Het heeft me inzicht gegeven in culturen, gebruiken en gewoonten die, hoewel ver van mijn bed, toch raakvlakken bleken te hebben met wat mij vertrouwd was. Zo luisterde ik graag naar de legendarische Pakistaanse Qawwali-zangers Nusrat Fateh Ali Khan en de Sabri Brothers (zie foto hiernaast), islamitische soefi’s.
De meeslepende ritmes, het koor en de voorzangers onder begeleiding van het harmonium en geklap van het koor, loepzuivere uithalen van de stemmen en improviserend gebruik van de toonladders waardoor luisteraars in spirituele vervoering raken – het is nog steeds een van mijn favoriete muziekgenres. De teksten gaan vaak over de liefde tussen man en vrouw of de man die zich tegoed doet aan alcohol.
Maar beide worden als metafoor gebruikt voor de liefde voor God. Zoals een man zichzelf kan kwijtraken in het verdriet van de onbeantwoorde liefde, zo kan een mens zichzelf naar een hoger spiritueel niveau tillen door onvoorwaardelijke devotie aan God. Ronduit prachtig. Religieuze muziek heeft sowieso altijd een grote aantrekkingskracht op mij gehad.
Zo zong ik op de basisschool alle psalmen uit volle borst mee. In de hindoetempels waar we naartoe gingen, vond ik het prachtig om de bhajans mee te zingen, hindoeïstische lofliederen, begeleid door een harmonium en een Indiase trommel. Met een van mijn beste vrienden, Jimmy Ramphal Misser, richtte ik een aantal jaren geleden de zangroep Himalay op. We verzorgen veel optredens in tempels en op hindoeïstische festivals.
Zo treden we elk jaar op tijdens het Krishna Janmastami-festival in een mooi kasteel in de Belgische Ardennen, waar een Hare Krishnagemeenschap is gevestigd. Zij beschouwen Krishna als het hoogste bewustzijn, oftewel de hoogste godheid. Tijdens dat festival vertolken we een repertoire dat helemaal is toegewijd aan Krishna, hoewel ik me ook in andere hindoeïstische stromingen thuis kan voelen. Gevoelsmatig passen we ons aan.
We spelen ook vaak in hindoetempels door het hele land, waar we altijd de devotionele liederen zingen die passen bij de geldende stroming. Dolgraag zouden Jimmy en ik in een van die hindoetempels de fantastisch mooie Qawwali ‘Allah Hoo’ ten gehore willen brengen. Dat is een van de bekendste Qawwali’s uit de regio India en Pakistan, gezongen op een populaire volksmelodie. Werkelijk iedereen kent dit lied, ook hindoe’s.
Tot nu toe heb ik het niet gedurfd, omdat ik weet dat er bezoekers zijn die er aanstoot aan zouden nemen. Zij vinden het niet gepast om Allah aan te roepen in hun hindoetempel. Terwijl de tekst zo universeel is dat deze feilloos binnen elke religieuze traditie past. Veel mensen die wel een harde keuze voor één religie hebben gemaakt, zien mij als iemand die dwaalt.
En zo is het: ik dwaal, en heel vaak kom ik op een kruispunt en komt er van alle kanten iets aanwaaien. De mooie dingen pak ik, de lelijke dingen laat ik gaan. En daarna dwaal ik verder. Steeds minder verdwalend op weg naar de waarheid.
Dit artikel is gepubliceerd in de Mix-glossy Flexibel Geloven in Nederland.
Zo verwordt religie tot een soortement van Efteling, met een Viegend Tapijt, een Taj Mahal, Achtbaan, Assepoester, en Sneeuwwitje. Allemaal best leuk, maar je hebt maar een dag, dus moet zoveel mogelijk bezoeken. Sorry mensen, niet mijn pakkie an. Dan liever de gelovige die vast overtuigd is van zijn eigen geloof en God, en zich strict en vroom houdt aan de rituelen en verplichtingen van dat geloof. Ik denk hier ook weer terug aan draadje met vragen hoe flexibel je bent, ik scoor dus heel laag.
Vergeet die wens nu maar, gelijkheid zou het einde van religie betekenen, want die leeft slechts bij de overtuiging van het eigen gelijk (de ware, zoals in de liefde), en ook met ongelijkheid (rijk en arm) kun je prima samenleven. Trouwens, vegetariërs zijn ook geen religie (alhoewel?) maar kunnen wel degelijk ziedend kwaad worden als ze horen dat je gewoon wel vlees eet. En vraag Joost ook maar eens of boeddhisme geen religieuze raakvlakken heeft.
Aanroepen Allah = Allah vereren, Allah aanbidden.
Zo hebben wij meer Hindoes, die Hindoes wanen te zijn, maar het concept van de Hindoeïsme niet snappen.
Het concept van Hindoeïsme is, dat je jouw Zuivere Bewustzijn die in jouw mentale lichaam geïsoleerd is geraakt, middels recitatie van mantra’s en meditatie moet proberen te bereiken.
De namen van de Vedische Entiteiten (Goden) zijn in het Sanskriet en de lettergrepen waaruit de namen zorgvuldig en beproefd opgebouwd zijn, veroorzaken bepaalde trillingen die bepaalde energieën produceren om het mentale systeem te bewerken.
Het is een individuele innerlijke beleving.
Omdat de mantra’s bij recitatie gezongen worden, denkt de schrijver ook andere woorden te zingen. Nu is Allah is een Arabisch woord en wat voor beproefde energie wil hij daarmee generen?