‘IS ronselt onder jonge, kwetsbare asielzoekers’ kopt mijn Gelderlander van 3 juli jl. op pagina 9. Ik zou schrijven: ‘IS ronselt onder jongeren.’ IS lijkt namelijk weinig selectief bij dat werven. En al evenmin bij het inzetten van hen. Recentelijk executeerden 25 van die ingelijfde tieners evenzoveel Syrische gevangenen in Palmyra, als in een wreed Romeins spektakel.
Bezoeking
Zouden ze voor het eerst een mens gedood hebben? Hoe voelden ze zich: trots, bang, ongeduldig, verdoofd? Hoe snel zou hun hart onder het tenue geklopt hebben? Voor mij kwam het eind 2013 erg dichtbij toen tien islamitische jongens uit Arnhem – ik woon en werk twintig kilometer verderop – naar Syrië reisden. Alle misselijk makende berichten en beelden ten spijt, vertrekken er nog steeds jongens en meisjes naar het kalifaat. Om te vechten voor een ideologie die met excessief geweld gepaard gaat. Ik doel niet op de islam, maar op het verwrongen beeld dat IS uitdraagt. Het aantal radicale bekeerlingen en jihadisten neemt zelfs toe. Het trekt als een aanzwellende gifgolf door de wereld. Wat ontbreekt er in de levens van die jonge mensen dat zo essentieel is, dat ze bereid zijn datzelfde leven op te offeren? En wat als ze ter plekke ervaren, dat de realiteit niet strookt met het beeld uit hun naïeve fantasie? Het blijft me bezighouden. Als moeder, als mens.
Bezieling
In dagblad Trouw van 11 maart jl. spreekt politiek en spiritueel duizendpoot Hans Feddema over een gebrek aan idealisme als hoofdoorzaak. Over ‘het ontbreken van iets dat verheven is, erkenning geeft en de ziel zuivert’. Wat is bezieling? Een lastig uit te leggen begrip. Bezieling is iets in jezelf wat geactiveerd wordt en wat maakt dat je ergens helemaal in opgaat, er helemaal voor gaat. Een motiverende gedrevenheid die maakt dat je doelen haalt. Maar pas op voor blinde vaart, fanatisme en haat liggen op de loer. Zoiets kan ten goede én ten kwade keren. IS start niet bij de geografische grenzen van het kalifaat en houdt daar ook niet op. Het begint bij individuele mensen. Religieus-cultureel fanatisme en onverdraagzaamheid beperken zich niet tot de islamitische groep, maar is overal te vinden. Teveel mensen eigenen zich de rol van God toe. Een gemanipuleerd wereldbeeld trekt aan het oog voorbij en zaait iets wat sommigen activeert. Het contact met de realiteit neemt af. Ze worden gegijzeld zonder dat in de gaten te hebben. IS staat garant voor onvrijheid, vernieling en dood. Ook binnen de eigen gelederen. Een kleine elite profiteert, terwijl het gros van de mensen crepeert.
Beweging
De jeugd rebelleert nu eenmaal. Gezonde rebellie schept ruimte. Ongezonde rebellie maakt kapot. Alle jongeren tegenhouden die naar het IS kalifaat hollen, is een onbegonnen zaak. Maar we kunnen wel wat doen. We moeten niet alleen het hoofd schudden en ons afkeren. Niet driftig negatief vingerwijzen. We moeten gericht vragen stellen, oprecht luisteren en kijken, ze zelf aan het woord laten. Wat heb je nodig? Bezield en betrokken raken door de kwetsbaarheid van deze groep. Ze niet hoofdzakelijk klaarstomen voor de economische buitenwereld, maar primair bijstaan bij het ontwikkelen van een goed zelfbeeld en gezond altruïsme. Ik kijk uit naar een constante stroom van (groeps)gesprekken met en tussen jongeren waarin dit allemaal ter sprake komt en de handen ineen geslagen worden om uitwassen tegen te gaan. Geen wishful thinking, maar een strategische noodzaak.
Het houdt me bezig. Het zal je kind maar zijn.
inderdaad het zal je kind maar zijn, net als een kind van je aan de drugs zit. wat een ellende overkomt de ouders dan. en IS, ik heb er maar één woord voor, afslachten voor je zelf afgeslacht wordt. Is niet Christelijk, inderdaad, maar zij zijn zo wreed, geven nergens om, dat je gewoon zo hard mogelijk moet terug slaan en dit kwaad voorgoed uitroeien.
Citaat Waterschoot 1:´Wat ontbreekt er in de levens van die jonge mensen´ (IS-gangers; s.d.) ´dat zo essentieel is, dat ze bereid zijn datzelfde leven op te offeren? En wat als ze ter plekke ervaren, dat de realiteit niet strookt met het beeld uit hun naïeve fantasie? Het blijft me bezighouden. Als moeder, als mens.´
Citaat Waterschoot 2: ´In dagblad Trouw van 11 maart jl. spreekt politiek en spiritueel duizendpoot Hans Feddema over een gebrek aan idealisme als hoofdoorzaak.
