December is de maand van treinspringers, kou en schranzen. Vooral schranzen. De liefde van Jezus gaat door de maag.
Afgelopen week vond in Tunis de plechtige conference d’Euromaghrébine d’écrivains plaats, tot deelneming waarvan ik was uitgenodigd. Voortreffelijk gesoigneerd door EU en BuZa. Ik mocht overnachten in het Tunisia Palace Hotel, 330 euro de nacht. Schuin tegenover mij rees Hotel Africa op, waarvan de ‘Suite Présidentielle’ is te beslapen voor 2550 DT (1200 euro).
In de conferentiezaal werden grote woorden gesproken over vrijheid & religie, literatuur & ballingschap. Buiten om het hoekje lag een vuilnisbelt waar zwerfkatten en clochards hun feestmaal vonden. Na afloop was er een galadiner met lam aan het spit. Ook de Nederlandse ambassadeur schoof aan.
Ik zat aan tafel naast Kamal, een vrolijke Libanees met een haakneus die tot over zijn bovenlip hing. Ooit was hij Christen, nu een twijfelaar met een hang naar Epicurus.
Ik zei: Kamal, jij bent het levende bewijs dat Jezus en galadiners best goed samengaan.
Kamal: Zit wat in. Geloof jij in wonderen?
Ik: Ligt aan het wonder.
Kamal: Ken je het verhaal van die Amerikaanse buschauffeur uit Dayton?
Ik: Nee, vertel.
Kamal: Die chauffeur kwam met pech stil te staan toen-ie werd beschoten door een stel criminelen. Dankzij een pocketversie van het Nieuwe Testament in zijn borstzak kwamen twee kogels niet in zijn hart.
Ik: Daar schuilt duidelijk de hand van Jezus in.
Kamal: Op dat soort momenten begin ik weer te twijfelen.
Ik: Met twijfel is niks mis, als het eten maar goed smaakt.
Toen hebben we samen een lamspoot verorberd. Na afloop haalde Kamal een vanillesorbet voor ons beiden en zei: ‘Vanille is de enige smaak op aarde die álle volkeren en rassen lekker vinden. Weet je waarom?’
Ik: Omdat het in moedermelk zit.
Kamal: Precies! En hij kuste m’n voorhoofd en zei: Vind je m’n neus mooi?
Ik: Een kunstwerk!
Kamal: Dat komt door de borsten van mijn moeder. Toen ik haar melk dronk kneedden haar pronte borsten m’n tere neusje tot dit prachtige resultaat.
Ik voelde aan m’n neus.
Kamal: Die van jou mag er ook wezen broeder!
Er werd gezongen, gedanst en gedronken. Op de dansvloer waren Kamal en ik al ver heen van de Grand Marnier. Hij beloofde mij te e-mailen zodra hij weer Christen zou worden.
In het vliegtuig terug las ik dat Nederlanders elk jaar voor 100.000 vuilniswagens aan eten in de prullenbak gooien. Zonde dat we zo weinig zwerfkatten hebben, dacht ik. Verzet begint niet met grote woorden, maar met kleine daden. Het tij zal keren als we massaal de houdbaarheidsdatum negeren. De houdbaarheidsdatum is een grote kapitalistische leugen. Yoghurt en kwark zijn nog wekenlang te eten als de datum op het pak is verstreken – dat geldt trouwens voor de halve supermarkt. En daarna moeten we massaal aan de verbroederende moedermelk. Waar we die halen? Bij de Britse Rebecca Hudson. Rebecca verkoopt, om haar kerstinkopen te bekostigen, haar eigen moedermelk. Ze verhandelt de melk in flessen via internet en wist in twee weken tijd 4000 euro te cashen. Verzet begint niet met grote woorden, maar met kleine daden. Ik heb al een flesje besteld bij Rebecca. Doet u mee?
hahaha, wat een geestig stuk weer! die houdbaardatum houd ik mezelf allang niet meer aan, maar ik ga na dit stuk mijn hele familie mobiliseren.
(Het lukt me trouwens niet om de moedermelk van rebecca op te sporen of google ik niet goed genoeg??)
groetjes miranda
Schranzen heeft inderdaad niets met het Kerstverhaal te maken. Jezus werd in een kribbe geboren omdat er voor hem en zijn ouders geen plaats meer was in een herberg. Laten we daarom weer de essentie van Kerst gaan vieren, de geboorte van Christus en laat het voor de mensen die zich somber voelen in deze tijd ook een feest van licht en hoop zijn. Raar idee trouwens om je eigen moedermelk te verkopen, geef het je eigen kind of aan een kind van een moeder die weinig melk in haar borsten heeft. Geld verdienen om je Kerst te bekostigen, terwijl Kerst niets met geld te maken heeft? Houd het sober, eenvoudig en gezellig!
groetjes Jorien
ja, ook voor: houd het sober, eenvoudig en gezellig…en sociaal..
Wist u dat er vroeger ook een moedermelkbank bestond? Mijn moeder schonk haar overtollige moedermelk aan babys. Puur uit naastenliefde, dat was haar prijs. En komen de nieuwetijds zwerfkatten naar de (andere) voedselbank???
Ik bedoel daarmee te zeggen dat de voedselbank helaas soms nodig is maar helaas soms ook een verzamelplaats van wat wij teveel dreigen te consumeren.