheid verwijt, is dat hij Jean-Jacques Suurmond’s geloof niet deelt. Ook prima, maar spits het stuk dan dáár op toe, kom met argumenten waarom dat geloof meer wáár is dan dat van de paus. Nu is het stuk verzandt in ad-hominems. Jammer, maar misschien wel tekenend voor de oecumene; i.p.v. dat het gesprek gaat over dát waar het over zou moeten gaan, nl. de geloofsverschillen en het waarheidsgehalte ervan, gaat het nu vooral over persoonlijke verwijten. En niets is in feite vernietigender dan de ‘wille zur macht’ van de relativist: “Jij bent een slecht mens, want je bent niet lief genoeg volgens mijn persoonlijke standaarden”. Dan is toenadering, open staan voor de ‘andersheid’ van de ander, per definitie van de baan.
ad hominem kritiek is op de persoon spelen en niet zo interessant. wat ik doe is ingaan op wat liefde wel en niet is. zou het daar in de oecumene niet vooral om moeten gaan?
Het gaat om die term ‘buitengesloten’. Daarmee maskeert u de verschillende inhoudelijke opvattingen van geloof. Niemand wordt buitengesloten die het katholiek geloof wil delen, dat geldt voor homo’s, voor vrouwen, voor gescheidenen etc. Dat is de officiële kant, en daarnaast heb je ook nog de pastorale praktijk, er is geen pastoor te vinden die van tevoren een ‘avondsmaalformulier’ verlangt, voordat hij de Communie uitdeelt. De rest gaat om inhoudelijke verschillen van geloofsopvatting, en uw bewijst helemaal niets als u alleen de standpunten van Franciscus, van de katholieken, in feite ‘liefdeloos’ noemt. Dat grenst aan demagogie.
Auteur Brene Brown zei ooit iets van deze strekking: Ik luister alleen naar kritiek van diegenen, die zich op een even positieve manier inzetten om het goede te creeren als ikzelf. Als de paus die vuistregel aanhoudt, zal hij naar mijn idee wel lekker slapen. Een mens moet ook werken binnen haar of zijn context. Omgeven door een aartsconservatieve machtsstructuur, buigt hij hier en daar maar zonder te breken. Zo kan hij miljarden bereiken, als buitenstaander niet. De Obama van het roomskatholicisme, zeg maar.
Een fraaie column, maar her en der wordt deze mens – de paus – volledig vereenzelvigd met een instituut dat hij juist wil wijzigen. Het doet me denken aan de verwijten die een vegetarier regelmatig te verduren krijgt van de vleesetende medemens: je eet geen vlees maar draagt wel schoenen van leer…. Deze menselijke paus – ik bekijk het als Boeddhist van de zijlijn – is een enorme sprong voorwaarts. Iemand di – e veel meer dan andere pausen en predikanten – in staat is mensen te raken, Ook mensen buiten de kerk. En inderdaad: de sprong voorwaarts bereikt nog niet de overkant van de oceaan. Ook Obama springt niet over regenbogen heen. En dan? Geen aandacht meer voor de eerste stap, de eerste stap een sprookje noemen?
Paus Franciscus heeft kortgeleden een Amerikaanse bisschop met extreem conservatieve opvattingen tot kardinaal benoemd. Die had daarvoor zelfs demonstratief geweigerd om aanwezig te zijn bij een bijeenkomst met Obama omdat Obama zich voorstander had getoond van het homo-huwelijk. Maar ook overigens hield deze bisschop er de traditionele RK-opvattingen op na over de rol van de vrouw, voorbehoedsmiddelen. euthanasie en abortus.
De aandacht voor de armen van Franciscus lijken lovenswaardig. Maar zijn overige overtuigingen vindt ik even verwerpelijk als Suurmond. En net als Suurmond komen zijn publieke demonstraties van naastenliefde mij daarom voor als een pose, zonder besef van wat liefde werkelijk betekent.
Ik vind het goed dat Suurmond duidelijk maakt dat er eigenlijk niets veranderd is, behalve dan de uiterlijke schijn.
Als ik moet/ mag kiezen tussen ‘leven’ en ‘leer’ kies ik onvoorwaardelijk voor Leven (en Beleven.)
Ik kan daarom helemaal niks met de theologische argumenten die altijd zijn aangevoerd om vrouwen te weren uit het priesterambt. (Christus en zijn apostelen waren mánnen… )
Vrouwelijke voorgangers kunnen me evenzeer inspireren als mannelijke. En ook soms even intens vervelen of tegenstaan. Dat hangt echt niet samen met hun seksuele kenmerken.
Tot mijn vriendenkring horen ook mannen- en vrouwenparen. Mensen die integer en met grote sociale bewogenheid meebouwen aan een menswaardige wereld. Echte ‘schatten’: kostbare mensen!
