Met de invoering van het homohuwelijk dachten velen, ook in kringen van het COC, de belangenvereniging van lhbt’ers (lesbisch, homo, biseksueel, transgender), dat de emancipatie van homoseksualiteit was voltooid. Dit bleek niet te kloppen. Docenten die voor hun geaardheid uitkwamen eind vorige eeuw zijn deze eeuw weer terug gegaan in de kast. In 2009 deden ruim 400 lhbt’ers aangifte bij de politie, in 2015 waren dat er bijna 1600. De aangiftebereidheid is gestegen, maar verklaart niet deze grote stijging.

Regelmatig zijn scholieren (4 HAVO, 5 VWO) van verschillende scholen uit de Randstad in ons klooster enkele dagen te gast. Vast onderdeel van hun programma is een gesprek in groepjes van zes met kloosterlingen. Vanwege mijn geaardheid komt in mijn groepjes altijd homoseksualiteit ter sprake. Op mijn vraag of zij homo’s kennen op school wordt doorgaans wel een docent(e) genoemd. Slechts van een enkele school kent men ook medescholieren. Dat lijkt vreemd gezien het percentage mensen dat homoseksueel van aard is (tussen de 5 en 10%), maar is het niet. Als ik het zou zijn, zou ik het wel laten om dit te vertellen, is een opmerking die ik in vele variaties van scholieren hoor: want dan heb je geen leven.

Middelbare scholieren zitten in een leeftijd waarop ze op eigen benen gaan staan. Ze ontdekken dat ze jongen of meisje zijn, de kracht van een groepsverband, seksualiteit en dat laatste is spannend en ligt gevoelig. Juist van seksualiteit gaat grote aantrekkingskracht uit, maar in jouw seksualiteit ben je ook uiterst kwetsbaar. Als het dan ook nog eens anders is dan wat je merkt in jouw omgeving, maakt dat jou eenzaam, en als het om anderen gaat is dit bedreigend. Bij tieners is homoseksualiteit taboe. Velen, vooral jongens, reageren er gewelddadig op, met woorden (homo is een scheldwoord onder tieners) en daden (zie o.a. de mishandeling in Arnhem).

Een taboe bestrijd je niet met woorden, demonstraties, solidariteitsacties. De enige manier is positieve confrontatie. Hiermee bedoel ik: voorlichting in klassen door jonge homo’s die goed in hun vel zitten. Je kunt een klas tieners positief tegemoet treden en veranderingen op gang brengen, als je uitstraalt dat je jouw geaardheid volmondig bevestigt en niet bent blijven steken in acceptatie (ik ben nu eenmaal zo).

Theo Koster

Theo Koster OP

Theoloog en emeritus studentenpastor

Profiel-pagina
Nog geen reactie — begin het gesprek.