Wat mij betreft zouden we meer ruimte moeten hebben om deze vragen in het onderwijs, in onze dagelijkse ontmoetingen en tijdens bijeenkomsten te stellen. Het leidt tot oprechte nieuwsgierigheid en verwondering, waarmee je je kunt ontwikkelen.
Nu, vele jaren later, raak ik nog steeds gefascineerd door het complexe van ons grote universum en het kleine leven. Ik lees nog steeds veel over kwantummechanica, neurowetenschappen en neuropsychologie en ik volg de ontwikkelingen op de voet. Op veel vragen heb ik inmiddels antwoorden kunnen vinden. Ik kom dan uit op enkele kernwoorden; liefde, energie, verlichting en harmonie.
Wat kun je met deze woorden doen? Het lijkt voor de hand te liggen, maar verbinding is het woord. Geloof, religie en wetenschap vullen elkaar namelijk aan. Zo doe ik bijvoorbeeld aan meditatie en ik verzamel alleen mensen om mij heen die op dezelfde frequentie zitten. Mensen die openstaan voor nieuwe inzichten en die leergierig zijn om samen te werken, te bouwen en te verbinden.
Vragen over mijn geloof
Ik krijg regelmatig de vraag of ik geloof. Het komt er op neer dat er vooral interesse is voor uitleg over de stereotype beelden die mensen hebben van gelovigen. Zo’n geloofsgesprek eindigt niet zelden in een reeks vragen over de islam.
Het valt mij elke weer op hoe weinig mensen daadwerkelijk weten waar de islam voor staat. Dat geldt ook voor moslims zelf. Ik ben geen geweldige verhalenverteller, maar ik kan wel mijn (bescheiden) kennis over de islam overdragen wanneer ernaar gevraagd wordt. Ik voel dat dit een van mijn verantwoordelijkheden is, ook vanuit mijn positie als bruggenbouwster/ondernemer. Ik moet mij open en kwetsbaar opstellen, om verbinding te kunnen maken van mens tot mens. De waardering na afloop sterkt mij in mijn opstelling. Mensen reageren met: ‘bedankt voor je tijd en uitleg’, ‘dat wist ik niet’, ‘goed om te weten’. Het ligt dus aan onszelf hoe we elkaar willen leren kennen.
Vertroebeling
Ik merk dat de afgelopen twee decennia ook voor moslims de islam vertekend en vertroebeld is geraakt. Sinds ‘9/11’ is de nadruk komen te liggen op regels – van wat wel en niet mag – wat halal en wat haram (geboden en verboden) is. Sterker nog; God, Allah, heeft een antropomorfische benadering gekregen terwijl dit een van de grootste verboden is binnen de islam zelf. De tawheed (eenheid van God) wordt eenzijdig uitgelegd, vanuit een salafistisch perspectief, waardoor in mijn beleving de zoekende moslimjeugd te weinig ruimte heeft gekregen om zelf antwoorden te vinden op de geloofsvragen.
Dit alles verkapt de spiritualiteit van de islam, waardoor veel moslims wel praktiseren, maar in mindere mate dat diepe gevoel van geloven en verbondenheid met het goddelijke daadwerkelijk ervaren. Gebruiken en rituelen worden slechts plichtgetrouwe handelingen die een innerlijke overtuiging missen. De mystieke interpretaties uit het soefisme nodigen bijvoorbeeld uit om naar jezelf te kijken, jezelf te onderzoeken en om jezelf te ontwikkelen. Van daaruit kun je het goddelijke proberen te raken. In de kerk zegt men: ‘God/Jezus zit in onszelf’ en Boeddha zei: ‘Betwijfel alles en vind het licht in jezelf.’
Spiritualiteit en energie
Het zijn dus zowel moslims als niet-moslims die mij er aan herinneren om de spiritualiteit in de islam te blijven benoemen en uit te leggen. Ik zou willen dat mensen die bezieling tonen in de benadering van elkaar. Die bezieling delen we allen, en die bezieling loopt dwars door alle religies, levensbeschouwingen, politieke ideologieën en zelfs wetenschap heen. Een ziel die overal in zit: liefde. Het mooie is dat liefde energie is – en alles bestaat uit energie. Liefde en vrede (harmonie) zijn niet voor niets de universele kern van alle religies en levensbeschouwelijke stromingen.
Bezieling delen we allen, en die bezieling loopt dwars door alle religies, levensbeschouwingen, politieke ideologieën en zelfs wetenschap heen.
De wijze waarop ik geloof en overtuigd ben van een hoger bewustzijn, die onderdeel uitmaakt van alles wat is, wordt versterkt door wetenschappelijk onderzoek. Die heeft aangetoond dat tot in de kleinste micromolecuul alles tot één iets is te herleiden, namelijk; energie. Energie is veranderlijk, stuurbaar en vervormbaar, maar het is er altijd. Hieruit bestaat en ontstaat alles. Ook wijzelf.