Dat paus Franciscus ernst wil maken met bestrijden van armoede en veel minder behoefte heeft aan persoonlijke luxe, juich ik van harte toe. Dat hij minder geharnast te keer gaat tegen homofilie lijkt mooi, maar hoe voelt het als je vanwege je geaardheid aangewezen bent op een ‘barmhartige, pastorale benadering’ ? Dan word je wanneer je, als mens van vlees en bloed, leeft volgens je geaardheid, toch nog steeds officieel in de hoek van de ‘zondaars’ gezet. Dat vind ik onrecht tegenover de hoogstaande mensen die ik uit deze groep persoonlijk ken.
Soms laat ik hier en daar kritische geluiden horen omdat ik het ook onaanvaardbaar vind dat mannen en vrouwen door deze paus niet als gelijkwaardig worden beschouwd. Het verbaast me dan dat -ook vrouwen – zijn houding goedpraten: ‘Ach, als hij teveel ineens wil veranderen roept hij zóveel weerstand op… ‘
Mag je ‘ dus’ de vrouwen, die ongeveer de helft van de mensheid vormen – en méér dan de helft van de leden van geloofsgemeenschappen- vanwege strategische overwegingen naar het tweede plan verwijzen?
Ik zie en hoor bij deze paus gedragingen en uitspraken die ik hoopvol vind. Maar echt enthousiast worden? Daar wacht ik liever nog even mee.
Een sterk analytische blik vertroebelt naar mijn idee ook de liefdevolle blik. Suurmond is erg analytisch. Naar mijn mening is de paus decennia lang (welicht veel langer) vereenzelvigd met het instituut kerk, de vaticaanse vorm daarvan. Deze zoon van de kerk presenteert zich geheel anders. Wat zij David ook al weer van zijn zoon? Juist ja, val deze jongeling niet te hard.
Laat de de liefde ontluiken
helder stukje.
Maar wat naief: van een instituut als dit kun je geen verandering verwachten. Dát er zo’n soort knuffel-)paus is gekomen was ook erg voorspelbaar. Al had ik op een zwarte gegokt.
Dankzij Franciscus blijft t instituut toch geloofwaardig, salonfähig en kunnen we dat donkere hoofdstuk (Deetman) even vergeten. Dat hebben ze toch maar mooi bereikt! Ik ben onder de indruk van dit staaltje.
Dat is juist en helemaal waar wat u schrijft over de paus mijnheer Suurmond, dank!
Nogal suur wat er uit de mond komt.
Lieve Jean Jaques, verbind eens de verschillen. Geef eens wat crediet. De nieuwe paus heeft de schier onmogelijke taak op zich genomen heeft om lucht te krijgen in een benauwd instituut. Dat is toch moedig!
sommige reacties nemen het voor paus franciscus op omdat hij het niet zou kunnen helpen dat hij in zo’n star instituut als de roomse kerk werkt. beste mensen, in deze kerk IS de paus het instituut. als hij bv. morgen ‘ex cathedra’ het ambt voor vrouwen zou openstellen kan niemand dat verhinderen.
@jjsuurmond;
In bredere zin ben ik het nog met je eens ook, als je voorbij de vormen kijkt, dan is er vooral continuïteit, wat soms heel grappige inzichten geeft: http://www.ncregister.com/blog/pat-archbold/10-quotes-that-prove-the-pope-is-a-liberal
Maar, en dat vind ik voor een theoloog toch wel een gebrek aan inzicht, dit “als hij bv. morgen ‘ex cathedra’ het ambt voor vrouwen zou openstellen kan niemand dat verhinderen.” klopt iets niet. Áls immers onfeilbaar is vastgesteld dat de Kerk geen vrouwen kán wijden, wat onder JPII is gebeurd, dan kan geen paus dat ongedaan maken. Ook de onfeilbaarheid is niet iets wat maar zomaar naar eigen inzicht gebruikt kan worden.
Verder nog weinig, nu ja, eigenlijk geen, reacties gezien die beargumenteerd betogen waaróm het geloof van de paus niet klopt. Ik zie wél hier steeds hét uitsluitingsmechanisme van het relativisme terug, nl. dat de paus liefdeloos is omdat hij de standaarden voor liefde van de poster niet deelt. Iets wat de vorige paus de ‘dictatuur van het relativisme’ noemt en waar deze paus zich ook bij aansloot:
“After the example of Francis of Assisi, the Church in every corner of the globe has always tried to care for and look after those who suffer from want, and I think that in many of your countries you can attest to the generous activity of Christians who dedicate themselves to helping the sick, orphans, the homeless and all the marginalized, thus striving to make society more humane and more just.
