“Als ik bovenstaande stelling lees dan is het eerste wat bij me opkomt deze vraag: wat wordt er eigenlijk nu de dag nog met ‘integreren’ bedoeld? In de jaren ’80 en ’90 hanteerde de overheid het beleid van ‘integreren met behoud van de eigen identiteit’. Daarmee werd bedoeld dat migranten mee konden en mochten doen in de Nederlandse samenleving zonder daarvoor hun eigen culturele gewoonten en gebruiken op te hoeven geven. En dat deden die migranten ook door bijvoorbeeld jaarlijks op vakantie, beter gezegd familiebezoek, te gaan in het land van herkomst.
Eind jaren ’90 stelden opiniemakers als Paul Scheffer en VVD-coryfee Frits Bolkestein dat de integratie van niet-Westerse migranten mislukt was omdat bepaalde delen van hun culturele achtergronden onverenigbaar met de Nederlandse cultuur zouden zijn. Migranten moesten afstand nemen van hun identiteit of in elk geval een gedeelte ervan om echt mee te kunnen doen in de Nederlandse samenleving. En volgens mij wordt dat met ‘integreren’ in deze stelling bedoeld: migranten moeten afstand doen van hun achtergrond en land om volwaardig Nederlander te zijn. Ik geloof dat die wens onmogelijk is.
Het is bijna dictatoriaal om mensen te dwingen afstand te doen van wezenlijke delen van hun identiteit; hoe zouden ze dat moeten doen? Het is ze ingebakken vanaf hun geboorte. Mensen zijn wel in staat om oude gewoonten af en nieuwe gewoonten aan te leren, maar dat gaat geleidelijk en niet onder dwang. Als een Marokkaanse Nederlander op vakantie of familiebezoek naar Marokko wil gaan, wie zijn wij dan om hem tegen te houden? Maar waarom zouden we hem ook willen tegenhouden? Fijn toch, op vakantie gaan naar een mooi land? Dat zullen al die Hollandse Nederlanders die jaarlijks richting het Marokkaanse Marrakech of Agadir vertrekken zeker beamen!
Er gaan al steeds minder Marokkaanse Nederlanders naar Marokko omdat ze steeds minder hebben met dat land. Immers, steeds minder ouderen in de familie blijven in leven, hun hele leven wordt hier verder in Nederland opgebouwd.
Deze stelling ligt in het verlengde van een waanidee waar de Amsterdamse burgemeester Eberhard van der Laan vorig jaar mee kwam: migranten mochten niet meer sparen voor een huisje voor na het pensioen of voor de vakantie in het land van herkomst, ze moesten dat geld steken in een koophuis in Nederland. Het moest maar eens afgelopen zijn met het verlangen naar the Old Country – alle aandacht en alle geld moest in Nederland blijven.
Zelf vind ik dat nogal hypocriet, want een heleboel Nederlanders hebben een huisje in Frankrijk, of een caravan of zo, of dromen van een huisje in Frankrijk. Of dromen van een huisje in Spanje voor na hun pensioen. Dus een autochtone Nederlander zou wel mogen dromen van een huisje met uitzicht op de Middellandse Zee, en een migrant niet? Flauwekul dus. Maar wel een teken hoe ver de Nederlandse samenleving bereid is de staat toe te laten tot het privédomein van met name ándere burgers dan henzelf. Dat de staat gaat bepalen waar jij wel of niet een vakantiehuisje mag bouwen, of op vakantie mag, dat vinden sommige mensen kennelijk een prima idee. Zolang ze zelf maar geen strobreed in de weg wordt gelegd.
Als je kiest voor Nederland kies dan ook echt voor Nederland. En als je een Nederlands uitkering hebt dan blijf je ook maar hier. Kost ons genoeg,
Goede vraag: wat is integreren eigenlijk vandaag de dag? Ik vraag me af of integratie wel van een kant kan komen. Wanneer je integratie ziet als een eenzijdige aanpassing, noem het dan gewoon zo. Integratie heeft volgens mij in zichzelf een wederzijds karakter.
De link met vakantie zie ik dus ook niet zo een twee drie. En een huisje aan de Middellandse Zee? Moet er niet aan denken. Eerder aan een fjord of op een duin. Maar dat is natuurlijk heel persoonlijk.
Integreren is naar de pijpen van autochtonen dansen. Doen, denken en zeggen wat zij willen dat je doet, denkt, en zegt.
“Ik wil niet integreren. Ik wil in vrijheid leven.” – Sandew Hira.
Het is niet aan de overheid om mensen te laten integreren, maar aan de migranten zelf om daar hun best voor te doen.
Drie keer gelezen de stelling en ik kan er nog steeds niet bij dat iemand zoiets verzint. Dus mocht ik ooit naar Marokko emigreren dan moet ik daar maar voor altijd blijven, mijn familie en het feit dat ik hier ben opgegroeid vergeten? Sorry maar ik kan werkelijk niet begrijpen wat integratie met vakantie te maken heeft.
Integratie is niet hetzelde als vergeten waar je vandaan komt…
Juist naar Marokko op vakantie. Daar, in contact met de mensen en samenleving, blijkt pas hoe ver de vakantieganger is geintegreerd in Nederland. Ze maken in Marokko zelf niet voor niets het onderscheid al tussen de groepen… Mijn vader begreep ook pas na een vakantie in zijn geboortedorp dat hij totaal vernederlandst was en daar nooit meer zou kunnen aarden. Dus alle Marokkanen op vakantie naar Marokko, maar vooral degenen die denken dat ze meer Marokkaan dan Nederlander zijn. Dat is de enige manier om uit te vinden of dat zo is.
Wij gaan niet op vacantie, maar met vacantie.
Mogen vele Marokkanen van hun vacantie waar ze die ook doorbrengen volop genieten. Of niet. Het interesseert mij niet.
Mochten ze hier toch nog (willen) terugkeren, verzoek ik ze wel onze rouwstoeten te eerbiedigen.
In Gods naam.
Cool! That’s a clever way of lokoing at it!
yKrGrW nmztjcdahxzw
LFXHyR pnjvpddtgztg