Wanneer energie al heel lang één kant op is gestuurd, en vervormd, zal het dat blijven doen totdat je het een andere kant op stuurt en blijft aansturen. Het is dus nodig dat we gebruik maken van deze kennis. Daarom probeer ik oude wijsheden, nieuwe kennis en inzichten over energie en liefde te gebruiken om alles de positieve kant op te sturen. Hier mediteer ik op, hier handel ik naar en op dit punt nodig ik anderen uit om mee te bewegen. Wanneer we dit als collectief zouden doen, in ons handelen en denken, kunnen we een verlichte staat van zijn ontwikkelen. Volgens mij zou er een hemel op aarde kunnen ontstaan. Dit is waarin ik geloof.
Als we ons geloof inclusief de goede daden e.d. opdelen in categoriën komen we uiteindelijk op zoveel-en-zeventig uit. Het is logisch dat sommige categoriën de één beter liggen en andere weer een ander, maar grotere begaanheid met een onderdeel daarvan doet mensen wel eens denken dat de hele religie hoofdzakelijk of zelfs alleen maar daarom gaat. Hoewel het vrij normaal is, dat bij groepen mensen in de loop van de tijd onderdelen wel eens naar de achtergrond verdwijnen, houden de gelovigen als groot geheel samen vrijwel alles nog in leven. De grote fout, die wel eens gemaakt wordt door mensen die terecht zien dat anderen herinnerd horen te worden aan andere goede kanten van het geloof, is dezelfde die de mensen, die de herinnering nodig hebben, maken. Iets doen herleven kan goed zijn, zolang het andere zaken niet naar de achtergrond verband. Het één vervangt het ander niet. Toch is het goed dat er mensen zijn die zich toeleggen op wat ze beter ligt. We hebben ze soms hard nodig voor de herinnering en samen houden we het geheel in leven.
Fatima brengt precies onder woorden hoe ik denk en voel. (Nou ja, dat is wat overdreven, waarschijnlijk.)
God is helemaal niet zo ver en onbereikbaar. De Eeuwige werkt op alle niveaus. Het is de drijvende kracht, de eeuwige energie die een volk na een oorlog weer opnieuw doet beginnen… Het is de nieuwsgierigheid van een kind die het raadsel van de wereld met verwonderde ogen bekijkt en met onderzoekende vingertjes en mond betast en proeft… Het is in de natuur, steeds opnieuw herboren… Het is in de ontmoeting van 2 mensen, waarbij je opeens de ander begrijpt en je in diens standpunt kunt verplaatsen..Het is in de hemel, zo groots en zo wijd, met zijn prachtige lichten en sferen, in een onbegrijpelijk verband.
Dit alles is zo wonderlijk en mooi!
Paradijselijk!
Alleen die mens…
Waarom verpesten wij het met elkaar toch zo?
Waarom laten wij elkaar niet in zijn/haar waarde?
Waarom denkt de een dat de ander per se zijn geloof moet volgen?
Waarom?
Die laatste vraag heeft iets paradoxaals. Daarvoor kun je het best terecht bij degene die dat vindt, maar tegelijk is dat vaak degeen wiens antwoord je niet wilt horen. Het niet kunnen accepteren van het antwoord is vaak de reden voor de vraag, maar de enige die het beter kan uitleggen zal toch iemand zijn die die mening deelt.
Tenzij je alleen maar iemand wilt horen uitleggen dat het onzin is. Dan is het antwoord van ieder ander beter, of ze de persoon met die mening nu kennen of niet.
Iemand vertelde me dat ik niet alles hoef te weten. Dat is een enorme opluchting. Een ander zei me dat ik verdiepende vragen kon stellen. Nou, dit zijn dus vragen.
En ongeveer de diepste, denk ik.
Een mening heb ik wel, maar dat is een menselijke en dus beperkte visie.
Ikzelf eis dat nooit van anderen en heb daarom het antwoord niet, maar ik denk wel dat er veel verschillende antwoorden bestaan, afhankelijk van wie je vraagt. Tenzij iemand je vasthoudt, heb je wel altijd nog een andere optie dan die vraag te stellen. Zo erg is het ook weer niet om het antwoord niet te weten.
Er bestaan alleen maar menselijke visies. De Goddelijke visie is de mens niet bekend. Zodra een men denkt alles te weten heeft hij een god geschapen naar zijn beeld en gelijkenis en dat is in mijn visie, afgodendienst.
Er bestaat niet zoiets als een Goddelijke Visie Binjamin, want God is niet iemand die zit te filosoferen, te dubben en te reflecteren, hij is almachtig en alwetend. Visies zijn onderhevig aan verandering (elke generatie weer anders) en God is juist De Eeuwige.
Dirk. Ik weet niet of er wel of geen Goddelijke visie bestaat.In Jesaja lees ik dat Zijn gedachten en wegen niet de onze zijn. Het betekent voor mij in elk geval dat geen mens Gods gedachten en wegen kent en als alle gelovigen dat ook zo zien dan is er geen reden meer om elkaar te verketteren, te veroordelen, vervolgen enzovoorts, in Zijn Naam.