But there is another form of poverty! It is the spiritual poverty of our time, which afflicts the so-called richer countries particularly seriously. It is what my much-loved predecessor, Benedict XVI, called the “tyranny of relativism”, which makes everyone his own criterion and endangers the coexistence of peoples. And that brings me to a second reason for my name. Francis of Assisi tells us we should work to build peace. But there is no true peace without truth! There cannot be true peace if everyone is his own criterion, if everyone can always claim exclusively his own rights, without at the same time caring for the good of others, of everyone, on the basis of the nature that unites every human being on this earth.”
Ik bedoel maar; ik deel de mening van u en vele posters hier niet, maar ik kan weldegelijk de goede bedoelingen erachter herkennen. Ik denk alleen niet dat relativisme daarvoor de juiste weg is. Kunnen relativisten dat niet? Of willen ze dat niet? Dat lijkt me een zeer interessante vraag!
Naast alle onzin die hier staat (de paus heeft nog geen enkele kardinaal ‘benoemd’, last staan een Anerikaanse) is er onthutsend weinig inzicht in hoe de RKK in elkaar zit. Ook bij Suurmond. Als de paus morgen vrouwen priester wil wijden heeft hij overmorgen een kerkscheuring. Ex cathedra komt bij deze kerkordelijke zaken al helemaal niet te pas, maar ware het zo, dan kan dat alleen na consultatie en instemming van kardinalen en bisschoppen, en dan nog alleen als iets al heel lang voor waar wordt gehouden. De Paus is niet de kerk – en ook niet het instituut. En gelukkig weet hij dat beter dan al zijn al zijn kritikasters hier. Maar deze paus is wel de hoop van de kerk. Wat mij betreft.
@Joost, even terzijde, maar het behoort weldegelijk tot de onfeilbare leer dat vrouwen niet gewijdt kunnen worden. Zie: http://www.rkdocumenten.nl/rkdocs/index.php?mi=600&doc=231 en voor alle zekerheid: http://www.rkdocumenten.nl/rkdocs/index.php?mi=600&doc=150
Wat de preciese implicaties hiervan zullen zijn, zal pas in de toekomst meer duidelijk worden, zoals dat ook met alle andere dogma’s het geval was. Daar zijn we immers nog steeds mee bezig om de volle betekenis ervan te ontvouwen. Het sluit evenmin mijn persoonlijke verwachting uit dat het ‘machtsevenwicht’ in de Kerk in de toekomst weldegelijk naar de kant van de vrouw zal overhellen. Integendeel zelfs. Al was het alleen maar dat kerkverlating bij mannen nog altijd het grootst is: http://ncronline.org/blogs/ncr-today/do-men-hate-going-church
J.J.S., geconcentreerd venijn. De Paus moet bij dit soort lieden hoe dan ook, afgemaakt worden.
Deze paus tapt alleen uit de bron van liefde, wederkerigheid verlangd hij niet, hij is de dienaar van zijn gevolg. Jezus zou trots op hem zijn en de kritiek van Suurmond herkennen. Zo gaat dat namelijk met het licht. Tevens is het feitelijk onjuist, deze paus sluit niemand uit.
“Protestanten en ongelovigen worden geweerd van de eucharistie”;
Maar Suurmond toch, u moet toch weten dat het er om gaat dat de Kerk leert dat de Eucharistie werkelijk het Lichaam van Christus is. Daarom deelt de priester in de Eucharistie Christus uit aan de gelovigen, en mag zeker van de ontvanger worden gevraagd dat hij ook gelooft dat hij Christus ontvangt?
“vrouwen mogen geen priester worden”;
De Kerk leert dat mannen en vrouwen fundamenteel gelijkwaardig zijn, maar leidt uit het NT af dat zij een andere roeping hebben. Daar mag u anders over denken, maar het is onzin om de paus en de Kerk om deze reden liefdeloosheid te verwijten.
“homo’s zijn niet goed genoeg voor het sacrament van het huwelijk”;
De Kerk leert dat het huwelijk uit het natuurrecht voortkomt, en dat de mogelijkheid kinderen te ontvangen onlosmakelijk bij het huwelijk hoort. Dat betekent dat een huwelijk tussen homo’s per definitie niet mogelijk is, en dat dit geen discriminatie kan zijn.
Beste heer Suurmond,
Nadat paus Franciscus aangetreden was en de hele wereld, inclusief de niet christelijke, vol lof over hem schreef, voorspelde ik dat hij over enkele jaren massaal zou worden verguisd. Uw column is het eerste teken dat dit waar kan zijn. Paus Franciscus zal, vermoed ik, op gebied van vrouwen in het ambt, visie op homofiliteit, abortus en andere niet veel wijzigingen aanbrengen.
