“Huiskamer Studentenkerk Nijmegen groot succes”

Elk mens is uniek, met niemand te vergelijken. Tot in mijn genen ben ik een individu. Ik heb mezelf niet gemaakt en ben door anderen niet gemaakt. Dit is de belangrijkste grond voor zelfrespect. En respect voor anderen. Mijn ik is niet los te denken van anderen. Ik ben, eveneens tot in mijn genen, een sociaal wezen, heb anderen nodig om te kunnen worden wie ik ben.

In de vijftiger en zestiger jaren werd een sterk accent gelegd op de mens als sociaal wezen. Het individu ging op in de groep en ontleende er zijn gezicht aan. Zelf verantwoordelijkheid nemen, ‘ik’ zeggen, kostte moeite. De groep werd als excuus gebruikt en werkte soms verstikkend (sociale controle).

In de huidige samenleving ligt een zwaar accent op het individu. Ik ben uniek. Ik bepaal zelf uit de vele keuzes die ik heb wat ik wil en voel mij verantwoordelijk voor de beslissingen die ik heb genomen. Natuurlijk geeft dit druk, de druk van het jezelf moeten zien te redden; stress, want je moet aan alles denken en de verwachtingen zijn hoog; en bij veel studenten zie ik een vorm van eenzaamheid. Niet dat zij alleen zijn; zij hebben veel contacten, maar deze contacten blijven naar eigen zeggen oppervlakkig en vluchtig. Het ontbreekt hen aan contacten, waarin zij persoonlijk worden en hun verhaal kunnen doen.

De Studentenkerk is een plek waar je gemakkelijk binnenloopt en deze contacten legt. De voordeur staat open en nodigt je, omdat hij van glas is, ook in de winter uit om binnen te komen. Toch deden studenten dit relatief weinig. Velen willen niets met kerk te maken hebben of verwachten niet dat wij hen iets te bieden hebben. Studenten hebben zelf hierin verandering gebracht door de centraal in het gebouw gelegen ontmoetingsruimte van de Studentenkerk om te bouwen tot een Huiskamer, een plek waar studenten zich thuis voelen en hun verhaal kwijt kunnen. Half april 2012 geopend is de Huiskamer nu al drie avonden in de week open en bezet met tussen de twintig en vijftig (maximale capaciteit) studenten. Contacten lopen via Facebook. Alles wordt door studenten zelf verzorgd: samen koken, eten, een spel, een filosofisch gesprek, film, muziek e.d. In het samen bezig zijn komen de verhalen los. Het succes van de Huiskamer kan ik enkel verklaren door de grote behoefte aan persoonlijk worden in je contacten.

Bij studenten neem ik versterkt een trend waar die ik in onze gehele samenleving zie. Het zijn ogenschijnlijk persoonlijkheden die stevig op eigen benen staan, onafhankelijk, maar in wie van alles gaande is. Dat laatste hoor of zie je niet, want de voordeur van deze persoonlijkheden is gesloten. Toch is er maar weinig nodig om de deur te laten opengaan: een goede omgeving zoals de Huiskamer, een gezamenlijke activiteit of een ontwapenende, open vraag. Dan blijkt er ook onzekerheid, angst, twijfel, vermoeidheid aanwezig te zijn in deze personen. Vaak gaat dit openen gepaard met verbazing. Het blijkt namelijk dat je niet alleen hiermee zit, maar vele anderen net zo. Dit lucht op en al pratend ontdek je manieren om dit stukje van jezelf, nu het niet meer verborgen hoeft te blijven, te verkennen en te leren hanteren. Men geeft elkaar tips, feedback en ondersteuning door (h)erkenning.

De publieke ruimte is van groot belang om jezelf te leren kennen, te accepteren en te bevestigen. Aan vrienden en familie heb je in dezen weinig. Zij staan te dichtbij. Anderen die er geen belang bij hebben en met wie je geen speciale band hebt openen je en maken je toegankelijk voor de vele aspecten van leven die je geneigd bent weg te drukken, zoals onzeker zijn, schaamte, sterfelijkheid, gebreken. Als mijn voordeur niet regelmatig open gaat, raak ik opgesloten in mijzelf, ga ik piekeren, raak ik oververmoeid van het wegstoppen en op mijn tenen lopen. Dit is een bekend verschijnsel geworden in de huidige samenleving, en niet alleen onder studenten. Psychologen en andere hulpverleners doen er hun voordeel mee. En dit, terwijl er zo weinig nodig is om mijn voordeur te openen.

Klik hier om naar de Facebook-pagina van de Huiskamer te gaan.