Valentijnsdag 2024: in de winkel verschijnen hartjes, kleine cadeautjes van chocolade, mooi verpakte zeepjes en rode rozen, veel rode rozen. Miljoenen rozen worden deze week op de bloemenveiling in Aalsmeer verhandeld. Deze dag staat sinds 496 op de heiligenkalender en is gewijd aan de heilige Valentijn. Hij werd slachtoffer van de christenvervolgingen. Pas veel later werd deze dag een dag van de liefde en vanaf 1988 ook economisch uitgebaat of -gebuit.
Maar hoe zit dat nu met die liefde? Volgens de prachtige tekst van Paulus in 1 Korintiërs 13 ben je eigenlijk niets zonder de liefde. Liefde tussen mensen, voor dieren en de natuur. En kun je eigenlijk wel liefhébben, liefde hebben, dat wil zeggen: bezitten? Of is het juist geen statisch bezit maar moet je er voortdurend aan werken? Want liefde is niet zacht maar schuurt. Dat laatste is de gedachte van de Dichter des Vaderlands Babs Gons. Ze laat dat horen in haar gedicht, haar spoken word gedicht: Dat je weet dat je liefhebt. Op YouTube kun je haar beluisteren.
In dit gedicht komt meeslepende zinnen voor als: ‘De liefde, het went niet, het hecht niet, het plakt niet en ik wil hier geenszins ongeschonden uitkomen …’ Die laatste woorden komen telkens terug: de liefde raakt haar, beschadigt haar zelfs en dat gaat ze niet uit de weg. Steeds is het voor haar een heen en weer gaande beweging van de een naar de ander met als conclusie: ‘… dat die twee mensen dan weer omhoog klimmen langs de steken die ze hebben laten vallen.’ Want: ‘Is liefde niet de weg naar huis vinden, is liefde niet thuiskomen?’
Er is in menselijke verhoudingen vaak sprake van dualiteit. Onderlinge verschillen kunnen pas met veel moeite overbrugd worden. Meningen, vooroordelen en onbegrip veroorzaken soms lange tijd diepe geschillen. Hoe overbruggen we die dualiteit? Misschien juist in een schurend moment waarin je de ander gunt te verschillen van jou, helemaal anders te zijn, uit liefde. Dat geldt voor allerlei soorten relaties: liefdevol leven speelt tussen twee mensen, tussen ouders en kinderen, tussen vrienden en buren, tussen bekenden en vreemden.
Is liefde niet ergens (even) veilig thuiskomen, ondanks alles? En, zo zou je kunnen toevoegen, een ander laten thuis komen bij jou, vanwege de liefde? Want:
Het eigenlijke doel van het zijn
is niet
lief te hebben
ook niet
zich te laten liefhebben
het is enkel en alleen
liefde te worden
(Thomas Schied in Willigis Jäger, Over de liefde)
