In memoriam: Jurjen Beumer

Jurjen was een bezield mens, in zijn spreken, schrijven en vooral omgang met mensen. De titel van zijn proefschrift zette al de toon van zijn werkzame leven: intimiteit en solidariteit. Beide kanten van dezelfde zaak, dat waar godsdienst en geloof om draait, heeft hij intensief beoefend. Hij was zowel thuis in de basisbeweging als in de gewone kerk, hij kende de theologische knooppunten even goed als de wegen van de stad waar de asielzoekers en zwervers samen kwamen. Hij schreef indringend en ontroerend over bidden in een van zijn laatste boeken en hij heeft van Stem in de Stad een alom gerespecteerd voorbeeld van gelovige, bewogen aanwezigheid in een seculiere wereld gemaakt.

Jurjen had het karakter van een pionier. Altijd geladen met onrust, ongeduldig en altijd mensen om zich heen verzamelend, ideeën uitbroedend, plannen makend. Het laatste waar hij zich voor had ingezet, nog even doorwerkend na zijn pensioengerechtigde leeftijd, was de Middeleeuwse Katrijnkapel, gevonden bij de verbouwing van Stem in de Stad en prachtig en sober aangepast aan de tijd. Bij de opening van die kleine plek voor stilte en gebed kon hij niet meer zijn. Zijn woorden werden door zijn collega en vriend Jan Bos uitgesproken. Hij eindigde met deze, m.i. voor Beumer typerende woorden: ‘In deze kapel gebeurt dit allemaal, hier ligt de basis van ons werk: ora et labora, bid en werk. Wie dat doet komt niet bedrogen uit. Als Stem in de Stad hieraan vasthoudt gaat ze een rijke toekomst tegemoet, ten dienste van mensen in nood in deze barre tijden van crisis en onzekerheid. Ga heen in vrede, volg die diepe Stem in je en leef ten dienste van. Vrede en alle goeds.’