Terwijl ik in de taxi zit onderweg naar het vliegveld, en terugdenk aan de conferentie, zie ik op mijn Facebook-wall het eerste nieuws voorbijkomen over de drie bussen van Kick out Zwarte Piet die onderweg waren naar Dokkum. Ik ken veel van hen persoonlijk. Een gemêleerde groep van betrokkenen, vreedzame en gepassioneerde burgers, die opkomen voor gelijkwaardigheid en rechtvaardigheid. Niet alleen voor de huidige Afro-Nederlandse gemeenschappen, maar ook voor de toekomstige generaties.
Goedpraten
Ik zie op een filmpje dat er een levensgevaarlijke wegblokkade is opgeworpen door pro-pieters. Ik zie politieagenten lachend een praatje houden met activisten die een levensgevaarlijke situatie op de snelweg hebben veroorzaakt. De nasleep is beschamend en tegelijkertijd onbegrijpelijk: demonstranten wordt hun demonstratierecht afgepakt door de locoburgemeester en de ME, die de anti-zwarte piet demonstranten onnodig rondjes laat rijden. Ik zie een minister-president, minister en staatssecretaris het gedrag van pro-pieters bagatelliseren en goedpraten. Zelfs nadat bekend was dat een aantal van hen de anti-zwarte piet demonstranten met zwaar vuurwerk in Dokkum aan het opwachten waren.
Een paar dagen na de conferentie en Dokkum lees ik het ‘Dreigingsbeeld Terrorisme Nederland 46’ van de NCTV. Daarin staat: “Enkele relatief nieuwe extreemlinkse antiracistische actiegroepen bestaan voornamelijk uit actievoerders met een migrantenachtergrond. Zij strijden tegen (in hun ogen) racistische en koloniale symbolen in de Nederlandse maatschappij, zoals Zwarte Piet, de VOC, straatnamen en standbeelden. De bekendste actiegroepen hiervan zijn Kick Out Zwarte Piet en De Grauwe Eeuw.”
Demoniseren
De manier waarop het NCTV Kick Out Zwarte Piet als extreem-links geduid hebben is een goed praktijkvoorbeeld van hoe antiterrorisme wet- en regelgeving en/of beleid gebruikt wordt om bepaalde cultureel-etnische groepen te problematiseren en demoniseren. Hoezo is Kick Out Zwarte Piet links-extremistisch? In de bussen zaten Nederlanders vanuit verschillende culturele, religieuze en sociale achtergronden. Studenten, bezorgde burgers, vaders, moeders, documentairemakers en anderen. Voor diegene die hen per se willen duiden zouden zij, vanuit NCTV-definities, enkel als ‘activisten’ geduid kunnen worden omdat zij via buitenparlementaire wegen veranderingen in de samenleving proberen door te voeren – zonder daar in daad of woord de wet bij te overtreden.
Het nadeel van selectief toepassen van antiterrorisme wet- en regelgeving en/of beleid zorgt voor een situatie waarbij de grondrechten van bepaalde groepen ondermijnd worden en het ondemocratisch en onwettelijk handelen van andere groepen gebagatelliseerd worden. Dit is vooral terug te zien in hoe om wordt gegaan met de steeds groter wordende groep Nederlandse-Nederlanders en instituten die bereid zijn om ondemocratisch en onwettelijk te handelen en/of deze ondemocratische en onwettelijke handelingen goed te keuren om de ‘Nederlandse cultuur en traditie(s)’ te beschermen.
Pro-pieten geweld
De pro-pieters plegen bewust (al dan niet gewelddadige) illegale acties, zoals bedreiging en vernieling om politieke besluitvorming te beïnvloeden. Hierbij zijn zij vanuit ideologisch motief bereid om over de grenzen van de wet te gaan of activiteiten te ondernemen die de democratische rechtsorde ondermijnen. Vanuit NCTV-definities zouden de pro-pieters als extremisten geduid kunnen worden.
Voorbeelden van de pro-piet acties zijn het geweld tegen Quincy Gario in Dordrecht en Jerry Afriyie in Gouda tot aan de ruim 10.000 racistische reacties op een selfie van Mitchell Esajas onderweg naar een Kick Out Zwarte Piet protest in Meppel. Van bedreiging en intimidaties richting bekende Nederlanders zoals Sylvana Simons en Humberto Tan, maar ook de Kinderombudsman, tot aan het in elkaar slaan van anti-zwarte piet demonstranten in Rotterdam door de politie. En dan heb ik het nog niet eens over de groep die als zwarte piet verkleed een basisschool in Utrecht zijn binnengevallen en daar leraren en kinderen hebben geïntimideerd, of het op straat uitschelden en bespugen van Afro-Nederlandse moeders die hun kinderen niet willen blootstellen aan zwarte piet.
De vraag is vooral nu aan de overheid: wat te doen? Het reële dreigingsbeeld vanuit de steeds groter wordende groep Nederlandse-Nederlanders en instituten die bereid zijn om ondemocratisch en onwettelijk te handelen en/of goed te keuren te negeren of in samenwerking met verschillende ministeries, gemeenten, onderwijsinstellingen en het maatschappelijk middenveld komen tot een ‘Integrale Aanpak Zwarte Pietisme’?
Er is duidelijk een spanningsveld tussen ‘Een gemêleerde groep van betrokkenen, vreedzame en gepassioneerde burgers, die opkomen voor gelijkwaardigheid en rechtvaardigheid’ EN ‘pro pieters’ , om het etiket van Yilmaz over te nemen.
Maar omdat ik niet zo van de juridisering van tegenstellingen ben, zou ik liever niet spreken over ‘grondrechten, ‘demonstratierecht’ en ‘antiterrorisme wet- en regelgeving en/of beleid gebruiken om bepaalde cultureel-etnische groepen te problematiseren en demoniseren. ‘
Zonder te bagatelliseren spreek ik liever over een CULTUREEL spanningsveld IN plaats van een JURIDISCH.
En wel over de rol van Zwarte Piet in de sinterklaasviering op 5 december; en over zin en wenselijkheid van de ‘Intocht’ een paar weken daarvoor. Die rol van zwarte piet is grotendeels overbodig en de intocht is vooral commercieel aangedreven. Blijft over het echte feest: PAKJESAVOND.
De ‘INTOCHT ‘ was vroeger helemaal niet zo belangrijk: sinterklaas was er ineens kort voor 5 december en kort na 5 december was hij nergens meer te vinden, terwijl er toch geen UITTOCHT had plaats gevonden.
Het echte feest is PAKJESAVOND, plus de
voorpret van het cadeautjes bedenken, surprises maken en gedichten schrijven (En die aan de Sint toeschrijven).
Thuis, op school en soms ook op het werk.
En zonder de pathos van ‘Integrale Aanpak Zwarte Pietisme’.