Ik denk dat het heel goed mogelijk is om de visie van de R.K. op deze punten te combineren met de christelijke liefde. Al kan ik mij indenken dat het in eerste instantie als uitsluiting wordt ervaren. Wie bent u om te weten of de man in het ambt niet van Godswege bepaald is? Hebben grootouders niet andere rollen dan ouders, ooms en tantes? Toch zijn zij niet minder waardevol voor de opvoeding van de kinderen. Hoe weet u wanneer een ongeboren kind mens wordt? Gelijke vragen kunnen gesteld worden bij het homohuwelijk.
In bovengenoemd stuk heb ik bewust niet mijn eigen visie op deze thema’s gezet, omdat ik die in dit verband niet relevant vind. Het gaat mij om kijken met andere ogen. Ieder mens en organisatie stelt andere kaders voor wat hij of zij acceptabel vindt. Ondanks dat de kaders van u anders liggen dan die van de Kerk van Rome en de paus, bent u beide van goede wil. Ik ga er althans van uit dat u de tekst met heilige liefde en verontwaardiging hebt geschreven. En op juist dat punt ontmoet u de Kerk en paus Franciscus weer.
Jezus is na drie jaar liefde geven gekruisigd. Wij kunnen er gemakkelijk vanuit gaan dat dit gebeurd is door een stelletje stommelingen, maar ik vermoed dat wij niet zo veel van hen verschillen. Paus Franciscus weet wel dat hij nog heel veel verschilt van Jezus en dat maakt hem bescheiden.
Ik ga er van uit dat paus Franciscus, uit bewogenheid met al deze mensen, worstelt met de bovengenoemde vragen, evenals overigens de vorige twee pausen (en die daarvoor ken ik niet genoeg). Ik hoop dat u dat ook blijft doen en mensen niet afwijst omdat zij een andere mening hebben en u in uw columns in Trouw en op Internet op die manier aan Nederland de blijde boodschap van Christus blijft vertellen. Van één ding ben ik zeker, dat Hij juist het meest betrokken is met hen die zijn liefde het meest nodig hebben.
Met vriendelijke groet,
Foppe-Klaas Hovinga
mij is inderdaad in een mis wel eens de hostie en wijn geweigerd omdat ik niet r.k. ben. ik moest leeg terug naar de harde kerkbank, terwijl ik toch al veertig jaar christen dacht te zijn – en nog oecumenisch ook.
Beste J. Suurmond, als ik stel dat de RK Kerk gelooft dat in de Eucharistie Christus werkelijk aanwezig is en daarom met grote eerbied wordt bejegend, dan mag toch verwacht worden dat deze alleen wordt gegeven aan iemand die dat gelooft? Anders spot u in feite met het rooms-katholieke geloof. Het heeft niets te maken met uitsluiten, en alles met elkaar respecteren. Niet-katholieken die eisen het sacrament van de Eucharistie te mogen ontvangen, respecteren een diepe overtuiging van de katholieke Kerk niet.
Bijzonder dat je kritiek kan geven op iemand waar Jezus zo trots op is. Doet pijn hè Suurmond om in het licht te kijken.
De paus lijkt me een prima vent met goede intenties.
Maar met een ethiek gebouwd op Thomas (dat weet JJS vast nauwkeuriger), waarin uitgegaan wordt van een ‘ingeschapen orde’ in de schepping kom je nu eenmaal niet zover. Die is namelijk flauwekul. En ik denk niet dat deze paus zelf gelooft in een schepping-in-zeven-dagen met alle semi-letterlijke afleidingen die daaraan gekoppeld worden.
Valt de concrete scheppingsleer weg, dan blijft de leer van de liefde over. En gaat de liefde niet juist om zich uitstrekken over grenzen en buiten hokjes, in plaats van zich te beperken tot hokjes of hoogstens LAT-relaties met hen die zich buiten de muren van jouw kerk(leer) bevinden? (Hoe zit het eigenlijk met het verwelkomen van ‘de vreemde mening van JJS’ als respectwaardige poging tot kritisch bevragen?) Van aanbidding van de paus is de paus niet gediend en Christus al helemaal niet.
tkn
Als men bij de PKN zo verlegen zit om de H. Communie te ontvangen; waar blijft dan het initiatief om deze vorm van Avondmaal vieren; in een of andere vorm terug in te voeren; vraag niet om iets maar gééf iets terug….
Protestanten zijn afvallige katholieken, waar vrouwen op de kansel mogen en de tent loopt leeg. De R-K kerk heeft het patent op Jezus. En wat anderen ermee doen of er van vinden, een groot succes is het nog nooit geweest. Verbaast me echt dat er niet meer oud-katholieken zijn.