Het lijkt wel alsof de schuivende panelen onze kerken nog nauwelijks raken. Mogelijk zijn ze nog altijd beducht om verwijten te krijgen van pro-Israëlische joden en christenen, maar wie vergeten ze dan? Ze zien dan niet waarom ook joodse Israëli van de staat Israël vervreemden.
Amira Hass, de joods-Israëlische journaliste (de enige die op West Bank woont…) en die onlangs in Nederland was, noemt Israël zelfs “mijn diaspora”. Ze probeert in het kritische Israëlische dagblad Ha’áretz haar landgenoten wakker te schudden. Ze moeten niet denken, zegt ze, dat ze op deze manier met bezetting, apartheid en illegale kolonisatie het nog lang zullen redden. Toen ze in Amsterdam was, zei ze tegen een publiek van voornamelijk joodse Amsterdammers, dat ook zij nog altijd geen idee hebben: “De situatie is honderd maal erger dan jullie denken. Je moet je als joodse gemeenschap in het buitenland eerlijk afvragen: willen jullie ons wel terug hebben? In mijn ogen brengt de stilzwijgende steun van de joodse gemeenschappen in het buitenland aan Israël die gemeenschappen op den duur zelf in gevaar.”
Kerken, hoor de noodklok!
Maar in te weinig kerken wordt deze noodklok echt gehoord. Wat betekent het verbonden zijn met het Jodendom, de oudere broeders en zusters van ons geloof, in deze situatie precies? Er wordt wel humanitaire hulp geboden aan Palestijnen en ook Israëlische vredes- en mensenrechtenorganisaties krijgen soms steun, maar een echte analyse van de situatie is er niet en vooral het gevoel van urgentie ontbreekt. Nog altijd géén steun aan boycot van producten uit illegale settlements, géén theologische herbezinning samen met joden en moslims op de vraag voor wie het Land van God eigenlijk is bedoeld, en géén duidelijk advies om reizen te mijden waarin het andere, kritische Israël en Palestijnse christenen en moslims gemeden worden.
Vrienden van Sabeel Nederland en Kairos Palestina Nederland, twee kleine interkerkelijke bewegingen die stem geven aan Palestijnse christenen, hebben nu opnieuw de kat de bel aangebonden. Ze zijn een petitie gestart. Lidkerken van de Raad van Kerken in Nederland en enkele kerken daarbuiten, worden gevraagd zich te beraden en zich uit te spreken tegen de voortgaande annexatie van Palestijns land. Als casus dient de bouw van de muur in de Vallei van Cremisan, vlakbij Bethlehem. De muur zal hier binnenkort het land van 58, meest christelijke families splitsen. De samenleving zal kapot worden gemaakt. De wijn die door deze boerenfamilies in de vallei van Cremisan wordt verbouwd is internationaal bekend als wijn die gebruikt wordt in Eucharistie- en Avondmaalsvieringen. Het klooster in de vallei geeft onderwijs aan hun 400 kinderen.
In de petitie worden de kerken gevraagd om direct hun zorgen kenbaar te maken bij de Israëlische ambassadeur in Den Haag en bij minister Timmermans van Buitenlandse Zaken. Beide organisaties geven met hun oproep ook gehoor aan de oproep van de Internationale Heilig Land Coördinatiegroep van RK bisschoppen, die onlangs Gaza en Cremisan bezocht. Sabeel en Kairos onderstrepen de oproep van de bisschoppen, waarin onder meer staat:
“Wij erkennen het recht van de staat Israël op veiligheid en veilige grenzen. Echter, de geplande route van de Veiligheidsmuur wijkt sterk af de Groene Lijn, de internationaal erkende demarcatie lijn die Israël scheidt van de in de zesdaagse oorlog van 1967 veroverde gebieden. Meer dan driekwart van de geplande route van de muur valt buiten de Groene Lijn en is illegaal volgens een advies voor grensmarkering van het Internationale Hof van Justitie, terwijl het ook een flagrante schending is van de Conventie van Genève en de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens.”
Sabeel en Kairos hebben gevraagd om een gesprek met de kerken en wachten nu op antwoord. Ze willen de kerken dan wijn overhandigen uit Cremisan.