Wat een vragen van Louise; Waarom verpesten wij het met elkaar toch zo? Het antwoord is toch veelal: Ik en wij verpesten het niet, maar die anderen. Ik en wij doen de wil van de Eeuwige, God, dan wel Allah wat valt er mij en ons dan te verwijten? Nee, zij die de wil van de Eeuwige, God of Allah niet doen, die verpesten de boel. Toch een eeuwenoud antwoord? Waarom laten wij elkaar niet in zijn/haar waarde? Ik en wij doen dat wel, want wij doen wat de Eeuwige, Allah, of God van ons wil. Die anderen doen dat niet. Toch een eeuwenoud antwoord?
Waarom denkt de een dat de ander per se zijn geloof moet volgen? Waarom? Lijkt mij voor de hand liggen omdat honderden mijoenen mensen geloven dat alleen hun geloof het ene en ware geloof is en is het niet vreselijk dat al die lieve mannen en vrouwen; bejaarden en kinderen, die niet in het ware geloof zijn eeuwig moeten branden of in eeuwig duister moeten dwalen? Wie wil dat nu op zijn geweten hebben? Hoe mooi en vreedzaam zou het in de wereld zijn wanneer alle mensen het ene en ware geloof zouden omhelzen. Een echt paradijs op aarde. Alles zou dan echt wonderlijk schoon zijn en rein. Een Jehova Getuige vertelde mij vorig jaar dat ik ter helle zou gaan, van pure enthousiasme kuste ik haar en wist zich niet hoe snel zich uit de voeten te maken. Maar gelukkig hoeven wij ons niet te bekeren want de bisschop van Haarlem heeft bepaald dat alle mensen verlost zijn door Christus en dus op de weg zitten die Christus bereid heeft, alleen de meeste sufferds in de wereld hebben dat nog niet door. Het komt dus allemaal goed, elke mens is gered door Christus en zodra we dat allemaal door hebben zijn we er : een nieuwe hemel en de aarde.
Binjamin, ironie komt slecht over op internet, heb ik je eerder vriendelijk verzocht. Dus wees terughoudend in de omschrijving van dierbare religieuze figuren. Terug naar het onderwerp svp.
Je hebt gelijk.
Het mooie van de Torah is dat zij opent met een situatie dat er nog geen joden, christenen, moslims te bekennen vielen en daar leren we dat we elkaar moeten hoeden. We kunnen dus van elkaar leren; we kunnen elkaar inspireren, bezielen. Wanneer we dat niet doen zien we wat er gebeurt. De ene broer, Kajin, slaat de andere broer, Hewel, de kop in en het trieste is, aan deze traditie schijnen we geen einde aan te kunnen maken. En wat nog erger is het schijnt te mogen, of zelfs te moeten van de Allerhoogste die we zeggen lief te hebben. Maar we gaan inderdaad de goede kant op. Steeds meer mensen zien in dat we elkaar dienen te bevestigen in hoe de ander zichzelf en wij onszelf verstaan en begrijpen.
Bijna elk mens wil vrede, maar ook voor elk mens, zelfs de zachtmoedigste, zijn er situaties dat hij de strijd, het geweld, de oorlog onvermijdelijk gaat vinden (bijv. als hij een kind verloren heeft aan een projectiel, en er meer strijd dreigt los te barsten). Met godsdienst heeft het niets te maken al wordt dat er wel vaak als karretje achter gehangen, lekker makkelijk vaak.
Je hebt zeker een punt Dirk. Godsdienst wordt er inderdaad vaak bij gesleept. Toch zie ik ook wel dat godsdienst en dan bedoel ik theologische uitleg, een bijdrage kan leveren. Elke vorm van superioriteit, ongeacht welke godsdienst, jegens andere godsdiensten, dus van godsdienstige mensen ten opzichte van andere (godsdienstige) mensen, sluit al kiemen van geweld in jegens die ander.
Beste Fatima
Eindelijk iemand die ook belangstelling heeft voor natuurwetenschap, beta’s zijn schaars. Ik hoop dat je op een deel van je vragen antwoord heb gekregen, waarschijnlijk zijn er weer nieuwe vragen voor in de plaats gekomen.
Waar ik wel wat van schrik dat je over ‘energie’ onwetenschappelijk spreekt. Je zegt “… een hoger bewustzijn, die onderdeel uitmaakt van alles wat is …” zonder enig bewijs in natuurwetenschappelijke zin. En “… dat tot in de kleinste micromolecuul alles tot één iets is te herleiden, namelijk; energie. Energie is veranderlijk, stuurbaar en vervormbaar, maar het is er altijd.” Zo makkelijk vervormbaar is energie niet (denk aan de we wet van de themodynamica) en energie sturen is lastig; maar ik vrees dat je de natuurkunde inmiddels louter metaforisch gebruikt.
Probeer terug te gaan naar de vragen die je als meisje had. En wat is een micromolecuul? Een atoom of een quark bv?