December is de maand van treinspringers, kou en schranzen. Vooral schranzen. De liefde van Jezus gaat door de maag.

Afgelopen week vond in Tunis de plechtige conference d’Euromaghrébine d’écrivains plaats, tot deelneming waarvan ik was uitgenodigd. Voortreffelijk gesoigneerd door EU en BuZa. Ik mocht overnachten in het Tunisia Palace Hotel, 330 euro de nacht. Schuin tegenover mij rees Hotel Africa op, waarvan de ‘Suite Présidentielle’ is te beslapen voor 2550 DT (1200 euro).

In de conferentiezaal werden grote woorden gesproken over vrijheid & religie, literatuur & ballingschap. Buiten om het hoekje lag een vuilnisbelt waar zwerfkatten en clochards hun feestmaal vonden. Na afloop was er een galadiner met lam aan het spit. Ook de Nederlandse ambassadeur schoof aan.

Ik zat aan tafel naast Kamal, een vrolijke Libanees met een haakneus die tot over zijn bovenlip hing. Ooit was hij Christen, nu een twijfelaar met een hang naar Epicurus.

Ik zei: Kamal, jij bent het levende bewijs dat Jezus en galadiners best goed samengaan.
Kamal: Zit wat in. Geloof jij in wonderen?
Ik: Ligt aan het wonder.
Kamal: Ken je het verhaal van die Amerikaanse buschauffeur uit Dayton?
Ik: Nee, vertel.
Kamal: Die chauffeur kwam met pech stil te staan toen-ie werd beschoten door een stel criminelen. Dankzij een pocketversie van het Nieuwe Testament in zijn borstzak kwamen twee kogels niet in zijn hart.
Ik: Daar schuilt duidelijk de hand van Jezus in.
Kamal: Op dat soort momenten begin ik weer te twijfelen.
Ik: Met twijfel is niks mis, als het eten maar goed smaakt.

Toen hebben we samen een lamspoot verorberd. Na afloop haalde Kamal een vanillesorbet voor ons beiden en zei: ‘Vanille is de enige smaak op aarde die álle volkeren en rassen lekker vinden. Weet je waarom?’

Ik: Omdat het in moedermelk zit.
Kamal: Precies! En hij kuste m’n voorhoofd en zei: Vind je m’n neus mooi?
Ik: Een kunstwerk!
Kamal: Dat komt door de borsten van mijn moeder. Toen ik haar melk dronk kneedden haar pronte borsten m’n tere neusje tot dit prachtige resultaat.

Ik voelde aan m’n neus.

Kamal: Die van jou mag er ook wezen broeder!

Er werd gezongen, gedanst en gedronken. Op de dansvloer waren Kamal en ik al ver heen van de Grand Marnier. Hij beloofde mij te e-mailen zodra hij weer Christen zou worden.

In het vliegtuig terug las ik dat Nederlanders elk jaar voor 100.000 vuilniswagens aan eten in de prullenbak gooien. Zonde dat we zo weinig zwerfkatten hebben, dacht ik. Verzet begint niet met grote woorden, maar met kleine daden. Het tij zal keren als we massaal de houdbaarheidsdatum negeren. De houdbaarheidsdatum is een grote kapitalistische leugen. Yoghurt en kwark zijn nog wekenlang te eten als de datum op het pak is verstreken – dat geldt trouwens voor de halve supermarkt. En daarna moeten we massaal aan de verbroederende moedermelk. Waar we die halen? Bij de Britse Rebecca Hudson. Rebecca verkoopt, om haar kerstinkopen te bekostigen, haar eigen moedermelk. Ze verhandelt de melk in flessen via internet en wist in twee weken tijd 4000 euro te cashen. Verzet begint niet met grote woorden, maar met kleine daden. Ik heb al een flesje besteld bij Rebecca. Doet u mee?

benzikavierk

Mohammed Benzakour

Schrijver en columnist

Mohammed Benzakour (Marokko, 1972) is schrijver en socioloog. Zijn nieuwste boek is ‘De reus uit de Rif’ (2024). Eerder schreef …
Profiel-pagina
Nog geen reactie — begin het gesprek.