Judea en Samaria (de zogenaamde Westelijke Jordaanoever) zijn niet geannexeerd. Alleen Jeruzalem is geannexeerd, nadat (Trans)Jordanië Jeruzalem en de “West Bank” illegaal had geannexeerd, de Joden had verjaagd en vermoord en de synagogen had verwoest. Verder is het de vraag of de West Bank wel bezet is, of slechts betwist. Israël heeft de West Bank bevrijd op de illegale annexatie door Jordanië. Het VK en de Volkerenbond (~VN) hadden Israël en Jordanië bestemd als thuisland voor het Joodse volk. De internationale gemeenschap (incl. de Arabische landen) had de Jordaanse bezetting veroordeeld. Alleen het VK en haar vazalstaat Pakistan hadden de Jordaanse bezetting niet verworpen. Van apartheid is in Israël geen sprake. Joden, moslims, christenen, Druzen, Afrikanen, Aziaten enz. leven in relatieve vrede naast elkaar in Israël. Israël is een multiculturele, democratische rechtsstaat. Er kan ook niet worden gesproken over ‘kolonisatie’. In Nederland spreken we ook niet over kolonisatie van Flevoland. Er is slechts sprake van woningbouw door Joden op de West Bank. Arabieren bouwen er woningen en Joden hebben minstens zoveel rechten om er woningen te bouwen. In Nederland bouwen ook Nederlanders en bv. Marokkanen woningen. Illegale Joodse woningen worden door de Israëlische overheid afgebroken, net als illegale Arabische woningen. Israël bouwt slechts woningen in de C-gebieden, zoals afgesproken met de Oslo-akkoorden. Israël bouwt geen nieuwe dorpen, maar breidt alleen uit in bestaande dorpen, conform de Oslo-akkoorden.
“Hij kan een exclusief joods karakter van de staat Israël niet rijmen met het Jodendom van de profeten.”
En ik kan niet begrijpen waarom iemand spreekt over “een exclusief joods karakter van de staat Israël”; die leeft in eeb virtuele werkelijkhei, denk ik.
Herschrijven van de geschiedenis is een populair tijdverdrijf voor wie zijn eigen gelijk wil krijgen. Er is een bestandslijn van 1948, en totdat er overeenstemming zou zijn over een andere bestandslijn geldt deze. Daar doet annexatie niets aan toe of af. Alles wat over die bestandslijn heengaat is uiteraard kolonisatie. En alle vormen van onderdrukking van de bevolking daar zijn uiteraard in strijd met alle vormen van recht. Zeker als er verschillende rechtssystemen gelden voor joodse kolonisten en Palestijnse oorspronkelijke inwoners.
Het is niet ongebruikelijk dat Palestijnse schoolklassen naar het Cremisan-bos gaan, een van de nog maar weinige mooie plekken in de omgeving van Betlehem. Wij zijn hier in Betlehem erg erkentelijk voor de aktie die onder meer in Nederland wordt ondernomen om de integriteit van het Cremisan-klooster, de landerijen eromheen, en vooral de gemeenschappen die het bedient intact te houden. De Muur is werkelijk een verschrikking voor Palestijnen. Een groet uit Betlehem –
Dringend verzoek ter wille van hygiëne in de discussie : maak niet alleen je mening maar ook je naam bekend, zoals vd Kolk en van Teeffelen.
Ik verwacht vd anonimi een inhaalslag…
Beste Jan van der Kolk,
Je spreekt over de bestandslijn van 1948. Waarschijnlijk refereer je aan de ‘Rhodos’ overeenkomst tussen Israël en Jordanië van 3 april 1949.
Hierbij werd echter in het geheel geen grens vastgesteld, wel een tijdelijke lijn onder voorbehoud van een toekomstige regeling.
Deze lijn heeft echter geen juridische status.
Wat de toekomstige regeling voor de Arabische wereld inhield is achteraf
duidelijk; decennia van agressie tegen Israël door zowel gereguleerde als ongereguleerde troepen.
De huidige ‘West Bank’ , vanaf begin jaren ’20 door de Volkenbond als onderdeel van het mandaatgebied Palestina bestempeld, werd in 1948, bezet door Jordanië.
Jordanië verdreef er vervolgens alle Joden en vernietigde veel Joodse gebouwen en overige bezittingen.
De juridische status in ogenschouw nemende is het dus in het algemeen beter te spreken over betwiste gebieden, dan over bezette gebieden.