Het heeft me inzicht gegeven in culturen, gebruiken en gewoonten die, hoewel ver van mijn bed, toch raakvlakken bleken te hebben met wat mij vertrouwd was. Zo luisterde ik graag naar de legendarische Pakistaanse Qawwali-zangers Nusrat Fateh Ali Khan en de Sabri Brothers (zie foto hiernaast), islamitische soefi’s.

De meeslepende ritmes, het koor en de voorzangers onder begeleiding van het harmonium en geklap van het koor, loepzuivere uithalen van de stemmen en improviserend gebruik van de toonladders waardoor luisteraars in spirituele vervoering raken – het is nog steeds een van mijn favoriete muziekgenres. De teksten gaan vaak over de liefde tussen man en vrouw of de man die zich tegoed doet aan alcohol.

Maar beide worden als metafoor gebruikt voor de liefde voor God. Zoals een man zichzelf kan kwijtraken in het verdriet van de onbeantwoorde liefde, zo kan een mens zichzelf naar een hoger spiritueel niveau tillen door onvoorwaardelijke devotie aan God. Ronduit prachtig. Religieuze muziek heeft sowieso altijd een grote aantrekkingskracht op mij gehad.

Zo zong ik op de basisschool alle psalmen uit volle borst mee. In de hindoetempels waar we naartoe gingen, vond ik het prachtig om de bhajans mee te zingen, hindoeïstische lofliederen, begeleid door een harmonium en een Indiase trommel. Met een van mijn beste vrienden, Jimmy Ramphal Misser, richtte ik een aantal jaren geleden de zangroep Himalay op. We verzorgen veel optredens in tempels en op hindoeïstische festivals.

Zo treden we elk jaar op tijdens het Krishna Janmastami-festival in een mooi kasteel in de Belgische Ardennen, waar een Hare Krishnagemeenschap is gevestigd. Zij beschouwen Krishna als het hoogste bewustzijn, oftewel de hoogste godheid. Tijdens dat festival vertolken we een repertoire dat helemaal is toegewijd aan Krishna, hoewel ik me ook in andere hindoeïstische stromingen thuis kan voelen. Gevoelsmatig passen we ons aan.

We spelen ook vaak in hindoetempels door het hele land, waar we altijd de devotionele liederen zingen die passen bij de geldende stroming. Dolgraag zouden Jimmy en ik in een van die hindoetempels de fantastisch mooie Qawwali ‘Allah Hoo’ ten gehore willen brengen. Dat is een van de bekendste Qawwali’s uit de regio India en Pakistan, gezongen op een populaire volksmelodie. Werkelijk iedereen kent dit lied, ook hindoe’s.

Tot nu toe heb ik het niet gedurfd, omdat ik weet dat er bezoekers zijn die er aanstoot aan zouden nemen. Zij vinden het niet gepast om Allah aan te roepen in hun hindoetempel. Terwijl de tekst zo universeel is dat deze feilloos binnen elke religieuze traditie past. Veel mensen die wel een harde keuze voor één religie hebben gemaakt, zien mij als iemand die dwaalt.

En zo is het: ik dwaal, en heel vaak kom ik op een kruispunt en komt er van alle kanten iets aanwaaien. De mooie dingen pak ik, de lelijke dingen laat ik gaan. En daarna dwaal ik verder. Steeds minder verdwalend op weg naar de waarheid.

Dit artikel is gepubliceerd in de Mix-glossy Flexibel Geloven in Nederland.

Narsingh Balwantsingh2

Narsingh Balwantsingh

Presentator en Cabaretier

Narsingh is sinds 2001 bij de publieke omroep te zien als presentator van de televisieprogramma’s Namaste Holland, Chatney.nl, WEG en …
Profiel-pagina
Al 3 reacties — praat mee.