De relatief grote aantrekkingskracht van de IS op de Islamitische jeugd in Nederlands wijst niet op een gebrek aan idealisme, maar op een overdosis van een bepaald soort idealisme.
We hebben in dezen dan ook niet te maken met pubertijdscrises waar ouders min of meer machteloos tegenoverstaan, maar met een specifieke, onchristelijke opvoeding die grosso modo voorspelbare uitkomsten geeft, in casu zwermen jihadisten. Waterschoots kalmerende verzuchting: ´Het zal je kind maar zijn´ (einde van haar opstel), lijkt onjuist.
Toelichting.
De ouders van die jihadisten opvorderen voor text en uitleg van het gedrag van hun mannelijke telgen, kan het verkeerde adres zijn. De jongens worden jong op straat gezet en ´Femme de la Rue´ wordt hun leerschool. Wil je meer van ze weten, moet je bij hun ´inspirerende´ Imam zijn of zo´n personage, en eventueel nog bij hun oom. In het type van culturen dat jihadisten produceert, is opvoeding / begeleiding van de kinderen vaak niet de verantwoordelijkheid van hun verwekkers, maar van hun ooms, zijnde: 1. moeders-broer of 2. vaders-broer. Een theoretisch niet te verwaarlozen verschil. In dit Islamitische geval gis ik dat het oom 2 is.
Dat in niet-moderne culturen het vaak de jongeren zijn die in crisistijd het heft in handen nemen, en hun afwachtende ouderen ´opporren´, is niet uitzonderlijk. Neem de ´talibs´ die in Afghanistan ondernamen wat hun ouders – maar niet hun Imam – erbij hadden laten liggen, i.e. het scheppen van een perfecte Islam. Die taak alsnog uit te voeren, vergt een jeugdig, niets ontziend fanatisme, dat voorzichtigere, wijzere ouderen niet meer hebben. Die weten beter, zijn beduchter. En deze on-Westerse gênerationele taakverdeling lijkt in meer dan één andere samenleving patroonmatig verankerd. Iets dergelijks lezen we ook in de Bijbel, in een van de boeken van Moses.
Verder geldt dat in die culturen de afstand tussen ´jong kind´ en ´volwassene´ veel geringer is dan in onze Westersc cultuur. Als je in die eerste als 12-jarige met een Kalashnikov kan omgaan, ben je er volwassen. Denk ook aan kindsoldaten. Het psychologische begrip ´kind´ als een beschermde levensfase is een Westerse uitvinding.
Als Hans Feddema zegt dat het de jongeren ontbreekt aan idealisme, dan doelt hij waarschijnlijk het soort idealisme dat hij zelf voor ogen heeft. Ik vermoed ook dat, zoals René zegt, dat bij die specifieke groep jongeren sprake is van een overdosis aan een geloofsidealisme.
Marianne, jij schrijft o.a. : “om te vechten voor een ideologie die met excessief geweld gepaard gaat. Ik doel niet op de islam, maar op het verwrongen beeld dat IS uitdraagt.”
Voor de fanatieke fundamentalisten is het geen “verwrongen” beeld, het is het ideale beeld van “islam”. In die zin heeft het excessieve geweld zeker te maken met islam.
Persoonlijk heb ik er moeite mee wanneer in de openbare debatten, in de media en vooral ook door politici wordt gezegd dat radicalisering en IS-terreur niets met de werkelijke islam te maken zou hebben. Dan bekruipt mij steeds het gevoel dat mensen angst hebben om uit te spreken dat de hele IS-terreur alles te maken heeft met islam. Alleen, het gaat dan om de islam zoals IS-aanhangers die voor ogen hebben en met alle geweld willen opdringen aan de wereld.
Dat betekent slechts dat er meerdere stromingen binnen de islam zijn, net zoals er zoveel stromingen zijn binnen het christendom.
Maarten ’t Hart schrijft in zijn boek “Magdalena” over bepaalde psalmen, dat ze geen vroomheid demonstreren, maar dat het stuk voor stuk krijgsliederen zijn. Ze gaan, volgens hem, steevast over vijanden die verbrijzeld, vernietigd, verscheurd en vermorzeld moeten worden, in psalm 118 wordt het “ongoedertieren volk” in stukken gehouwen.
Maarten vraagt zich af waarom er in de preken nooit over die zaken werd en wordt gesproken. Want, de psalmen worden vandaag de dag nog steeds in Nederlandse godshuizen gezongen.
Ik wil maar zeggen. Geweld binnen religie en geloof is van alle tijden, van alle werelden en vooral van alle mensen.
Dank voor alle reacties.