Daher Nassar en zus Amal stonden wanhopig toe te zien, hoe er vier containers met bouwmatermaterialen van de truck werden getakeld. Daoud Nassar, de strategisch leider en inspirerend woordvoerder van Tent of Nations, werd op dat moment node gemist! Hij was juist op deze dag – dinsdag 4 februari – naar Nederland vertrokken voor onder meer de Vriendendag van Tent of Nations komende zaterdag in Driebergen.
Vorig jaar mei werd op dezelfde plek al een caravan geplaatst. Er zal, naar de familie verwacht, snel gebouwd gaan worden. Iemand van ons sprak met ingehouden woede over de Israëlische strategie van langzame verstikking: “Plaats eerst een caravan, kom later met meer settlers terug, en verklaar tenslotte de omgeving tot militaire zone. Ieder die in de buurt komt, krijgt te horen: ‘Jella, Jella!’. Wegwezen! Onder bedreiging van geweren in de aanslag.”
Op dat moment klonk er vrolijke gezang op vanuit de nabijgelegen Torahschool. Een ander, sarcastisch: “En dat noemt zich religieus! Intussen stelen ze al het land!”
Dezelfde strategie van verstikking overkwam ook ons buurdorp Nahalin. De heuveltoppen rondom het dorp zijn in een tijd van 25 jaar door de settlers ingenomen en de Palestijnse bewoners verjaagd. Inmiddels is Nahalin omringd door vijf grote kolonistensteden, die langzaamaan het leven van de burgers van Nahalin onmogelijk maken.
Onlangs ging Daoud Nassar dieper in op deze verstikkingsstrategie. Hij vertelde een groep Noren en Zweden, die onder auspiciën van de Wereldraad van Kerken (WCC) Tent of Nations bezochten, het verhaal van zijn familie. De Nassars hebben eigendomspapieren sinds 1916. In 1991 – ik maak even grote sprongen – werd een fors deel van de in 1967 illegaal bezette Westelijke Jordaanoever tot ‘State-land’ verklaard. In feite betekent ‘stateland’- een term daterend uit de Ottomaanse wetgeving – land voor algemeen gebruik, om bijvoorbeeld een school of ziekenhuis te bouwen of voor de aanleg van een park. Ten gunste dus van de héle bevolking. Het Israëlische ‘Stateland’ evenwel werd enkel aan de kolonisten gegeven en zo onttrokken aan de Palestijnen. Puur landjepik dus.
Daoud: “Palestijnse dorpen werden zo steeds meer tot een gevangenis voor de eigen bewoners, doordat elk dorp werd ingesloten door nieuwe settlements en zo van dorpen in de buurt afgezonderd. Ditzelfde lot treft ook steeds meer Tent of Nations zelf.” En met verontwaardiging: “Eén blik op het landschap maakt volkomen duidelijk dat een tweestatenoplossing een absolute illusie is.”
Elske en ik zijn nu sinds een week te gast in de Tent der Naties. Dat internationale is zichtbaar in de vrijwilligers van dit moment: naast ons zijn er nog twee Nederlanders, verder een Duitser, een Amerikaanse vrouw, en een jonge man uit Australië. Opvallend is dat ieder van deze mensen al langer zich inzet voor mensenrechten. Ten bate van vluchtelingen, Gaza, of klimaatcrisis. En dus nu hier op de heuvel gekomen, om enkele weken mee te leven met de geweldloze strijd om recht van de familie Nassar en daarmee van alle Palestijnen.
We kwamen ook naar deze plek, aangetrokken de radicale geweldloosheid, die hier wordt nagestreefd. Zoals Daoud Nasser het verwoordt: “Wij geloven niet in geweld, en niet in slachtofferschap. We geloven in gerechtigheid!” Voor Nassar was het in zijn jarenlange juridische strijd ‘frapper, frapper toujours’, net als de weduwe uit de Bijbel die de rechter bleef lastigvallen. Op donderdag 6 februari, staat opnieuw civiele rechtszaak gepland in Jeruzalem om toegang te krijgen tot de wegen op ons eigen land, die nu voor ons afgesloten zijn.
In deze dagen, waarin Trump en Netanyahu nieuwe grenzen willen trekken op de kaart van het Midden-Oosten en het rechtsextremisme de wereld in haar greep krijgt, is deze aanpak van geweldloos vasthouden aan recht en gerechtigheid ontiegelijk hoopvol en noodzakelijk. En daarom zijn we blij hier nu te zijn. Ook al gaan we aan het einde van deze dag vol zorg slapen over wat de dag van morgen brengen zal…
Het verhaal van de familie Nassar en Tent of Nations staat niet op zichzelf. Hun situatie is vergelijkbaar met die van andere Palestijnen. De familie Nassar is ervan overtuigd dat het juiste antwoord op de situatie waarin zij verkeren niet kan bestaan uit het reageren met geweld, het in de slachtofferrol schieten of weglopen van de situatie. Hun antwoord is hun pijn, woede en frustratie om te vormen in constructieve acties.
In 1916 heeft Daher Nassar, de grootvader van Daoud, Daher en Amal Nassar, het land gekocht waarop zich nu de Tent of Nations bevindt. De familie heeft eigendomspapieren en heeft het land in 1924 geregistreerd. Door de jaren heen heeft de familie hier met volharding en liefde haar wijngaarden, fruit- en olijfbomen geteeld. Zoals alle Palestijnse boeren, ervaren zij een diepe band met het land. De familie is van oudsher lid van de Evangelisch Lutherse Kerk in Bethlehem, en behoort dus tot de groep van Palestijnse christenen.
Bishara, een zoon van Daher, kreeg samen met zijn vrouw Meladeh negen kinderen. Zij hadden de droom om zijn land tot een plaats van ontmoeting en vrede te maken. Hun zonen Daher en Daoud, ondersteund door zus Amal en de andere leden van de familie, werken er nu aan deze droom werkelijkheid te laten zijn. De familie Nassar droomt ervan volledig zelfvoorzienend te worden. Dit is een belangrijk teken van waardigheid en zelfrespect. Nu is dat nog toekomstmuziek; de familie is verwikkeld in een complexe en uitputtende strijd om hun land te behouden. Ondanks de grote bedreigingen die er zijn, laten zij zich leiden door hun basismotto Wij weigeren vijanden te zijn.
Heel bijzonder hoe ToN het vreselijke onrecht wat hen wordt aangedaan weet om te zetten in geweldloos verzet. Ik wordt in ieder geval dit lezend woedend…
En heel bijzonder jullie aanwezigheid daar Gerhard en Elske. Jullie zijn daar ook een beetje namens ons?
Bedankt
Namens jullie? Jazeker, en wij zijn hier dankzij jullie steun en bemoediging! ThnX
Heel veel sterkte daar. Houd je rug recht, word niet overmoedig, maar blijf wel rechtop staan. De zachte krachten zullen overwinnen.
Hartelijke groet, Job de Haan.
Vrijwilliger op ToN tot 1 december 2024.
Goed dat jullie er zijn en verslag kunnen doen.
Oh wat verschrikkelijk. Die settlers weten natuurlijk dat Daoud er niet is.
Ik houd mijn hart vast. Goed dat er mensen zijn die de farm nog een beetje kunnen beschermen.
Ik gedachten ben ik bij jullie. Heel veel sterkte.
Goed dat jullie er zijn en dit allemaal aan ons melden. Zet door, houd vol, zeker in deze bizarre wrede tijden! Jullie richten tekens van hoop op!